Er komt een moment dat je als landschapsfotograaf je enorm aangetrokken gaat voelen door de ruige landschappen noordelijker in Europa. Ruigheid heeft een aantrekkingsfactor, maar ook bergen, vegetatie en de kleuren hiervan, stromend water en het licht en haar valling. Schotland, en vooral Isle of Skye hebben deze elementen allemaal. Ik liep al langer met beelden van Isle of Skye rond, maar wist niet hoe ik het moest organiseren. Ineens vielen de stukken op z’n plek en vormde ik samen met Fred en Jeanette Mulder en Chris Hornung een groepje van vier om samen naar Isle of Skye te gaan. Fantastische bijkomstigheid voor Chris en mij was dat Fred en Jeanette al eens op Skye geweest waren en heel graag nog eens terug wilden. Fred nam het voortouw en regelde voor ons een huisje in Portree op Isle of Skye, een knoepert van een huurauto en ook de vliegtickets. Vol enthousiasme begonnen we op 12 oktober vanuit Glasgow ‘s-ochtends om 1/2 9 aan onze ongeveer vijf uur durende rit naar Skye en Portree. Al fotograferend bij Loch Lomond, richting Highlands en het gebied Glencoe. Waar we moesten besluiten om toch maar eens dóór te gaan rijden, want anders zouden we niet vóór middernacht in Portree aankomen. We kwamen daar uiteindelijk om een uur of negen aan. Hoewel we in eerste instantie hadden bedacht om na een lange reisdag wat rustig te starten, besluiten we gebruik te maken van de goede weersverwachting en direct de volgende ochtend de zonsopkomst mee te maken in het berggebied Quiraing. Er lijkt namelijk een weeromslag op komst die onbestendiger weer met zich mee gaat brengen. Toch zijn we drie dagen later nogmaals een ochtend op Quiraing geweest.

De eerste foto-ochtend is de zonsopkomst wolkeloos. Jeanette neemt mij mee naar een plek dat min of meer uitkijkt op het oosten, een kloofje met een paar mooie fotogenieke boompjes. Er zitten al twee fotografen geposteerd, zij zijn aardig en we mogen ons tussen hen in wurmen. Statief en fototoestel opbouwen, filters erin, ISO 100, diafragma 13, hyper focaal scherpstellen…. Vervolgens wachten op de zonsopkomst. Héél even is het licht zacht en lief, maar al snel wordt het hard en fel en is het niet meer mogelijk tegen de zon in te fotograferen. Voor de tweede foto-sessie een paar dagen later lopen Jeanette en ik een kwartier een helling op het westen omhoog om vanaf daar richting het noorden en de plek waar we een paar dagen daarvoor hebben gestaan, te fotograferen. Zie ook wat verschillende soorten lichtval met de kleuren in het landschap doet!

‘s-Middags maken we plannen voor ‘s-avonds. De keuze valt op het Eilean Donan Castle. Het betreft een zeer fotogeniek kasteel, waar achterlangs de zon onder gaat. Het kasteel ligt op het vaste land op ongeveer één uur rijden vanaf Portree. Ter plaatse splitsen we ons op en Jeanette en ik posteren ons op een bergje boven het kasteel. Fred en Chris fotograferen vanaf de begane grond. Ik zie gedurende het ondergaan van de zon het e.e.a. om mij heen zwermen en begin jeuk op mijn voorhoofd te krijgen. Speciaal voor de douane heb ik mijn anti-muggengel uit mijn fototas gehaald en in mijn toilettas gestopt. Waar het nog steeds zit. Erg vervelend! Ik trek mijn muts omlaag en mijn shawl omhoog, maar het leed is al geleden. Ik heb 4 dagen van de vakantie met een enorm oedeem op mijn voorhoofd gelopen, waar geen botox behandeling tegenop kon! Op de terugweg naar Glasgow kwamen we bij zonsopkomst nogmaals langs dit kasteel, waarbij we uiteraard andermaal uitgebreid hebben staan fotograferen.

Het weer wordt minder, maar het blijft nog steeds droog. De volgende ochtend zetten we de zonsopkomst bij Old man of Storr op ons programma. Héél stoer met fototas, statief, muts, handschoenen en hoofdlampje, starten we in het pikkedonker de beklimming van een uur naar een plateau achter Old man of Storr. Op één of andere manier had ik begrepen dat het een relatief geleidelijke klim was. Echter, het begin is behoorlijk stijl, dus ga ik ervan uit dat het elk moment makkelijker gaat worden. Ik stijg Jeanette maar achterna en na ongeveer een half uur, op het moment dat het pad smaller wordt, draait zij zich om en zegt: “Nu wordt het nóg pittiger!”. Ik val nog net niet door mijn zware fototas en statief stijl achterover, maar het scheelt niet veel. Vervolgens accepteer ik de feiten maar en zet ik de achtervolging op Jeanette weer in. Bij aankomst op het plateau blijken al weer een paar fotografen zich geposteerd te hebben. Het waait aardig, en zij zitten redelijk uit de wind op een richeltje. Jeanette en ik kiezen toch maar een wat meer winderige plek uit om vanaf te fotograferen. Dan maar een iets snellere sluitertijd, hogere ISO en met het lichaam de camera een beetje uit de wind houden. De zonsopkomst is niet spectaculair, maar de wolkenlucht is imposant en maakt het beeld alleen maar meer sfeervol.

‘s-Avonds rijden we voor de zonsondergang naar Elgol, een dorpje met haven aan de westkust van Isle of Skye. Een beetje tegen beter weten in: het is heel twijfelachtig of er werkelijk een zonsondergang te aanschouwen is én het is op z’n hoogste punt vloed. Bij aankomst staat Bart Heirweg met zijn workshopdeelnemers al volop te fotograferen. We hadden dit al een beetje verwacht omdat we wisten dat hij hier op Isle of Skye zou zijn én in de buurt logeert. Een heel leuk weerzien, overigens. Bart is één van mijn favoriete landschapsfotografen. Uiteindelijk hebben wij ook een plekje langs het kleine strookje kust verschalkt en begint het spel van het zoeken naar een fijne compositie. Het zoeken duurt even, maar dan heb ik ook wat! Dan is het wachten op de laatste zonnestralen. Alle foto’s zijn met big stopper en lange sluitertijd genomen.

De volgende twee namiddag/avonden staat de vuurtoren bij Neist Point en haar omgeving op ons programma. De eerste avond is het zeer winderig en behoorlijk bewolkt. De tweede avond begint met zonneschijn, maar eindigt met stevige wind en een felle bui regen. Het mooie kleureffect op het water bij de foto met de vuurtoren is verkregen door een langere sluitertijd. De kleur komt van de weerkaatsing van de wolken in het water.

Onze fotovakantie loopt bijna ten einde. Het weer is ruiger en onbestendiger aan het worden, het regent vaker. Gelukkig is dit ook een beetje de bedoeling. Want gedurende ons verblijf tot nu toe staan alle riviertjes nagenoeg droog en zijn watervallen geminimaliseerd tot lieflijke stroompjes water dat naar beneden kabbelt. Dit verandert terstond bij één nacht regen. De zonsopkomst beleven bij de Sligachan rivier was een grote gok: de weersverwachting zag er tamelijk hopeloos uit. Maar goed gegokt! Dramatische luchten, prachtige zachte lichtval en een snel stromende rivier na een nacht regen. Het fotograferen van de historische brug over de Sligachan rivier vond ik een uitdaging. Ik heb op diverse posities gestaan, rechts van de brug, links, boven, beneden aan de oever. Niets vond ik écht een bevredigende compositie opleveren. Bij een laag standpunt overlapte de brug een groot deel van de achterliggende bergen, bij een hoog standpunt vanaf rechts kwamen de achterliggende bergen disproportioneel in beeld, vanaf een hoog standpunt links kwam er een weg en parkeerplaatsen in beeld en als het even tegenzat ook nog het hotel. Uiteindelijk heb ik mijn beste foto’s vanaf links midden langs de weg gemaakt en tweede beste vond ik de foto’s vanaf de linker oever met laag standpunt. Je snapt dat ik er wel even rondgelopen heb. O ja, alwaar wij Wouter van de Weerd en zijn vrouw Carin ook tegen het lijf liepen! Niet geheel onverwacht, want we wisten van elkaar dat we op Isle of Skye waren. Maar toch!

Vanaf Sligachan zijn we doorgereden naar de Fairy Pools, een riviertje met verschillende watervallen en poelen die heel mooi blauw en groen gekleurd zijn. Helaas trok de lucht nu écht dicht, begon het te regenen en werd de wereld 50 tinten grijs. Vraagje aan jou: welke van de 3 onderstaande composities/uitsneden vind je het beste werken?

En dit is het einde van mijn verslag van onze 8-daagse fotoreis naar Skye. Uiteraard heb ik nog véél meer foto’s gemaakt. Hieronder nog een collectie.