Hoewel ik me veel met natuurfotografie bezig hou, heb ik ook veel interesse in andere soorten fotografie. De rode draad hierin is dat ik graag buiten ben én me erg aantrokken voel tot lijnenspel. De onderwerpen kunnen dan héél divers zijn. Enige jaren geleden had ik het rondje door het Ruhrgebied al eens gemaakt: Raketenstation Hombroich in Neuss, Zollverein in Essen en Landschaftspark in Duisburg. Ik denk dat het Ruhrgebied in Nederland vooral bekend staat als industriegebied en niet zozeer als een gebied waar je héél leuk kunt fotograferen. Ik had zin gekregen om het rondje nog eens te maken. De eerste keer dat ik hier fotografeerde had ik nog niet zoveel ervaring en veel foto’s die ik toen gemaakt heb vind ik nu niet meer zo goed. Omdat ik niet zo veel zin had om alleen te gaan en ik wist dat Wouter van de Weerd geïnteresseerd is in architectuurfotografie heb ik hem gevraagd om mee te gaan. Aldus zijn we vrijdag 1 april naar het Ruhrgebied gereden. Onze eerste stop was bij het Raketenstation, waar ook het mooie glazen museumgebouw staat dat ontworpen is door de Japanse architect Tadao Ando. De informatie op de website over het daar wel of niet mogen fotograferen was dusdanig onduidelijk dat ik via e-mail toestemming heb gevraagd. Toen we daar uiteindelijk gespot werden met onze statieven en fototoestellen en werden aangesproken bleek ik bij de verkeerde instantie toestemming te hebben gevraagd. We mochten onze statieven niet meer gebruiken. We wilden graag met langere sluitertijden fotograferen. De foto’s die ik daarna uit de hand gemaakt heb vind ik verder niet interessant genoeg om hier te tonen. Vervolgens zijn we doorgereden naar het Zollverein in Essen. Hier vinden we industriële resten van de kolenwinning en verwerking. Interessant hier is dat het museum trappen heeft die zijn ontworpen door de Nederlandse architect Rem Koolhaas.

Het trappenhuis heeft een hele vervreemde werking door het licht en de zigzag-beweging die de trap maakt via verschillende verdiepingen. De eerste foto is op aanwijzing van Wouter. Hij zag hoe mooi de lijnen doorliepen in de reflecties. Ook hier mochten we niet met statieven en flitsers fotograferen. Niet erg, want werken met een statief zou onmogelijk zijn geweest. En ik denk dat we met flitsen een heel gedeelte van de reflecties hadden weg geflitst. Later zijn we het buitenterrein opgegaan. De eerste en de derde foto van de serie van zes zijn middels HDR bewerkt en bestaan uit zo’n zeven verschillende foto’s en idem belichtingstrap.

Het Zollverein is overigens ‘s-avonds verlicht. En dus héél geschikt voor avondfotografie. We hebben hierop niet gewacht, maar zijn hiervoor doorgereden naar Landschaftspark in Essen. Ook dit is vergane industriële glorie. De Duitsers maken hier op vrijdagavonden en ‘s-avonds in het weekend een soort lichtshow. Toen ik de vorige keer hier was hebben we alleen vanaf de begane grond gefotografeerd. Nu kwamen we hier ruim vóór zonsondergang en was het duidelijk dat je het fabrieksterrein ook in de hoogte kunt verkennen. Díe uitdaging lieten we niet liggen. Na ruim 70 meter in de hoogte via trappen overbrugd te hebben, hadden we een prachtig zicht over het terrein en de omgeving. Aangezien het nog niet donker was zijn we weer naar beneden gegaan om de rest van het terrein te verkennen. Rond zonsondergang gaan de lichten aan en ontstaat er een totaal andere sfeer op het fabrieksterrein. Ik begon me te wanen in een science fiction film. Nogmaals beklimmen we de fabrieksstellage om vanaf boven én een prachtig uitzicht te hebben én mooie foto’s te maken.

Uiteindelijk hebben we een enorm leuke dag gehad, daar in het Ruhrgebied. Veel geleerd en goed kunnen oefenen met avondfotografie. Wouter, het was leuk eens live mee te kunnen maken hoe jij naar de situaties kijkt en te zien welke beelden jij hiervan maakt!