Tjonge, wat is onze maatschappij dit jaar op z’n kop gezet, zeg. Wie herinnert zich nu nog dat we de eerste 2 maanden van het jaar volledig vrij waren te gaan en staan waar we wilden? En dat we het eerste half jaar van de hoeveelheid besmettingen nog helemaal niets wisten, maar dat ineens de coronadoden tot schrikbarende hoogten stegen? We kregen de eerste maanden van de crisis op tv elk uur een journaal en stemmige muziek op de radio. Zat jij ook te sidderen op je stoel toen je de horrorbeelden uit Italië en New York zag? En durfde je niet meer naar buiten? In maart, april en mei was het extreem rustig op straat. Winkeliers die nog open waren sloten hun zaken omdat niemand meer in de winkel durfde te komen. Om ons te vermaken werden op tv sporthoogtepunten van 30 jaar terug uitgezonden. Daarna kregen we weer wat meer bewegingsvrijheid en die pakten we met twee handen aan. In juli en augustus zaten de krokettenvluchten richting zonnige oorden al weer vol, alsof er nooit iets was gebeurd. Wel was af en toe een vechtpartijtje aan boord met iemand die geen mondkapje op wilde. Maar ach, je bent er toch even uit.
In september mag de Tour de France gereden worden. Maar ondertussen komen er al weer alarmerende berichten over stijgende aantallen besmettingen in Spanje, Frankrijk en België. In oktober de Ronde van Italië en significant stijgende aantallen besmettingen in Nederland. De eerste nieuwe Nederlandse lockdown maatregelen worden afgekondigd en daarna moet ook nog eens de horeca dicht. Alex wordt met z’n gezin teruggehaald van vakantie uit Griekenland. Wat denkt ie wel niet?! In november volgt een lichte versoepeling van de maatregelen. Maar op Black Friday wordt algemeen duidelijk dat heel veel mensen inmiddels schijt hebben aan de maatregelen en zich massaal naar de winkels begeven. Gevolg is dat de winkelcentra van grote binnensteden overlopen worden. Twee weken later worden de gevolgen duidelijk: een enorme stijging van de besmettingen. Vlak voor Sinterklaas gebeurt hetzelfde. Half december volgen strenge maatregelen en een week later moeten ook de winkels dicht. De kerstinkopenstormloop is ongekend omdat de winkels nog één dag open mogen blijven. Kerst vieren doen we thuis of bij iemand thuis in klein verband. Oud en nieuw… 2020: een raar jaar.
Voordat ik verder ga: in mijn omgeving zijn wel een paar mensen ziek geweest door corona. Maar zover ik weet zijn er geen coronadoden gevallen. Tot hier heeft de pandemie voor mij en mijn naasten niet voor extra stress en ellende gezorgd. Dus ik hoop dat iedereen die dit leest mijn luchtigheid over het verloop van het jaar 2020 wel in perspectief kan plaatsen.
In januari ben ik een paar dagen op Helgoland en in februari maak ik een geweldig mooie en gave reis mee in Finland. Op de belevenissen tijdens deze reizen teer ik nu nog. Hadden we het in januari en februari nog vooral over oudjes die vastzaten op cruiseschepen door corona-uitbraken, in maart sluipt het virus toch echt ook bij ons naar binnen. Ineens werk ik hele dagen thuis en kan ik niet meer naar de sportschool, restaurant en bioscoop.
Het thuiswerken bevalt mij overigens meer dan goed. Na van half maart tot half april gedurende de eerste lockdown verdwaasd op mijn bank te zitten bedenk ik me dat ik mijn leven weer in eigen handen wil nemen en ga op zoek hoe ik naast mijn werk ook mijn vrije tijd leuk kan invullen. Ik maak fotografieplannen en plan wandeltochten met mezelf en soms met een vriend of vriendin. Doordat ik nu minder mensen en drukte om me heen heb voel ik dat ik tot de dag van vandaag steeds meer energie krijg. Jarenlang mezelf in een keurslijf duwen en aanpassen aan wat de omgeving vindt dat moet blijkt niet in mijn koude kleren te zijn gaan zitten.
Nu de balans opmakend heb ik vanaf januari enorm veel gefotografeerd en tot nu toe circa 12.000 foto’s geschoten. En dat allemaal in mijn directe omgeving en een paar in België. Met veel plezier laat ik zien hoe mijn rare jaar 2020 eruit zag en deel dit graag met jou:
Ik had al zó vaak van die enorme schattige witbonte zeehondjes gezien, dat ik deze dolgraag ook eens wilde fotograferen. Jaren had ik halve plannen, maar in januari 2020 pak ik door: ik reis naar Helgoland. Over mijn plannen, uitvoering en persoonlijke beleving heb ik een blog geschreven: ‘De zeehondenpuppyfotografie schaamte voorbij‘. Ik heb dit blog geschreven omdat ik natuurlijk mijn gemaakte foto’s wilde tonen. Maar ook uit protest tegen de druk die wordt opgelegd vanuit een deel van de natuurfotografiegemeenschap om dit soort fotografie achterwege te laten omdat het de natuur zou schaden. Specifiek op dit onderwerp is dat volkomen onterecht. Natuurlijk kwam er commentaar op de blog, vooral uit de hoek van ‘natuurbeschermers’. Grappig genoeg waren diegenen die het hardste tégen schreeuwden ook de natuurfotografie-ondernemers die zich laten betalen klanten over de hele wereld mee te sleuren om elders exotische foto’s te maken. Nemen zij het misschien vooral op voor de natuur als marketingtool? Om anderen te tonen hoe betrokken zij wel niet zijn bij de natuur en dat je zeker bij hen moet boeken vanwege hun ‘schone moraal’? In mijn ogen hanteren ze een dubbele agenda en kan ik ze niet serieus nemen.
Als je eenmaal een glimp van het Noorderlicht hebt opgevangen wil je meer. Ook mij overkwam dit. Daarom monster ik aan bij een fotografiereis die volledig gericht is op het fotograferen hiervan in Lapland. Bijna 10 dagen achter het Noorderlicht aan levert mij duizenden geweldige foto’s op en een onvergetelijke herinnering. Mijn verhaal en meer foto’s van deze reis vind je hier: ‘10 x uit mijn comfortzone met Noorderlichtfotografie‘.
Ondertussen sijpelen de eerste alarmerende berichten over een corona pandemie bij mij binnen. Erg ongerust hierover ben ik nog niet.
Eind februari en begin maart zijn er ook alarmerende coronaberichten in Nederland: de eerste besmetting is een feit en daarna de eerste dode. Mark Rutte roept op TV samen met Jaap van Dissel Nederland op beslist geen handen meer te schudden. Waarna Mark Jaap joviaal een hand geeft. Zaterdag 14 maart zit ik met een vriend na een lange wandeling nog in een restaurant lekker te genieten van een diner en zondag 15 maart moet alle horeca hals over kop sluiten. Vanaf die periode werk ik ook alleen nog maar vanuit huis. Mijn uitje naar de Opaalkust in Frankrijk moet ik afzeggen. Eind maart pas haal ik voor het eerst weer een frisse neus, tussen de bosanemonen in Amelisweerd.
Begin april begint het bij mij behoorlijk te kriebelen en heb ik dringend behoefte de inrichting van mijn leven weer in eigen handen te nemen. Over mijn werk maak ik me niet zo druk, maar de besteding van mijn vrije tijd heeft dringend een boost nodig. Ik maak plannen voor het fotograferen van tulpenvelden, klaprozen, insecten en mijn bijdrage aan het boek ‘De mooiste fotolocaties van West-Nederland’. Ik logeer regelmatig bij een vriend in de Noordoostpolder en van daaruit wandelen we veel. Het is daar een stuk rustiger dan in de Randstad en de mensen zijn ook iets meer ontspannen. Dankzij mijn logeeradres kan ik op allerlei momenten naar de tulpenvelden en ik maak hier dan ook gretig gebruik van. Veel van mijn genomen beelden vind je hier: ‘Tulpen van de Noordoostpolder‘.
Mijn uitje naar de Belgische Ardennen moet ik afzeggen.
Hoera! We mogen weer buiten sporten. Mijn sportschool organiseert groepslessen buiten en ik ben er als de kippen bij me aan te sluiten.
Als eerste fotografie-activiteit stort ik me op een gebied nog geen 500 meter van mijn huis. Ik heb hier zowaar nog nooit gefotografeerd. Als je het leuk vindt, mijn blog ‘Als je klem zit tussen A12 en A2‘ gaat over mijn zoektocht naar mooie fotografieplekjes in mijn buurt. Doordat het voorjaar in de natuur nu écht op z’n hoogtepunt komt ga ik meerdere keren per week met mijn camera erop uit. De zon komt vroeg op, dus is er zelfs ‘s-ochtends ruimte even te fotograferen voordat achter mijn werkcomputer schuif.
Mijn fotoreisje naar Duitsland en Hongarije stel ik uit tot voorjaar 2021.
In mei en juni stort ik me volledig op het fotograferen van klaprozen. Als ik in mijn buurt rondrijd zie ik ze ineens overal staan: in bermen, grasperken, op taluds, tussen straattegels, noem het maar op. Het is wel apart klaprozen te fotograferen precies langs een weg waar voortdurend verkeer over rijdt. Hopelijk denken ze niet dat ik nummerborden aan het fotograferen ben! Als klap op de vuurpijl krijg ik een tip over een klaprozenveld niet zo heel ver van mijn woonplaats vandaan en kan ik me ook hierop storten. Klaprozenvelden zijn dun gezaaid.
Inmiddels lopen de COVID-19 ziekenhuisopnames rap terug. Ik heb al een jaar een uitje gepland staan naar Viroinval in België. Tot mijn grote geluk worden precies 5 dagen voordat ik ga afreizen hier toeristen weer toegelaten. Ik verleng mijn verblijf direct van 4 dagen naar een hele week omdat ik extra zin heb er even uit te zijn. De vlinderfoto’s en de locaties waar ik ze gemaakt heb vind je in dit blog: ‘Vlinder locaties in Viroinval‘.
Nog helemaal verzadigd van het vele fotograferen in Viroinval, heb ik begin juli in eerste instantie niet zo veel zin mijn camera op te pakken. Maar medio juli geven de gedachten aan boomkikkertjes mij veel inspiratie om weer op pad te aan. Op locatie tref ik boomkikkertjes aan die niet groter zijn dan mijn pinknagel, in frisgroen struikgewas en nog in de schaduw. Het is een feestje met mijn camera aan de gang te gaan. In september ga ik nog een keer. Natuurlijk geven de sessies ook weer aanleiding tot een smeuïg blog: ‘Waarom boomkikkertjes zo bekoorlijk zijn“.
Verder ga ik al jaren niet meer tijdens de zomerperiode op vakantie en blijf dus thuis… werken.
Qua weer wordt augustus een maand van uitersten. Begint de maand nog met relatief normale temperaturen, binnen 1 week zitten we dik boven de 30 graden en houd deze zengende hitte 2 weken aan. Pas in de laatste week van augustus is de temperatuur weer een beetje aangenaam. Uitgerekend in deze maand pak ik 2 extra gebiedsbeschrijvingen op voor het boek ‘De mooiste fotolocaties van West-Nederland’ en wil ik de gebieden gaan verkennen. Door de heftige warmte lijkt het deze maand op voorhand te mislukken goed fotomateriaal te maken, maar maak ik op de heetste dagen 2 foto’s die direct in het rijtje van mijn favorieten aller tijden komen. In de blog ‘Wat valt er nou te fotograferen in augustus‘ vertel ik hoe ik deze maand fotografisch te werk ben gegaan.
En zo gaan we van nazomer richting herfst. Zo langzaamaan beginnen de insecten te verdwijnen en ploppen de eerste paddenstoelen uit de grond. In de derde week van september logeer ik een lang weekend in de Noordoostpolder. Een vriend van mij gaat op vakantie en ik mag een paar dagen in zijn huis bivakkeren. Mijn logeeradres is een mooie uitvalsbasis naar een aantal natuurgebieden die in de herfst nog wat te bieden hebben: Waterloopbos, Woldlakebos en Wieden en Weerribben. En de tropische vlindertuin van de Orchideeënhoeve ligt ook nog eens in de buurt. ‘Helaas’ is het weer dit weekend prachtig en de herfstsfeer ver te zoeken. De belevenissen van dit weekend heb ik opgeschreven in dit blog: ‘Als de kat van huis is… ga ik logeren en fotograferen in de Noordoostpolder‘.
Ik stop met het schrijven van artikelen voor Natuurfotografie.nl en stap in bij Nature Talks als redacteur en schrijver. Hier stort ik me in eerste instantie op het structureren van de reisbeschrijvingen wat me weer eindeloos veel inspiratie, plannen en energie geeft.
In oktober had ik voor mijn doen een fotodipje. Ik verwijs hier dan maar naar een hele grappige situatie die ik begin november vanuit een schuilhut zag: ‘IJsvogel tikt eitje met stekelbaars‘.
Met veel plezier fotografeerde ik in november 2019 in de Belgische Ardennen. Ik had een huis gehuurd net over de Duitse grens dat ik als uitvalsbasis gebruikte voor een week lang rondrijden, kijken en fotograferen. Dit dacht ik in november 2020 nog eens over te doen en ik reserveerde het huis begin dit jaar voor zelfs 2 weken. Eerst een weekje fotograferen en in de 2de week zou een vriend van mij komen om samen wandeltochten te maken. Al begin oktober zie ik de kansen slinken dat ik weg zou komen naar Duitsland. Uiteindelijk gaat het reisje helemaal niet door. Toch laat ik mijn 2 weken vrij staan en ben ik thuis heerlijk bezig met fotograferen, schrijven, lezen, nadenken en luieren.
Al langere tijd denk ik na over mijn creativiteit, drijfveren en inspiratie. Ik vind het leuk om zicht te krijgen op mijn eigen handelen op het gebied van natuurfotografie en wil mijn ervaringen delen met anderen die hier ook mee bezig zijn of hun creativiteit willen ontwikkelen. De eerste blog die ik hierover geschreven heb, vind je hier: ‘Onze inspiratie: waar komt deze vandaan?‘ Let op! Er gaan nog heel wat inzichten volgen!
December trakteert ons op een paar hele mooie zonsopkomsten en – ondergangen. Maar het geeft mij niet genoeg inspiratie en zin er uitgebreide fotografiesessies aan te wijden. Wel om mijn wandelschoenen aan te trekken. En met een goed boek op de bank te zitten. Zo kabbelen we langzaam door de kerstdagen heen naar het einde van 2020: een raar jaar. Ik ben heel benieuwd wat 2021 gaat brengen!
En toen kwam een olifant met een lange snuit en blies ons het jaar 2020 uit.
Hoi Jody,
Wat een mooi jaaroverzicht, in woord en beeld. Veel herkenning in wat je schrijft, en ook jij hebt er het beste van gemaakt door je camera te pakken en te fotograferen, daar waar het nog allemaal mogelijk was.
Ik wens jou voor 2021 veel mooie natuurmomenten toe en vooral veel gezondheid en vrijheid
groetjes Ghita
Hi Jody,
Inderdaad een heel vreemd jaar 2020 met voor veel mensen het verlies van hun dierbaren, de enorme druk op het zorgpersoneel en alle nare en diep ingrijpende gebeurtenissen op de IC’s. Gelukkig waren er ook mooie momenten en is het te hopen dat 2021 voor iedereen een beter jaar wordt.
De foto’s die je geplaatst hebt, zijn prachtig. Mij trekken vooral de foto’s van de eekhoorn, de zeehond en het noorderlicht heel erg aan. Het noorderlicht fotograferen staat nog steeds op mijn ‘wensenlijstje’ en wie weet, gaat deze wens nog een keer in vervulling :-).
Een hele goede jaarwisseling en voor 2021 wens ik je heel veel gelukt, veel fotoplezier en vooral gezondheid toe. Oh ja ……., en laat ons vooral meegenieten van al je mooie foto’s en bijbehorende verhalen.
Groetjes,
Annette
Hoi Jody,
Ja, ik kan alleen maar beamen dat het een heel raar jaar was. En heel herkenbaar, alle afgezegde tripjes naar het buitenland, het tot grote verrassing prima thuis kunnen werken en het (dus maar) gaan fotograferen in de omgeving, welke verrassend mooi blijkt te zijn.
Leuk, dit overzicht van wat jij allemaal gedaan en gefotografeerd hebt. Een behoorlijk productief jaar 😉 En gelukkig heb je in de eerste maanden nog een paar mooie tripjes kunnen maken!
Hopelijk volgend jaar weer wat meer vrijheid in ons doen en laten. Ik wens je in ieder geval weer een mooi foto-jaar toe!
Groetjes, Wouter
Een heel mooi overzicht, je hebt toch nog best veel gedaan. Mooie beelden, en je hebt weer een paar onderwerpen kunnen afvinken. En wat zal 2021 ons gaan brengen..?? hopelijk weer een paar leuke uitstapjes. Daar kijk ik toch ook echt wel naar uit…
Fijne jaarwisseling en blijf gezond.
Groetjes Von
Wat een bijzonder jaar zulke prachtige beelden kan opleveren!