Wat een mazzel als je net als ik een vriend hebt die op vakantie gaat en zo maar zijn huis ter beschikking stelt. Daarom had ik een lang weekend om, je raadt het nooit, lekker te gaan fotograferen in de Noordoostpolder.
Vooraf stelde ik een fotografie-plannetje op waarin wat verkenningstochten zaten, ochtenden, middagen en avonden met specifiek te fotograferen onderwerpen met hiernaast een sensorkuissessie bij CameraNu te Urk. Niet al mijn bestemmingen lagen in de Noordoostpolder, maar alles was bereikbaar binnen 30 á 35 minuten rijden.
Zodoende vertrek ik op een vrijdagochtend ergens in september richting Noordoostpolder. Mijn eerste stop is bij CameraNu. Blijkbaar wist de verkoper van de occasion 180 mm macrolens die ik een paar weken eerder kocht dat de sensors van mijn beide camera’s er als drek uitzagen, want bij de aanschaf kreeg ik 2 sensorschoonmaakbeurten kado. Dat scheelt weer uren vlekken wegwerken na een fotosessie in Photoshop. Voor zolang het duurt. Hierna rij ik naar mijn logeeradres en lunch. In de middag verken ik 2 locaties waar ik één dezer dagen wil gaan fotograferen: Woldlakebos in de Wieden-Weerribben en het Waterloopbos bij Marknesse.
De libellentijd is al een beetje op z’n einde, maar gelukkig vliegen hier nog enorm veel bruinrode heidelibellen en paardenbijters. Deze laatste zijn fel gekleurd met blauw en geel en serieus groot. Een goede reden om de vroege zaterdagochtend te gebruiken met mijn foto-uitrusting erop uit te trekken. Echter, het eerste deel van de ochtend verloopt wat teleurstellend. Want het is namelijk prachtig weer, de lucht helblauw en de zon fel en er is geen dauw. Uiteindelijk besluit ik rond 1/2 10 ermee te kappen en te gaan ontbijten.
Ik ben net vóór zonsopkomst in het Woldlakebos. Het licht van de opkomende zon is direct hel, waardoor het al snel geen plezier meer is om te fotograferen. Daarbij beginnen de insecten al snel te vliegen. Ik besluit na een uurtje of 1 1/2 het voor gezien te houden. Totdat ik op de terugweg tegen paardenbijters aanloop.
Tot ik op de terugweg plotseling een paardenbijter zie vliegen en vóór mij in de bosjes landt. Op kousenvoeten sluip ik naar deze imposante libel en maak direct een foto. Dan staat ie er in ieder geval op. Vervolgens begin ik langzaam om de libel heen te draaien en ‘m vanaf de bosjeszijde door de bladeren heen te fotograferen. Op deze manier lukt het mij steeds beter intieme en geheimzinnige beelden te maken. De sfeer wordt bepaald door het verschil in vaagheid en scherpte en donker en licht. En het geluk is met mij. Telkens landen paardenbijters in dezelfde bosjes en kan ik steeds hetzelfde trucje uithalen. Zo vermaak ik me nog zeker 1,5 uur.
De paardenbijters staan garant voor nog eens 1 1/2 uur fotografeerplezier.
Fotograferen in de Noordoostpolder betekent in ieder geval een bezoek aan het Waterloopbos. Bij natuurfotografen staat dit bos vooral bekend als paddenstoelenwalhalla. Maar de locatie heeft ook iets markants: een voormalig waterloopkundig laboratorium. Naast een goot van 240 meter lengte die werd gebruikt als proeftuin voor de stormvloedkering in Zeeland vind je door het hele bos allerlei proefopstellingen op schaal waarmee getest werd hoe allerlei bouwwerken in het (bewegende) water werkten en stand hielden. Vandaag de dag zitten de proefopstellingen vol mos en roest en is het bakstenen metselwerk aangetast. Maar juist dit geeft de taferelen een obscuur sfeertje. Heel leuk om je camera op te richten.
Naast deze waterbak zijn in het bos nog diverse waterkundige proefopstellingen te vinden.
Normaal gesproken voelen paddenstoelen zich enorm thuis in het Waterloopbos en in de herfst ploppen ze met honderden uit de grond. Hoewel ik me realiseer dat nog maar amper begonnen is, ga ik toch op zoek. En ik word niet teleurgesteld. Ergens in het bos ligt een enorme boomstam helemaal vol met porseleinzwammen. Maar ze vergaan snel, een groep die ik vrijdag ontdek ziet er zondag uit als snot. In dit weekend ga ik 2 x voor de paddenstoelen. Maar om drukte te vermijden kies ik voor een namiddag en vroege ochtend. Deze tijdstippen geven overigens ook het mooiste licht.
Vooral om mijn nieuw gescoorde 180 mm macrolens uit te proberen, wil ik voor de zoveelste keer vlinders fotograferen in de Orchideeënhoeve. Dit wordt ook het sluitstuk van mijn lange weekend in de Noordoostpolder. Met veel plezier verken ik de vlindertuin en beloop ik keer op keer de paden langs de bosschages, telkens weer nieuwe vlindertafereeltjes tegenkomend. Alle macroresultaten terugkijkend ben ik heel tevreden over de lens.
Uiteindelijk komt aan alles een eind en kijk ik met heel veel plezier en genoegen terug op mijn korte vakantie en het fotograferen in de Noordoostpolder. Met speciale dank aan Jan die zijn huis beschikbaar stelde en Heleen die lekker koffie kwam drinken.
In de Noordoostpolder kun je ook geweldig tulpen fotograferen, kijk maar eens hier.
Wat een heerlijk uitje zo, een weekend lekker fotograferen in de polder en omstreken.
Leuk ook dat je er een veelzijdig weekend van hebt weten te maken, met de libellen, vlinders, paddenstoelen en wat oude bouwwerken.
Toevallig is dat Carin en ik op weg naar huis vanaf Terschelling/Harlingen half oktober ook bij het waterloopbos zijn geweest 🙂 We hebben er vergelijkbare foto’s gemaakt en struikelden over de groepjes paddenstoelen-fotografen (waaronder een workshop van Johan van der Wielen).
Voor mij dit keer geen echte uitschieters bij deze serie, maar het is weer een fraaie serie foto’s.
Groetjes, Wouter