De vorst hebben we inmiddels al weer meer dan een week achter ons liggen. Vorst doet wat met de kleuren: de foto’s worden exotischer, sfeervoller en het licht valt totaal anders. Misschien ook wel door reflectie? Amelisweerd is een gebied waar ik voor fotografie vooral in het voorjaar graag kom, voor de sneeuwklokjes, de bosanemoontjes en het daslook. Feitelijk bestaat het bosrijke parkgebied uit 3 buitenplaatsen: Nieuw Amelisweerd, Oud Amelisweerd en Rhijnauwen, en liggen deze buitenplaatsen tussen Utrecht en Bunnik in. Vanuit Utrecht kan men lángs de buitenplaatsen wandelen via het jaagpad langs de Kromme Rijn, of zijn de buitenplaatsen wandelend volledig te doorkruisen. Voor mij ligt het mooiste stuk jaagpad tussen Nieuw en Oud Amelisweerd. Ná een middag sneeuwklokjes fotograferen liep ik rond zonsondergang via het jaagpad richting mijn auto. De zonsondergang was qua kleuren overweldigend. Ik had helaas geen statief bij me en ik had ook niet zo veel zin meer om nog van lens te wisselen en de zonsondergang te gaan fotograferen. Ik wilde liever genieten van het moment. Tegelijkertijd bedacht ik dat ik de volgende dag wel zou kunnen terugkomen, mocht er nóg een mooie zonsondergang te verwachten zijn. Zo gezegd zo gedaan. Helaas was de uitstraling van de kleuren van deze zonsondergang tóch niet zo mooi als de dag ervoor.

De foto van de bomenrij met de rode gloed op de achtergrond is eigenlijk gemaakt van bomen die langs de weg Utrecht-Bunnik staan. De twee volgende foto’s zijn op het bruggetje bij Oud Amelisweerd gemaakt. Een mevrouw liet mij vol enthousiasme een foto zien die ze zojuist met haar telefoon gemaakt had. Ik vroeg direct wat voor “bollen” zij gefotografeerd had. Het blijken verschillende bomen te zijn, die, als je er op een bepaalde manier vóór gaat staan tezamen een ogenschijnlijke bol vormen. Héél gaaf.

De foto’s die ik vóór zonsondergang gemaakt heb, zijn op het eerste gezicht enigszins saai. Daarom heb ik ze omgezet naar zwart/wit. De eerste foto is nog vóór zonsondergang gemaakt. De andere twee zijn ná zonsondergang gemaakt, waarbij de laatste van de 3 foto’s een belichtingstijd van 25 seconden heeft.

Omdat er nachtvorst voorspeld was en ik wilde meemaken hoe een zonsopkomst op het jaagpad van Amelisweerd zou zijn, besloot ik ter plekke om de volgende ochtend ook de zonsopkomst hier mee te pikken. Ik had toch een fotografie-afspraak met mijn fotogroepje voor sneeuwklokjes. Een uurtje eerder opstaan kon er wat mij betreft wel af. Het moest even op gang komen, maar bij de zonsopkomst ontstond een prachtig kleurenspektakel. Toch was het niet makkelijk om de kleuren ook in de composities méé te krijgen, want de zon kwam ten opzichte van de Kromme Rijn en het jaagpad té ver naar rechts op.

Toen het eenmaal lichter werd, kleurde de rijp prachtig op.

Toen de zon op was ontstond vervolgens ook nog mist boven het water van de Kromme Rijn.