Verscholen achter een donker gordijn loer ik naar het decor wat zich voor mijn schuilhut bevindt: een vijver met randen die prachtig met mos begroeid zijn midden in een bos met dennen en loofbomen. Ik kijk uit naar willekeurig welke vogels die dichter bij mijn schuilplek willen komen. Waarom? Ik wil ze graag fotograferen. Het liefst zo mooi en uniek mogelijk. Daarom ben ik geïnteresseerd in sfeervolle vogelfotografie. Ouder en kind komen drinken. Bij een beschutte fotohut in een bos is het goed mogelijk de hele dag te fotograferen. Al schijnt de zon nog zo fel, een fractie van het licht valt...

De regen klettert op mijn capuchon en druipt bovendien in straaltjes van mijn regenkleding af. Ik glimlach, want bij dit soort omstandigheden denk ik altijd terug aan mijn al weer een tijdje geleden overleden wandelvriendin Len Fischer. Zij sprak bij weer en wind immer twee iconische zinnen uit: "Slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding". Met andere woorden: klaag niet en zorg dat je de volgende keer een betere kledinguitrusting hebt. Mede dankzij Len ben ik tijdens het fotograferen in Schotland goed op de uiteenlopende weersomstandigheden voorbereid. Fotograferen in Schotland Mijn liefde...

Licht hijgend draai ik mijn trappers rond. Ik heb nog ongeveer 500 meter stijgmeters te gaan. Ondertussen kijk ik om mij heen, want ik fiets door een fantastisch mooi groen gekleurd en ruig berglandschap afgewisseld met dorpjes met witte huizen en enorme olijfboomgaarden.  Af en toe stap ik af om al dit moois vast te leggen. Al fietsend wissel ik telkens stuivertje met één van mijn reisgenoten. Als we naar boven fietsen blijf ik hem voor, gaat het naar beneden dan haalt hij mij met een rotvaart weer in. Geen probleem, zo blijven we een beetje bij elkaar. Het fietsen valt me gelukkig niet al te zwaar,...

Mijn fototoestel heb ik gericht op een door ons neergelegde boomtak. We hebben er een paar nootjes opgelegd en hopen dat de watervlugge Siberische grondeekhoorns ze daar komen halen. Zo proberen we ze vast te leggen. Persoonlijk vind ik het niet zo leuk om ze al etend te fotograferen. Liever laat ik het lijken of ze zich spontaan op deze plek bevinden, mijmerend om zich heen zitten te kijken of juist ergens intens op gefocust zijn.  Van Siberië naar Tilburg De Siberische grondeekhoorns in een bos in Tilburg. Wie heeft ze inmiddels niet gefotografeerd? Ik zal je het verhaal besparen hoe men denkt...

Ben jij wel eens bewust bezig met het inbrengen van creativiteit in je fotografie? En?... Gaat dit bij jou makkelijk?... Of moet je hier veel moeite voor doen? Of heb je misschien geen idee hoe je jouw creativiteit moet aanspreken? Bijna elke fotograaf die al wat langer bezig is met fotografie loopt tegen een moment aan dat hij of zij graag eens op een andere manier wil gaan fotograferen. Hierbij maakt de één een flitsende doorstart. Maar de ander worstelt enorm bij het zich aanmeten van een andere methode/stijl/techniek, of wat dan ook. Vooral voor hen die worstelen heb ik goed nieuws: creativiteit...

Voordat ik het deurtje van de fotohut heb dichtgetrokken komt al de meest moedige holbewoner checken wat ik  heb achter gelaten. Het is eetbaar! Het duurt niet lang voordat andere holbewoners nieuwsgierig hun kop uit hun hol steken. In een mum van tijd krioelt het van ze en buitelen ze over elkaar heen in een poging ook iets van het lekkers te pakken te krijgen, waarbij ze als piranha's tekeer gaan. En wat altijd gebeurt: het is nooit de moedigste die er uiteindelijk met (het restant van) de buit er vandoor gaat. Vaak is het een kwestie van zoveel mogelijk foto's maken en later maar kijken...

Het is nog donker in het bos. En mistig. Ik ben helemaal alleen en zie de silhouetten van de bomen vóór me omhoog kronkelen. Dansen noemen ze het. Maar als ik er langer naar kijk zie ik hele andere dingen. Bomen reiken met dramatische gebaren omhoog een geluidloze schreeuw slakend. Op een volgend moment zie ik een boom krijsend voorover uitvallen naar... ja, naar wat eigenlijk? Even verderop zie ik een groep bomen met elkaar overleggen. Wat staan ze te bekokstoven? Langzaam wordt het lichter. En ineens wordt het bos lieflijker. Zie ik daar nu werkelijk elfjes tussen de bomen zweven? Of zijn het mistflarden?...

Op lokvoedsel azend achtervolgt een zwerm meeuwen voortdurend onze boot. We hebben ze ook nodig. Want hun aanwezigheid, het rumoer dat ze veroorzaken en het voortdurend duiken naar voedsel trekt zeearenden aan. En hier is het ons eigenlijk om te doen. De zeearenden komen zeker, en ik zie ze fantastische duikvluchten maken voor hun voedsel. Maar het fotograferen van meeuwen vind ik veel leuker en veelzijdiger. Je weet nooit wat er boven je hoofd hangt. Zeearenden als aanleiding Tijdens de fotoreis naar Duitsland en Polen van Nature Talks zijn we in de Oderdelta in de buurt van het Poolse plaatsje...

Met zijn grillige krijtrotsenkust, relatief rustige Oostzee en bodden en grillige schiereilanden en landtongen is Rügen zonder twijfel het mooiste eiland van Duitsland. Omdat hier ook nog eens het mooiste wandelpad van Duitsland loopt, de Hochuferweg, leek het me leuk en interessant er met mijn foto-uitrusting een kijkje te gaan nemen. Hieronder mijn verhaal, inclusief locatie-aanduidingen en fototips. Kraanvogels onderweg naar hun slaapplaats. Gefotografeerd vanuit het uitzichtpunt bij Bobbin. Op het moment dat ik de kraanvogel en zeearend fotoreis in Duitsland en Polen van Nature Talks boek,...

Veel van hetzelfde Als je in Nederland wat vaker vanuit een fotohut hebt gefotografeerd is het niet ondenkbaar dat je inmiddels wat uitgekeken bent op de mogelijkheden die hier geboden worden. Zo is het lastig te spelen met licht en moet je de omstandigheden maar nemen zoals ze op dat moment zijn. Bovendien is de kans erg groot dat je met exact dezelfde foto's thuiskomt als een ieder die in dezelfde hut gezeten heeft doordat er niet veel variatie is toe te passen. Moerasschild, sluitertijd 1/1600, diafragma f2, ISO 250. Speel met licht in de Cinema fotohut van Bence Mate De enigszins beperkte...