In de provincie Brabant wordt in de zomer op de agrarische gronden volop bloemen gekweekt, wat prachtige bloemenvelden tot gevolg heeft. Niet alleen landschappelijk zijn de bloemenvelden fantastisch om te fotograferen, maar ze zijn ook zeer geschikt om macro- en dichtbijfotografie toe te passen. Zondag 5 juli was de 2de etappe van de “Grand Depart” van de Tour de France vanuit Utrecht. Ik zat opgesloten in mijn woonwijk, want de fietsroute liep nog geen 100 meter van mijn huis vandaan. Door de gemeente Utrecht was gecommuniceerd dat er die dag geen autoverkeer in en uit de wijk mogelijk was, tussen 8 en 18 uur. Uiteraard wel met ontheffing, maar ja, dat was “gedoe” om aan te vragen. Uitgerekend deze dagen hoorde ik dat er ergens in Brabant een klaprozenveld in volle bloei stond. Wat te doen? zondag gaan? Maandag gaan? Kansen pakken en desnoods beide avonden gaan? Na heftig weer, ben ik zondagnamiddag toch maar in de auto gestapt en naar het klaprozenveld gereden. Waarschijnlijk zou het weer vanaf dat moment goed en stabiel zijn. In Brabant aangekomen scheen in ieder geval de zon. Ik heb veel foto’s gemaakt, maar ik kan zeggen dat ze niet erg succesvol waren. Tot het moment dat de zon écht begon onder te gaan. Toen pas werd het licht ook mooi. De rechter foto bestaat uit 5 foto’s, met meerdere scherpstelpunten, steeds een stuk naar achteren gelegd, om het beeld van vóór naar achter scherp te krijgen. De foto’s zijn in Photoshop als fotostack samengevoegd tot één beeld.

Mooi licht ter beschikking hebben en datzelfde mooie licht vastleggen zijn twee verschillende zaken. Het is voor mij als fotograaf de uitdaging deze componenten samen te brengen op mijn foto. Maar eenvoudig is dat niet. Hoe breng ik orde in de chaos? Een klaprozenveld is onregelmatig, bloemen steken alle kanten uit, er staan verse knoppen tussen, uitgebloeide klaprozen en zaaddozen. Zoek een duidelijk onderwerp. Wat doe ik met scherpte/diepte, wat werkt het beste? Ga ik met groothoek werken of ga ik zoomen? Klaprozen komen het best tot hun recht met tegenlicht. Maar hoe controleer ik het licht? Hoe krijg ik het licht als een aangenaam component in mijn foto? Heel wat foto’s zijn deze zondagavond mislukt. En ze waren een goede aanleiding om maandagavond nog eens terug te gaan naar het veld.

Vooral aan de eerste van de drie bovenstaande foto’s  zie ik zelf dat ik de tweede avond het licht beter onder controle heb gekregen. Naast bloemenvelden vol met klaprozen worden hier in de buurt ook zonnebloemen gekweekt. Maar zonnebloemen bleek hier een moeilijk hoofdstuk te worden. Deze zonnebloemen zijn niet om op het veld te laten bloeien, maar voor de consument om in een vaas te zetten. Ik begreep al snel dat er groot risico was om in de auto te stappen en richting Brabant te rijden en bij aankomst te constateren dat een compleet veld uitgedund of zelfs geheel gerooid was. Toch ben ik zaterdagavond 18 juli nog eens die richting op gereden. Daar waar ik een zonnebloemenveld verwachtte, was het hele veld een zandvlakte: gerooid. Ik rij naar een ander veld dat al voor een groot gedeelte geplukt is, maar waar toch nog wat zonnebloemen staan. Ik ben er nu toch, dan maar improviseren. Een groothoek landschapsfoto zit er echter niet in. Op het moment dat ik mijn statief uitschuif en mijn camera erop wil zetten, blijkt dat ik vergeten ben de koppelingsplaat terug te plaatsen op mijn camera. Die had ik er om één of andere reden afgehaald. Aaaaarrrggggghhhh. Gelukkig kwam er net een vrachtwagen voorbij rijden toen ik het één en ander aan verwensingen over het veld brulde.

Naast dat hele velden bloemen verdwenen kunnen zijn, koppelingsplaten vergeten, kan het ook enorm tegenzitten met het licht: bewolking en dus gewoon geen licht. En wat blijkt: zonnebloemen, en vooral de knoppen ervan, zijn bij uitstek geschikt om met de techniek meervoudige belichting te fotograferen. Toch wel handig om nog een techniek achter de hand te hebben om mee te experimenteren.

Nou, het waren enerverende sessies, met ritten er naar toe en vandaan met verschrikkelijke files, openstaande bruggen, omleidingen waarvan mijn navigatieapparaat praatjes kreeg, medeweggebruikers met hersendefecten, late thuiskomsten en beroerde ochtenden qua opstaan. Was dit het allemaal waard? Mmmmmmmmm……………………… Toch wel! Weer een paar ervaringen rijker.