Tot mijn eigen verbazing heb ik de afgelopen paar maanden méér foto's van vogels geschoten dan ik ooit gedaan heb. Hebben vogels mijn nadrukkelijke aandacht getrokken en ben ik aan het transformeren tot vogelaar of vogelfotograaf? Wat is een vogelaar eigenlijk? Volgens Wikipedia is een vogelaar "Iemand die min of meer gestructureerd naar vogels kijkt". En een vogelfotograaf is iemand die vooral en alleen vogels fotografeert. Misschien ben ik wel iemand die gestructureerd naar vogels kijkt, maar dat heeft dan vooral te maken met de manier waarop ik ze vast wil leggen. Eerlijk gezegd, heb ik bijvoorbeeld...

Bandheidelibellen hebben mij reeds vorig jaar in hun greep gehad. Ik zag en fotografeerde ze toen voor het eerst. Bandheidelibellen zijn herkenbaar aan de donkere band over de vleugels. De habitat bestaat uit zwakstromende of stilstaande wateren die volledig in de zon liggen en meestal een goed ontwikkelde maar open vegetatie hebben. Dit kunnen beken zijn of sloten, kwelmoerassen en plasjes. Persoonlijk vind ik de Bandheidelibellen één van de mooiste libellen die ik ken. Voor het fotograferen van insecten moet je over het algemeen héél vroeg zijn. Te starten met zoeken vóór zonsopkomst...

Foto's van Steenuilen zijn zo langzamerhand gemeengoed op Facebook en internet. Dit seizoen heb ik er weer heel wat voorbij zien komen. Veel foto's worden door hardwerkende natuurfotografen in het wild gemaakt. Maar een heleboel foto's komen van een specifiek boerenerf waar Hans Menop en Cees Uri (https://noctuanaturehides.nl/) een setting hebben gemaakt om de Steenuilen die daar van nature broeden vrij en met minimale verstoring te kunnen fotograferen. Één van de drie Steenuilenjongen die dit jaar op het betreffende erf geboren zijn. Ik was vorig jaar zó gegrepen door de foto's die ik hiervan...

De Zeehonden op Düne bij Helgoland hebben bij mij een wat wisselende indruk achter gelaten. Ik heb moeten constateren dat ze rustig, lui, lui, en luier zijn. Zelfs het bewegen leek ze teveel. Ze liggen, gapen, strekken, rekken, krommen en slapen. Voor dit derde blog uit een serie van drie over 4 dagen fotograferen op Helgoland en Düne heb ik daarom de minste woorden nodig. Het maakt mij ook lui! "Heilige Maria. Moeder van God. Bidt voor ons Zondaars......" De kolonie zeehonden ligt aan de strandzijde van het eiland Düne (vanaf het pontje links af). Een landingsstrip voor vliegtuigen eindigt...

Gedurende mijn wandelvakantie in de Sächsische Schweiz heb ik veel nagedacht over mijn motivatie en drive ten aanzien van fotograferen. Tijdens mijn eerste verre reizen, nu een jaar of 30 geleden, fotografeerde ik er al behoorlijk op los. Mijn motivatie was vooral dié dingen die mij intrigeerde op mijn reis zo interessant mogelijk vast te leggen. Voor mijzelf. Maar ook voor thuis. Om te kunnen laten zien wat ik had gezien aan iedereen die interesse had. En die interesse was er. Sinds een jaar of 15 ben ik steeds meer actieve vakanties gaan doen. Hierbij moet je denken aan wandelen, wandeltrektochten...

Zoals je in mijn vorige blog "Helgoland: Jan van Genten in rep en roer!" hebt kunnen lezen, ben ik vier dagen op Helgoland geweest om Jan van Genten en Zeehonden te fotograferen. Naast dat ik veel "registratieve" foto's gemaakt heb, heb ik me ook gewaagd aan een wat creatievere benadering door te spelen met licht en langere sluitertijden. Jan van Genten lenen zich door hun grotendeels witte verenpak en donkere tekening op kop en vleugeleinden en donkere poten perfect voor high en low key opnamen. Ik had hier al wat voorbeelden van gezien via internet en Facebook. Ook Ronald heeft mij nog wat tips...

Al meerdere jaren achter elkaar zie ik in het voorjaar foto's gemaakt op Helgoland van Jan van Genten en Zeehonden voorbij komen. Zelf naar Helgoland toegaan stelde ik steeds uit, omdat ik vond dat ik geen geschikte zoomlens had om het spektakel daar vast te leggen. Inmiddels ben ik in het trotse bezit van een 80-400 mm lens en is er een wereld van nieuwe fotografische mogelijkheden voor mij open gegaan. Waaronder fotograferen op Helgoland, dus! Mijn fotomaatje Ronald van Dijk was 2 jaar terug al eens op Helgoland geweest om te fotograferen en had best zin om samen met mij nog eens terug te gaan....

Wisenten zijn Europese bisons. Het was jaren terug echter niet de wisent die ik uit het geslacht Bison voor het eerst zag, maar de Amerikaanse bison. In Bison Range in Montana en in Yellowstone zijn we héél dicht bij ze geweest. Ik heb ze geroken en ik heb ze gehoord (https://www.youtube.com/watch?v=WC5jzOBt3JE). Ze liepen in kuddes langs onze auto heen. En dat heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. De wens om ze weer te fotograferen werd steeds groter. En dan zie ik foto's voorbijkomen van bisons in de winter, met sneeuw op hun vacht of rijp. Fantastisch!! Ik heb al twee keer op het punt...

Dankzij Jan, mijn goede vriend die in Emmeloord woont, weet ik dat in de maand april de Noordoostpolder opgefleurd wordt door vrolijk gekleurde tulpenvelden. Zijn werkgever Countus Accountants en Adviseurs is één van de sponsoren van het Tulpenfestival. Al meerdere jaren achter elkaar probeer ik de tulpenvelden hier te gaan fotograferen. Met Jan heb ik de afgelopen jaren al diverse malen de Tulpenroute gereden om me te oriënteren op de tulpenvelden. Maar elk jaar had ik precies op het hoogtepunt van de bloei iets anders te doen. In april 2016 heb ik samen met Jan wel een voorschot genomen...

Voor het vierde jaar achtereen rij ik speciaal voor de kievitsbloemen naar Zwolle. Kievitsbloemen zijn van oorsprong inheems. Het is een bolgewas, dat zich middels zaden vermeerderd. De zaden verspreiden zich drijvend op het water. De plant is voor verspreiding van de zaden dan ook afhankelijk van overstromingen en een hoge waterstand in de winter. De belangrijkste groeiplaats van wilde kievitsbloemen is langs de oevers van de Overijsselse Vecht en het Zwarte Water bij Zwolle. Van oudsher kwam de kievitsbloem voor in gebieden met klei-op-veen en dan vooral de gebieden die 's winters onder water...