Er heerste grote onrust in mijn lijf. Al vroeg dit jaar was één van mijn doelen die ik voor het zomerseizoen gesteld had Boomkikkers fotograferen. Deze kikkers zijn namelijk heel fotogeniek. Vorig jaar heb ik het genoegen gehad dat 2 x te kunnen doen: 1 x op een zelf gevonden locatie en 1 x tijdens een workshop. Mijn ervaring is: heb je je eenmaal bezig gehouden met het fotograferen van Boomkikkers, dan slaat het virus toe! Boomkikkers zijn zonaanbidders en zijn vooral te zien bij zonnig en droog weer. Juli was een prima maand om te proberen deze kikkers te fotograferen. Maar toen had ik geen tijd. In augustus had ik meer tijd, maar op de momenten dat ik zou kunnen gaan fotograferen regende het of was het niet zonnig. Eindelijk gloorde er een prachtige zonnige dag tussen de regendagen door. Dúúúúús…..  direct naar het zuiden van het land afgezakt. De locatie heb ik vorig jaar ontdekt, op het spoor gezet door Boomkikkerfotografie workshops die daar in de buurt georganiseerd werden. Toen heb ik ruim een halve dag door het gebied gezworven zonder één Boomkikker te ontdekken.  Totdat ik twee dames tegen het lijf liep met enorme lenzen op hun fotocamera. Of zij op zoek waren naar Boomkikkers en wisten waar ze zaten. Dat wisten ze en ik mocht meelopen. Zodoende wist ik nu precies waar ik moest zijn. Op een parkeerplaatsje vlakbij de locatie waar de Boomkikkers zitten kwam ik nu een man tegen met een fototas. Ik vroeg of hij ook Boomkikkers wilde gaan fotograferen. Dat was het geval, maar hij wist niet waar ze zaten. Dus kon hij mooi met mij meelopen. Want waarom niet het genoegen delen? Zo ben ik vorig jaar ook door de twee dames op sleeptouw genomen….. De Boomkikker leeft op open zonbeschenen plekken in relatief dicht begroeide en vrij vochtige biotopen in de buurt van water. Het is een boom bewonende soort die zich ophoudt tussen het gebladerte. Ik heb ze tot nu toe vooral in bramenstruiken zien zitten. In Nederland is de Boomkikker een zeldzame soort en er komen versnipperde populaties voor in het zuiden en oosten van ons land. Op de locatie waar wij de kikkers zochten moest de zon nog boven de toppen van de bomen uitkomen. Maar toen dat eenmaal gebeurde verschenen ze één voor één in de bramenstruiken.

Volwassen Boomkikkers zijn ongeveer 4 á 5 cm groot. Jonge Boomkikkertjes soms slechts een centimeter. Boomkikkers zijn groen en hebben een hele gladde huid. Ze vallen nauwelijks op in de bramenstruiken. Heel grappig is dat ze zelf weten dat ze niet opvallen. Daardoor zie je ze altijd in ruststand met hun pootjes onder hun lichaam gevouwen zitten. Je kunt een heleboel vóór hun neus uithalen alvorens ze je zat zijn en vliegensvlug een ander plekje zoeken.

Er zijn hele grappige foto’s op internet te vinden van Boomkikkertjes hangend aan takken en bladeren. Hoe grappig ook, ik kan je vertellen dat dit Boomkikkers zijn die verstoord zijn in hun natuurlijke doen en laten.

Omdat Boomkikkers heel graag in de zon zitten, is het niet makkelijk om een mooie sfeervolle foto te maken. Guido (zo heet de fotograaf waarmee ik deze dag heb opgetrokken) en ik hebben elkaar ondersteund met het maken van schaduw. Later kwamen we nog een aantal andere fotografen tegen die in de buurt ook Boomkikkertjes hadden zien zitten. Aangezien we zo langzamerhand de door ons ontdekte Boomkikkers van links, rechts, boven en onder gefotografeerd hadden zijn we nog even verderop gaan kijken. Maar inmiddels had ik mijn kruit wel verschoten en hebben we niet heel bijzondere ontdekkingen meer gedaan. Voor de volgende keer weet ik in ieder geval een tweede locatie waar Boomkikkers kunnen zitten….

En tot slot het toetje!

Als je het leuk vindt om meer te lezen over mijn avonturen met boomkikkers lees dan ook eens: Boomkikkers: mooi groen is niet lelijk , Waarom boomkikkertjes zo bekoorlijk zijn. of de overzichtfotogallerij: Boomkikkers.