De Zeehonden op Düne bij Helgoland hebben bij mij een wat wisselende indruk achter gelaten. Ik heb moeten constateren dat ze rustig, lui, lui, en luier zijn. Zelfs het bewegen leek ze teveel. Ze liggen, gapen, strekken, rekken, krommen en slapen. Voor dit derde blog uit een serie van drie over 4 dagen fotograferen op Helgoland en Düne heb ik daarom de minste woorden nodig. Het maakt mij ook lui! "Heilige Maria. Moeder van God. Bidt voor ons Zondaars......" De kolonie zeehonden ligt aan de strandzijde van het eiland Düne (vanaf het pontje links af). Een landingsstrip voor vliegtuigen eindigt...

Zoals je in mijn vorige blog "Helgoland: Jan van Genten in rep en roer!" hebt kunnen lezen, ben ik vier dagen op Helgoland geweest om Jan van Genten en Zeehonden te fotograferen. Naast dat ik veel "registratieve" foto's gemaakt heb, heb ik me ook gewaagd aan een wat creatievere benadering door te spelen met licht en langere sluitertijden. Jan van Genten lenen zich door hun grotendeels witte verenpak en donkere tekening op kop en vleugeleinden en donkere poten perfect voor high en low key opnamen. Ik had hier al wat voorbeelden van gezien via internet en Facebook. Ook Ronald heeft mij nog wat tips...

Al meerdere jaren achter elkaar zie ik in het voorjaar foto's gemaakt op Helgoland van Jan van Genten en Zeehonden voorbij komen. Zelf naar Helgoland toegaan stelde ik steeds uit, omdat ik vond dat ik geen geschikte zoomlens had om het spektakel daar vast te leggen. Inmiddels ben ik in het trotse bezit van een 80-400 mm lens en is er een wereld van nieuwe fotografische mogelijkheden voor mij open gegaan. Waaronder fotograferen op Helgoland, dus! Mijn fotomaatje Ronald van Dijk was 2 jaar terug al eens op Helgoland geweest om te fotograferen en had best zin om samen met mij nog eens terug te gaan....

Wisenten zijn Europese bisons. Het was jaren terug echter niet de wisent die ik uit het geslacht Bison voor het eerst zag, maar de Amerikaanse bison. In Bison Range in Montana en in Yellowstone zijn we héél dicht bij ze geweest. Ik heb ze geroken en ik heb ze gehoord (https://www.youtube.com/watch?v=WC5jzOBt3JE). Ze liepen in kuddes langs onze auto heen. En dat heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. De wens om ze weer te fotograferen werd steeds groter. En dan zie ik foto's voorbijkomen van bisons in de winter, met sneeuw op hun vacht of rijp. Fantastisch!! Ik heb al twee keer op het punt...

Dankzij Jan, mijn goede vriend die in Emmeloord woont, weet ik dat in de maand april de Noordoostpolder opgefleurd wordt door vrolijk gekleurde tulpenvelden. Zijn werkgever Countus Accountants en Adviseurs is één van de sponsoren van het Tulpenfestival. Al meerdere jaren achter elkaar probeer ik de tulpenvelden hier te gaan fotograferen. Met Jan heb ik de afgelopen jaren al diverse malen de Tulpenroute gereden om me te oriënteren op de tulpenvelden. Maar elk jaar had ik precies op het hoogtepunt van de bloei iets anders te doen. In april 2016 heb ik samen met Jan wel een voorschot genomen...

Voor het vierde jaar achtereen rij ik speciaal voor de kievitsbloemen naar Zwolle. Kievitsbloemen zijn van oorsprong inheems. Het is een bolgewas, dat zich middels zaden vermeerderd. De zaden verspreiden zich drijvend op het water. De plant is voor verspreiding van de zaden dan ook afhankelijk van overstromingen en een hoge waterstand in de winter. De belangrijkste groeiplaats van wilde kievitsbloemen is langs de oevers van de Overijsselse Vecht en het Zwarte Water bij Zwolle. Van oudsher kwam de kievitsbloem voor in gebieden met klei-op-veen en dan vooral de gebieden die 's winters onder water...

Voor mij is Amelisweerd met z'n voorjaarsbloeiers dé aankondiger van het voorjaar. Het hele voorjaar steekt de ene na de andere bloemsoort z'n kopje op. Veelal betreft het stinsenplanten die in bloei komen. Stinsenplanten zijn ingevoerde sierplantensoorten, veelal geplant op landgoederen e.d. Ze kunnen verwilderen.Vanaf februari kun je bijna elke week een bezoek brengen aan Amelisweerd om een andere situatie aan te treffen. Ik kom heel graag in Amelisweerd om te fotograferen, vooral de voorjaarsbloeiers. Vandaar dat ik vorig jaar al het plan opgevat had om te proberen een deel van de voorjaarsbloeiers...

"Waarvoor kom jij extra vroeg je bed uit?!". Een vraag die bij mij wisselende gevoelens opwekt. Ik lig namelijk héél graag in mijn bed. Tijdens mijn middelbare school periode lag ik op zondag tot 11 uur in de ochtend op bed en werd ik alleen gestoord door het klokkengeluid voor de mis van 7, 9 en 11 uur. Erg irritant, overigens. Mijn ouders waren ook uitslapers. Zij runden een kroeg en lagen meestal pas tussen 2 en 3 uur in bed. Ergens, in de loop der jaren, is bij mij de behoefte om héél lang op bed te liggen wat minder geworden. Ken je deze misschien nog? Uit bed komen met een goede reden...

Sneeuwklokjes op de foto zetten, daar zijn in het voorjaar heel wat fotografen mee bezig! Als de winterperiode zo langzaam ten einde komt, kan ik enorm uitkijken naar de eerste bloeiende bloemetjes. Dat zijn sneeuwklokjes, speenkruid, winterakoniet.... Maar sneeuwklokjes, dié zijn mijn favoriet. Waarom? Sneeuwklokjes hebben iets kwetsbaars, triest, sereens, iets koddigs door hun "flapoortjes". Je kunt heel veel emotie uitdrukken in de foto's door de sneeuwklokjes op een bepaalde manier te fotograferen: eenzaamheid, verdriet, tederheid, stoerheid, eendracht. Maar dit allemaal is volstrekt niet...

De Oisterwijkse vennen zijn al een tijdje in beeld bij mij. Als wandelaar was ik al wel eens door het gebied gekomen. Ik denk dan vaak: "Hier moet ik nog eens terugkomen om te fotograferen". Maar ik heb ook wel eens landschap- en natuurfoto's van dit gebied gezien. Mijn definitieve fotografische nieuwsgierigheid werd gewekt toen ik een blog zag over de Oisterwijkse vennen uit 2013 van Wouter van de Weerd. Oisterwijk ligt een uurtje rijden vanaf Utrecht, dus weersomstandigheden en timing zijn belangrijk. Voor niets er naar toe rijden is frustrerend en zonde van de moeite en benzinekosten. Via Natuurmonumenten...