Diegene die mijn fotografische bewegingen wat intensiever volgt kan weten dat ik gek ben op de kievitsbloem, ook wel Hollandse tulp genoemd. Elk jaar begin april kijk ik reikhalzend uit naar de bloei van deze bloem, die in groten getale voorkomt langs de Overijsselse Vecht, het Zwartewater en op enkele plekken langs de IJssel.

Een voorspelde nachtvorst deed mij in de vroege ochtend van 13 april in de auto springen en naar de Noordoostpolder rijden om berijpte tulpen te fotograferen. Ik wist dat door de warme perioden in februari en maart de natuur in ontwikkeling voor lag en dat er al volop tulpen in bloei stonden. Normaal gesproken is half april erg vroeg voor bloeiende tulpen.

Verboden te betreden

Hoewel ik afgelopen jaar al merkte dat steeds meer veldjes waar ik voorheen kievitsbloemen fotografeerde werden afgesloten door Staatsbosbeheer, toog ik in de 2de week van april toch richting Zwolle om de mij bekende plekken waar kievitsbloemen bloeien te checken op de voortgang.Eigenlijk had ik een plan met verschillende technieken en invalshoeken klaarliggen voor het fotograferen van kievitsbloemen. Ik wilde vooral spelen met tegenlicht en onderbelichting. Andere jaren heb ik vaak gefotografeerd met overbelichting en hele lichte tinten.

Terwijl ik de veldjes check daalt mijn humeur met de minuut. Alle veldjes die ik in het Zwolse ken zijn nu door Staatbosbeheer afgesloten. Nee, dit gaat het niet meer worden. Een dikke bekeuring wil ik niet hebben en je loopt nog meer risico dat een onvriendelijke voorbijganger je fotografeert en je vervolgens te schande maakt op sociale media zoals Facebook. Daar heb ik vorig jaar al voorbeelden van gezien. Ik heb hier niets meer te zoeken.

Ook een close-up softie stond op mijn lijstje. Vandaar dat ik weer eens mijn Helioslensje bij me gestoken had.

Hoewel ik begrijp dat Staatsbosbeheer zuinig wil zijn op de velden kievitsbloemen, bekruipt mij ook het gevoel dat wij als bezoekers verschrikkelijk betuttelt worden met het verbod de velden te betreden. Alsof de gemiddelde bezoeker als een soort hooligan door het veld gaat lopen ploegen en zoveel mogelijk kievitsbloemen wil wegnemen of  kapot maken. Dat is in de voorgaande jaren toen er nog geen verbodsborden stonden en nog wel mensen de velden betraden ook niet gebeurd. Anders hadden de grote hoeveelheden bloemen er nu niet meer gegroeid.

Mooie en sierlijke vormpjes in de tulp.

Hele andere oorzaak

Wél een reden dat er nog maar op zo weinig locaties kievitsbloemen voorkomen, is de intensieve landbouw en het gerommel met waterstanden en het grondwaterpeil. Kievitsbloemen hebben een natte ondergrond nodig die af en toe wordt overstroomd. Een boer heeft niets aan kletsnatte grond. Fotografen en andere belangstellenden hebben wel invloed op hun eigen gedrag maar niet op de manier waarop boeren met  hun grond en de waterhuishouding omgaan. Dat is iets wat maatschappelijk aangepakt moet worden.

Het lichtspel in een witte tulp.

Meten met twee maten

Wat voor mij schuurt is dat Staatbosbeheer tegen betaling wél mensen op de velden met kievitsbloemen laat. Alsof dan ineens de bloemen niet meer kwetsbaar zijn. Als je lekker uitgebreid een hele dag wilt fotograferen mag je voor 100 euro met een georganiseerd groepje mee. Even tussen jou en mij gezegd: voor dat geld kun je ook wel een bekeuring riskeren ;). Dan heb je tenminste je doen en laten in eigen hand. Alle gekheid op een stokje!….Rood en wit waren dit jaar prominent vertegenwoordigd in de Noordoostpolder. Tulpenvelden zoals ik ze graag fotografeer: goed belicht en met een Hollandse wolkenlucht erboven.

Niets mag

Het gedoe met de kievitsbloemen geeft mij als natuurfotograaf een beklemmend gevoel. En het is voor mij een afspiegeling hoe met bijna alle natuurfenomenen en -gebieden in Nederland omgegaan wordt. Als het fotografisch interessant wordt mag je: er niet komen, niet voor zonsopkomst, niet na zonsondergang, niet tot aan de rand, niet inlopen, niet van het pad af, niet opklimmen, niet volgen, niet alleen gaan, niet storen, niet, niet, niet, niet, niet!!!!!

Precies 2 tulpen die erboven uit staken. Weer was ik op zoek naar het lage licht dat door de tulpen heen schijnt. Ik ken dat van de kievitsbloem. Als de zon laag genoeg staat lichten de kopjes op en lijken het net lampenkapjes met een lampje erin.

Pfffff, ik kan beter architectuurfotograaf worden. Alleen, dat onderwerp boeit me niet zo.

Vier dagen lang is het weer exact hetzelfde geweest: felle zon, warm, wolkeloze hemel, knalblauwe lucht. Geen eer aan te behalen. Alleen vóór zonsopkomst en vlak erna en vlak voor en ná zonsondergang heb je mooi licht. Dan moet je klaar staan.

Mijn focus verleggen

Ik heb ruimte om me heen nodig om me te bewegen, beperkingen gaan al gauw in mijn hoofd zitten. Ik vind het geen fijne gedachte ergens tegen de regeltjes in te staan fotograferen en vervolgens betrapt te worden. Daarom laat ik kievitbloemen als fotografie-onderwerp los. De lol is eraf. Op andere onderwerpen ben ik aan het broeden. Milieuvriendelijk bespoten tulpenvelden misschien?

Een macro-opname in het laatste licht van de dag.

Ik vind dat je in Nederland als natuurfotograaf weinig bewegingsruimte hebt. De natuurgebieden zijn al niet groter dan een postzegel en we worden als bezoekers ook nog eens als hooligans behandeld. Natuurbeheerorganisaties hakken en zagen dat het een lieve lust is, dan maakt kwetsbaarheid en verstoring ineens niet meer uit. Of bezoek wordt door ze ten gelde gemaakt. Als het leefgebied van de mens moet worden vergroot of de economie gestimuleerd dan moet de natuur alsnog ruim baan maken. En ach, loop ik het niet plat, dan spuiten de boeren het wel plat. Ik voel me zo langzamerhand getart en heb steeds minder met die gekunstelde natuur in Nederland. Ik kijk liever over de grens. Daar is meer ruimte en doen ze ook niet zo krampachtig als je tussen de bloemen ligt te fotograferen.

Vind je het leuk meer foto’s van kievitsbloemen te zien, klik dan hier.

Vind je het leuk meer te zien en te lezen over het fotograferen van tulpenvelden, kijk dan ook hier:

• Tulpen van de Noordoostpolder;
• Op zoek naar lijnen, kleur en licht tussen de tulpen;
• Tulpenvelden van de Noordoostpolder.