Toen ik hoorde dat er een plaatje vrij gekomen was op het uitje van de fotoclub Natuurfotografen Vereniging Utrecht naar de edelhertenbronst in Denemarken en de vraag kreeg of ik dit plekje wilde hebben, hoefde ik geen seconde na te denken: ja, ik wil! Al jaren zie ik via Facebook zeer intrigerende foto’s van de bronst voorbij komen, waardoor ik mezelf ook wel eens met deze fotografie zou willen bezighouden. En het burlen van de bronstige herten is ook geen standaard geluid dat ik tijdens de hertenbronst hier in Leidse Rijn kan beluisteren. En zo stapte ik half september met 6 andere fotografen in een gehuurd busje en reden we naar park Jægersborg in Denemarken.

Is er nog een roedeltje dames voor mij beschikbaar?

Voor wie Park Jægersborg niet kent: het is een groot park ten noorden van Kopenhagen en strekt 8 kilometer van noord naar zuid. Ooit was het omheinde jachtgrond voor het Deense Koningshuis. Er leven ongeveer 2000 edelherten, damherten en sikaherten. Verder is het gebied rijk aan nog meer zoogdieren, vogels en insecten en er staan prachtige oude bomen. Het gebied is nog steeds omheind. Het park wordt door wandel- en fietspaden doorkruist. Mensen komen naar het park om er van de natuur te genieten, te wandelen, te joggen, paard te rijden of te fietsen. Ook zie je er schoolklassen met kinderen die een dagje in de natuur doorbrengen.

Als het burlen niet meer staand lukt, dan maar even vanuit liggende positie.

Organisator Marius had het voor ons prima geregeld: hij had kamers voor ons gereserveerd in hotel Fortunen aan de zuidzijde van het park, recht tegen één van de ingangspoorten van het park aan. We hadden ook accommodatie kunnen zoeken dichter bij Kopenhagen. Maar dan liepen we het risico ‘s-ochtends op weg naar het park in de verkeersdrukte rond Kopenhagen terecht te komen. Marius had ook  (elektrische) fietsen voor ons geregeld zodat we de mogelijkheid hadden wat grotere afstanden binnen het park te bestrijken.  Naast dat het park groot is, heeft het ook wat hoogteverschillen.

Eén van mijn mooiste momenten tijdens het fotograferen deze dagen.

Zoals gezegd leven er circa 2000 herten in verschillende soorten in het park. Ze worden door jagers gereguleerd. Gelukkig zijn de herten zich hier niet van bewust en leven ze een relatief rustig leven. Buiten de bronst om, dan. Ze trekken zich niets aan van de wandelende, fietsende en joggende bezoekers van het park. Fotografen die stilstaan en een camera op ze richten vinden ze van een andere orde. Misschien omdat je iets op ze richt? Ook dichterbij komen hoef je in principe niet te proberen. Zodra ze dit in de gaten hebben draaien ze hun kont naar je toe en kuieren ze weg.

Doet dit jou ook denken aan de film ‘Jody en het hertejong’? (The Yearling, 1946). Of had je al je tranen al vergoten tijdens het kijken naar de film ‘Bambi’?

Naast al het wild heeft het park ook prachtige bomen, velden, watertjes en andere onderwerpen waar je je camera op kunt richten. Zo heb ik me nog een paar uurtjes bezig gehouden met landschaps- en detailfotografie. Paddenstoelen groeien er ook, maar tot onze grote verrassing zagen we dat ze volop geplukt werden. En waren ze dus niet in grote getallen beschikbaar voor de natuurfotograaf. Als je tenminste niet paddenstoelen wilt fotograferen die in een plastic tas zitten.

Even wat anders dan de fotojacht op herten. Een waterlelieblad in één van de watertjes.

Een veld vol merkwaardig gevormde boompjes trok al van begin af aan mijn aandacht. 

Onze tactiek was om maar lekker wat rond te fietsen door het park in de hoop tegen een interessant tafereel aan te lopen. Ik hing mijn camera met mijn 80-400 mm lens om mijn nek en schouder en had een statiefpoot ter ondersteuning in het mandje voor op de fiets liggen. Helaas had ik mijn camerastrap die ik aan het statief bevestigingspunt vast kan maken thuis laten liggen. Die zit toch iets veiliger vast dan de gewone strap. Gelukkig is er niets gebeurd. Op één ochtend hing er een beetje mist en hoopten we uiteraard op een mooie scene met een burlend edelhert, mistflarden en priemend zonlicht. Het is er helaas niet helemaal van gekomen.

Dit edelhert hoorden we ‘s-ochtends vroeg in de verte burlen. Op de fiets zijn we snel op het geluid af gegaan. Met deze foto als resultaat.

Midden in het park staat een kasteeltje. En aan dit kasteeltje liggen diverse grote velden waar de hele dag enorm veel herten verblijven. Als fotograaf kun je je aan één van deze veld posteren, al wachtend op een interessant moment.

Aaahhhhhh, ik pis mezelf lekker onder. Ruikt heerlijk!

Een schermutseling om vast te oefenen…..

Sommige herten zijn echt niet bang. Anderen speren er vandoor zodra ze je zien. Dit Sikahert kwam juist naar ons toe en was heel nieuwsgierig. Een prachtige kans om een mooi portretje van dichtbij te maken.

Sikaherten hebben een prachtig gevormd kopje.

Deze hoort bij mij!

Met enorm veel plezier en in alle rust heb ik 3 volle dagen kunnen fotograferen in Jægersborg. We waren weliswaar een beetje aan de vroege kant voor de edelhertenbronst. Maar wat me vooral opviel was de rust en het ontbreken van de massaliteit van fotografen zoals ik wel eens op foto’s heb gezien van o.a. de Veluwe. In dat opzicht was het al de moeite waard om 10 uur onderweg te zijn naar Jægersborg. En ook als groepje met elkaar hebben we een ontzettend leuke en gezellige tijd gehad. Marius, nogmaals enorm bedankt voor het organiseren en al jouw genomen moeite!

Geen weergave van wat ik van het fotograferen in Jægersborg vond…..