Ergens in 2013 kwam ik tijdens een workshop voor het eerst in aanraking met grijs- en grijsverloopfilters. Hoewel ik in eerste instantie sceptisch stond tegenover het gebruik, was ik na het zien van de resultaten en het begrijpen van de functie (betere belichting van de grond t.o.v. de lucht en het verlengen van sluitertijden) direct verkocht. Ik kreeg toen de tip om filters en toebehoren voor een paar euro aan te schaffen via e-bay in Azië om uit te proberen. Eind 2013 deed ik de workshop “Kustfotografie” bij Loulou Beavers. Hoewel mijn filters een enorme kleurzweem op de foto’s vertoonden, was ik wild enthousiast over mijn resultaten. Aldus besloot ik om definitief kwalitatief goede filters aan te schaffen. Vanaf die tijd ben ik ze intensief gaan gebruiken, zowel grijsfilters, grijsverloop als de big stopper. In de loop van de tijd had ik zeer aansprekende foto’s gezien die gemaakt waren aan de Opaalkust in Frankrijk, van Bart Heirweg, Wilco Dragt en van mede fotoblogger Wouter van de Weerd. En ook had ik gezien dat o.m. Bart en Wilco aan de Opaalkust meerdaagse fotoworkshops organiseren. zo’n fotoworkshop leek me wel wat en mijn keuze viel op Bart Heirweg. Bart is een Belgische professionele en gerenommeerde landschapsfotograaf. Ik had mazzel. Hij publiceerde vorig jaar september de workshop voor het voorjaar 2015 op zijn website en ik kon me aanmelden. Volgens mij zat de workshop binnen één week vol. Aldus reed ik vrijdag 1 mei met foto-uitrusting en verschoninkje richting Opaalkust. De workshop zou tot zondag duren. Maar aangezien maandag 4 mei een verplichte vrije dag was én 5 mei een feestdag, heb ik 2 overnachtingen extra geboekt in het hotel. Zodoende zou ik na de workshop op eigen gelegenheid ook nog kunnen gaan fotograferen. Ik reed vrijdag rond een uur of 10 uit De Meern weg en was iets na 14.00 u in Hotel des Argousiers te Ambleteuse. Het was onderweg prachtig weer: zon, grote wolken, blauwe lucht…. maar richting Opaalkust werd het weer steeds somberder. De weersverwachtingen waren overigens voor de volgende dagen ook niet geweldig. Bart zijn bedoeling was om vanaf 16.00 u te starten met het theoretische gedeelte van de workshop, waarna we laat zouden dineren. Uiteindelijk besloot hij om vrijdagavond de eerste fotosessie aan het strand te doen, omdat het er naar uitzag dat de avond van zaterdag waarschijnlijk in het (regen)water zou vallen. Dus vertrokken we na theorie, die vooral over instellingen, langere sluitertijden, belichting, interessante composities met voorgrond en intieme landschappen ging, en het diner richting het strand van Audresselles. De lucht was egaal grijs en de tip van Bart was om vooral te concentreren op details. Het was voor mij wel even zoeken, hoor. Ik ben niet zo van de details….. Maar ik had al snel gezien dat door de grijze kleuren landschapsfoto’s nu niet zo geweldig overkwamen.
Tegen beter weten in vertrokken we zaterdagochtend om 6 uur richting het strand van Cap Gris Nez, voor de zonsopkomst, die niet zou komen. Wederom vond ik het een hele uitdaging om iets met landschapsfotografie te doen. Daarbij vond ik dat wij cursisten elkaar ook wel een beetje in het vizier liepen (ikzelf niet in de laatste plaats, wat mij een opgelaten gevoel gaf). Uiteindelijk heb toch nog wel wat onderwerpen gevonden om te fotograferen. Op hetzelfde strand, maar dan een stukje verderop staan z.g. mosselbanken in de vorm van palenrijen. Nu werd het toch weer leuk, want de palenrijen in combinatie met lange sluitertijden middels de big stopper en de grijze lucht gaven een enorm rustieke en abstracte uitstraling. Ken je dat? Zodra een onderwerp mijn interesse heeft gevangen verdwijnen tijd, ongemak, ergernis en twijfels, en blijft alleen het onderwerp in mijn vizier. De rest van de wereld vervaagd. Het sterke opkomende water maakte het moeilijk om scherpe foto’s te maken omdat, als het statief niet goed vast zit in het zand, deze langzaam verschuift door de golfslag.
Drieluik Zen
Én wat komt dat water ontzettend snel op! Ik stond te fotograferen met een sluitertijd van 3o seconden met mijn enkels in het water. En eindigde met water ín mijn laarzen. Uiteindelijk moesten we vertrekken voor het opkomende water. Terug naar het hotel, even uitrusten en vervolgens óp naar de volgende sessie: de palenrijen aan het strand van Sangatte. Daarna zouden we picknicken en vervolgens koolzaadvelden in het achterland gaan fotograferen.
Zondag hebben we door de slechte weersverwachting maar een beetje uitgeslapen. Daarna hebben we ieders fotoresultaten bekeken en besproken. Bart heeft aan de hand van onze eigen foto’s tevens de bewerkingsmogelijkheden in Lightroom en Photoshop laten zien. Heel interessant en ik ben een stuk wijzer geworden. Ondertussen regende het dus vrolijk…. Toch zijn we uiteindelijk er op uit getrokken, eerst naar het Fort Mahon in Ambleteuse dat bij hoog water zowat in het water staat. Na deze fotosessie vertrokken de eerste cursisten richting huis. Met 2 cursisten, waaronder ikzelf, is Bart nog naar het strand van Audresselles getogen, om daar de overslaande golven over de rotsen te fotograferen. Bart Heirweg is een actieve en betrokken workshopleider. Tijdens het fotograferen komt hij regelmatig bij je staan en vraagt hoe het gaat, wat je aan het doen bent, of je wat foto’s wilt laten zien, bespreekt de instellingen van je camera en geeft tips over je composities. Ik heb dit als zeer prettig en leerzaam ervaren.
Rond 16.00 u was de workshop werkelijk ten einde, Bart en Ann zijn naar huis gegaan en ikzelf naar mijn hotel. Ik vond de workshop geweldig, heel leerzaam en uiteindelijk had ik toch wel interessante fotoresultaten. Belangrijk voor mij was om het gebruik van filters aan de hand van mijn cameragegevens te gebruiken i.p.v op gevoel en met het maken van veel testfoto’s. En ook vooral routine te krijgen in het gebruik van filters. Én dat zal je altijd zien: tegen 20.00 u begint het op te klaren en vertrek ik met fototas nogmaals richting het strand van Audresselles. Nu kon ik wel genieten van een zonsondergang, maar de rest was al naar huis.
Maandagochtend is er tegen alle verwachting in een fotografisch hele mooie zonsopkomst aan het strand van Cap Gris Nez: dreigende wolkenluchten, af en toe de zon die er doorheen komt en hierdoor prachtige reflecties op natte delen. Leuk vind ik om te laten zien wat het effect is van fotograferen zonder en mét big stopper. De eerste foto heeft een sluitertijd van 3 seconden en de tweede foto een sluitertijd van 52 seconden. Er zit overigens wel een half uur tussen de twee foto’s. Vraag me niet wat ik in de tussentijd gedaan heb, aangezien mijn statief niet verplaatst is. Ik weet het zelf niet meer…..
Bart had mij de exacte tijden gegeven waarop de meest gunstige waterstand zou zijn voor het fotograferen van de mosselbanken. Nu bijna blauwe lucht en felle zon. Niet de meest gunstige omstandigheden om te fotograferen met langere sluitertijden. Maar het is toch aardig gelukt. Na een rustpauze en heerlijk lunch in mijn hotel ben ik terug gereden naar Sangatte, waar ik nog wat ideeën die ik de dag ervóór had opgedaan, wilde uitproberen.
Direct aan het strand van Sangatte grenzen een 20-tal huizen. Na mijn fotograferen werd ik binnengehaald voor koffie door Brigitte, één van de bewoners van deze huizen. Haar broer en tevens buurman werd erbij gehaald en mijn fotoresultaten bekeken. Ontzettend leuk en sympathiek. Pas na 17.00 u reed ik richting hotel, onderweg nog een tussenstop gemaakt bij Cap Blanc Nez, maar lang ben ik hier niet gebleven, ik was eigenlijk ontzettend moe en verzadigd.
Wat ik nog leuk vind om te vertellen is mijn “eetavontuur” in restaurant “Le retour des flobards” in Audresselles maandagavond. Ik had al op diverse plaatsen “Fruits de Mer” aangeprezen zien staan. Dat leek mij wel wat. Me niet helemaal realiserend dat ik een enorm plateau met schaaldieren ín schaal geserveerd zou krijgen. Met diverse gereedschappen ben ik zo’n 1,5 uur bezig geweest garnalen, kokkels, langoustines, oesters, wulk en krab leeg te peuteren. Maar het was superlekker en eigenlijk heel erg leuk om te doen.
Ik heb een heerlijk verblijf gehad in hotel des Argousiers in Ambleteuse. Jennifer, de dame die de dagelijkse beslommeringen van het hotel runt, spreekt uitstekend Engels en is héél gastvrij. Een aanrader, mocht je die kant op willen en een logeeradres zoeken. De Opaalkust is een locatie waar ik zelf vast ook nog wel een keer terugga.
Kijk voor meer foto’s van de Opaalkust ook eens naar mijn blog: “Fotograferen aan de Opaalkust: spelen met tij, licht en filters” en mijn themapagina “Opaalkust (Côte d’Opale)”.