De fotografische hoogtepunten in NP Sächsische Schweiz zijn bij kenners van dit gebied geen geheim. Sterker nog, kom je 1,5 uur vóór zonsopkomst op een mooi uitzichtpunt dan geeft het vroege tijdstip beslist geen garantie dat je daar als eerste bent en je positie kunt innemen op de Triple-A spot. Los hiervan is de Sächsische Schweiz een fantastisch gebied om bijvoorbeeld een deel van de herfst door te brengen en te fotograferen. Je wordt getrakteerd op intense herfstkleuren, mist, jachtige wolkenpartijen, regen, wind of felle zon en blauwe hemel. Dit alles in een landschap van eroderend middelgebergte waardoor de rivier de Elbe slingert.

Gebied bij de Basteibrug

De Basteibrug is een brug die in zijn zandstenen vorm bestaat sinds 1851. Vanaf de zijde van de brug kijk je via diverse doorkijkjes en uitkijkpunten uit over de Elbe en z’n vallei. Ook kun je hier tegen geringe betaling een voor toeristen geprepareerd gebiedje in waar je mooi uitkijkt over allerlei zandstenen formaties. Op z’n minst zo mooi is het gebied aan de overzijde van de brug. Er zijn meerdere uitzichtpunten die op de brug uitkijken.

Slechts één moment viel het vroege zachte zonlicht heel mooi op de rotsen en vegetatie. Daarna werd het licht te fel.

Bij aankomst in alle vroegte op de eerste fotostek stonden en zaten er al meerdere fotografen. Dan is je plekje toch een beetje afhankelijk hoe toegeeflijk de fotografen zijn die er het eerste waren. Het grappige is dat ik bovenstaande foto gemaakt heb toen de meeste fotografen hier al weer afgenokt waren. Als ik mijn eerdere foto’s van deze ochtend terug kijk is dit, los of de compositie wel of niet helemaal lekker was, voor mij het moment met de mooiste lichtomstandigheden geweest.

Het had ook een schilderij uit de romantische tijd kunnen zijn. Het zonlicht valt prachtig in de kloof.

Tijdens het fotograferen laat een dame mij een foto op haar smartphone zien van een kloof met daarin ook een rechtopstaande pilaar. Ze vraagt of ik weet waar de locatie is. Ik weet het niet. Maar ook ik raak nieuwsgierig en zodra ik in de gaten heb dat zij weet waar het is, vraag ik de locatie aan haar. Het is hier vlak in de buurt en ik denk te begrijpen waar het pad naar dit punt is. Als we in de loop van de ochtend hier uit gefotografeerd zijn, wil ik eerst het punt vinden waar de dame het over had. We steken verderop een pad in dat losstaat van het wandelnetwerk hier. Het pad leidt namelijk naar een plek voor klimmers. En wie lopen we daar tegen het lijf: die betreffende dame. We zitten goed. We vinden de plek en spreken af hier de volgende ochtend naar toe te gaan om te fotograferen.

Höllenhund, een schitterende markante plek in de buurt van de Bastei.

De volgende ochtend komen we ook hier niet als eerste aan. De vermeende Triple-A spot is bezet. Voor zover je hier wat van kunt zeggen. Want het is aardedonker en we kijken in een diep zwart gat met in de verte wat kleine lichtjes. Maar na een half uurtje begint er toch wat daglicht te komen. Ik kan mijn compositie beter bepalen en kom tot de ontdekking dat ik op mijn eigen Triple-A spot sta. Dik tevreden! Uiteindelijk komt de zon op, maar het is heel heiig raar weer. Dan maar eens met de zoomlens proberen.

Een blik op Kuhrort Rathen.

Voor de vergezichten komt het deze ochtend niet meer goed. De lucht is té saai en het is té heiig. Dan maar de camera richten op details. Wat ook heel bevredigende plaatjes op kan leveren.

Het is zoeken, zoeken, zoeken naar een bepaald ritme.

Uiteindelijk hebben we voor wat betreft de Bastei niet meer aan de zijde van de brug gefotografeerd. Omdat we nog zó veel andere locaties op de korrel hadden. Maar ik denk dat aan de zijde van de brug bij de juiste omstandigheden nog heel wat te fotograferen valt.

Omdat ik vorig jaar in dit gebied uitgebreid heb gewandeld, weet ik een beetje de weg en hoe het zit met bijvoorbeeld wandelpaden en paadjes die naar klimlocaties leiden. Zodoende kunnen wij de hints waar bepaalde uitzichtpunten zich bevinden redelijk makkelijk vinden. Verder heb ik wandelkaarten en wandelboekjes bij me. En Jeannette en ik hebben vooraf via internet zoveel mogelijk interessante locaties opgezocht waar we kunnen gaan fotograferen.

Uitzichtpunt vanaf Adamsberg

Jeannette heeft een hoger gelegen uitzichtpunt gevonden, waar je min of meer in zuidwestelijke richting kijkt, richting Elbe, Lilienstein en Königstein. De lijnen in het landschap zijn prachtig. Het uitzicht leent zich zowel voor groothoek als voor telelens.

Zonsondergang vanaf de Adamsberg. In de verte Lilienstein (rechts) en een verlicht Königstein (links).

Deze avondfotografiesessie is er één van de lange adem. Pas dik ná zonsondergang wordt de lucht pas écht mooi.

Een ochtend waar de grondmist nog even mooi blijft hangen en de herfstkleuren zich duidelijk manifesteren.

De Sächsische Schweiz is redelijk populair bij Duitse fotografen. Maar waarschijnlijk zien we nu meer fotografen omdat een deel van ons verblijf in de Duitse herfstvakantie valt. Hier word je gelukkig nog niet gehinderd door hordes (Aziatische) fotografen die van geen ophouden weten. Die óf willen staan waar jij staat óf er nog het liefst vóór gaat staan met een selfiestick. Ik zit hier ter plekke achter mijn buro te gruwelen. Brrrr!

Gamrig

Gamrig is een bergje dat vanaf de weg rechtop uit het weiland lijkt te rijzen. Sta je er eenmaal bovenop dan heb je aan de ene zijde prachtig uitzicht over de Elbe, Kuhrort Rathen en de Bastei. Vanaf de andere kant kijk je richting Waltersdorf. Uitgerekend de avond dat wij hier staan is de lucht felblauw en het licht genadeloos hard. Foto’s omzetten in zwart/wit is dan een optie.

Een nostalgisch zwart/wit uiterlijk en weinig lucht. Om het felle zonlicht en de blauwe lucht een beetje te verdoezelen.

Ik heb me op deze avond op één plek gesetteld omdat het redelijk druk is op het bergje. En ik ben gefixeerd op deze richting omdat ik denk dat hier fotografisch het meest te halen is.

Avondzon op de rotsen van het Basteigebied. Het laatste licht is wel erg mooi en zacht.

Papststein

Beslist een hoogtepunt is het fotograferen vanaf een uitkijkpunt op Papststein. De tweede ochtend dat we hier zijn is er mist, wat ontstellend mooie lichtomstandigheden met zich meer brengt. Kijk voor meer foto’s die ik op deze plek gemaakt heb ook eens naar deze blog!

De mist brengt kleuren terug tot zachte pasteltinten. Een feestje om te mogen beleven en zien. Laat staan te fotograferen.

Ik kan wel zeggen dat deze ochtend fotografisch gezien de mooiste is geweest die we hebben gehad. Meestal was het óf helder en later zonnig óf egaal grijs. Dan is het moeilijk om interessante foto’s te maken, hoewel we het zeker wel geprobeerd hebben. Een grijze dag is overigens wel een kans bij uitstek om lekker in het bos of in een kloof te fotograferen. Je hebt dan veel minder last van scherpe contrasten. Kleuren worden intenser. Op een dergelijke dag hebben we uitgebreid in de kloof bij Hrensko gefotografeerd. Kijk maar eens naar deze blog.

Zachtjes golven de mistflarden over het landschap.

Schrammsteine en omgeving

De Schrammsteine is een markant berggebied ten oosten van Bad Schandau. Het gebied wordt druk bezocht door wandelaars en bergsporters. Eerst gaan we op zoek naar een uitzichtpunt op de Carolafelsen. Vanaf deze berg kun je ‘s-ochtends prachtige foto’s maken. Maar een deel van het stijgen gaat via beugels langs een rotswand. Ik klim een heel stuk omhoog maar vind het eigenlijk geen prettige situatie. Nu heb ik niet eens een fototas en statief bij me en ik vind het al lastig. Ik besluit het uitzichtpunt te laten voor wat het is en ga terug. De Schrammsteine is vanaf hier een uurtje lopen dus wandelen we daar naar toe. Hoewel je met trappen boven op de Schrammsteine kunt komen, is het wel een paar honderd meter stijgen. Met foto-uitrusting en statief is dit geen sinecure. Althans, niet voor mij. De eerste keer dat ik op de Schrammsteine sta is het voor mij een verkenningstochtje en heb ik alleen mijn compactcamera bij me. Op deze dag zijn er geen mooie lichtomstandigheden. Bij mijn tweede bezoek aan de Schrammsteine ziet het weer er ook niet zo gunstig uit. Maar uiteindelijk valt het deze keer reuze mee.

Uitzichtpunt op de Schrammsteine.

De lucht is mooi maar het waait ontzettend hard en het is behoorlijk fris. Het is 15.00 u. Ik ga het hier niet uithouden tot zonsondergang. Daarom besluit ik de Gradweg op te lopen. Op zoek naar luwte en andere mooie uitzichtpunten. Ik weet dat ze er zijn, want ik ben hier vorig jaar ook geweest.

Prachtig uitzicht op Kaiserkrone en Zirkelstein met mooie wolkenluchten.

Op de Gradweg zijn diverse uitzichtpunten. Kom ik op een mooie plek, zitten er 4 wandelaars op ‘mijn’ Triple-A spot. Maar ik kan in mijn compositie wel mooi gebruik van deze mensen maken.

De zon piept precies tussen de wolken door. Voor mij een Triple-A spot.

Van de zon maak ik een sterretje door een groot diafragmagetal. Het wordt al later in de middag, dus ik besluit terug te wandelen en te klimmen naar de Schrammsteine.

Fel avondlicht nauwelijks in bedwang te houden. Toch erg mooie omstandigheden.

12 dagen fotograferen in de Sächsische Schweiz kan nóg als te kort voelen omdat het weer niet altijd meegezeten heeft. Dat zou je misschien niet zeggen als je de fotoresultaten in deze en de twee voorgaande blogs ziet. Maar er was nog véél meer te halen geweest. En er zijn nog véél meer fotografische hoogtepunten in NP Sächsische Schweiz. En ik heb nog een droom: fotograferen in de Sächsische Schweiz als er sneeuw ligt.

Dit was het laatste blog in de een serie van drie over het fotograferen in de Sächsische Schweiz. Vind je het leuk wat meer te zien en te lezen over het wandelen in de Sächsische Schweiz, bekijk dan ook eens dit blog.