“Kun je tegen vroeg opstaan?”, vraagt Eric mij. “Nee! Maar ik kan het als het moet”, antwoord ik. “Ga je dan een keer mee naar Arkemheen vogels fotograferen? Ik sta om 5 uur voor de deur”. Nou, voor zoiets heb ik graag een slechte nacht over. Gericht fotograferen van iets wat ik uit mezelf niet zo gauw zou doen én op stap met één van de betere en vooral aardige fotografen die ik ken. Leuk!

Arkemheen: het weidevogelparadijs

Grutto in de mist

Arkemheen is een geliefde fotografie locatie voor natuur- en vogelfotografen omdat hier boeren en natuurbeschermers de handen ineen hebben geslagen en de graslanden weidevogelvriendelijk worden beheerd. De boeren kiezen voor een andere grassoort waardoor de weilanden bloem- en kruidenrijk zijn. In de velden zijn veel greppels en plasdrassen en bovendien wordt het maaien van het gras uitgesteld tot na de vogelbroedtijd of er wordt om de nesten heen gemaaid. Zo ontstaat een voedselrijk en vogelvriendelijk broedgebied voor vele vogelsoorten waaronder grutto, tureluur, en kievit.

Arkemheen: bolwerk van grutto’s

Nog vóór zonsopkomst

Iets vóór zonsopkomst komen we in Arkemheen aan. Laag in de lucht hangt een flinke wolkenband en het is een beetje mistig en erg vochtig. Natuurlijk hopen we op een kleurrijke zonsopkomst, maar de wolkenband voorspelt niet veel goeds. De vogels maakt dit duidelijk niets uit, want het is alom drukte en er wordt flink door elkaar heen gekwetterd.

Vroege vogels

Vissende lepelaar 

Ik positioneer mij met mijn fotoapparatuur op de achterbank van de auto, zodat Eric en ik vanaf dezelfde zijde kunnen fotograferen. Eric rijdt dan rustig over de weggetjes in Arkemheen en samen zoeken we naar mooie onderwerpen. Onze ramen staan open en de rijstzakken voor stabilisatie hangen al over het raamkozijn. Zodra we wat interessants zien rollen we er rustig op aan, pakken onze camera’s en schieten er vrolijk op los.

De zon komt op

Ganzen in tegenlicht

Langzaam komt de zon op en uiteindelijk piept deze ook door de wolkenband heen. Het is voor mij behelpen op de achterbank tijdens het fotograferen. Ik zit net iets te diep om comfortabel vanuit het raam foto’s te kunnen schieten. Eric geeft mij één van zijn rijstzakken, waar ik bovenop kan gaan zitten. Dat scheelt weer een paar centimeter. Gelukkig is het geen erwtenzak…

Lieve, schattige, donzige grutto pulletjes die ferm verdedigd worden door hun ouders

Verboden toegang? Daar heb ik schijt an 

Op de weggetjes die wij berijden komen we een paar meer auto’s tegen met fotografen. Soms stapt iemand uit en probeert met statief en laag standpunt foto’s te maken. Maar het lijkt erop dat de vogels zich veel minder van je aantrekken als je gewoon in je auto blijft zitten en van daaruit fotografeert.

Steeds meer mooie momenten

Gele kwikstaart showt zijn staartveren aan een vrouwtje

Witte kwikstaart

Nóg meer mooie vogels

Hoewel de net opkomende zon en mist geweldig mooie fotografiemogelijkheden geven, is het ook wel makkelijk dat het steeds lichter wordt. Ik kan snellere sluitertijden gebruiken en iets meer scherptediepte waardoor de kans kleiner wordt dat ik onscherpe foto’s maak. Het is achterin goed toeven bij Eric, ik kan me volledig op het fotograferen concentreren.

Struinende grutto, één van de vele in Arkemheen 

Naar een climax

Grutto komt in met gestrekt been

Even positie zoeken 

Ik steek je voor je flikker!

De zon komt steeds hoger zonder écht heel fel te worden. Tegelijkertijd worden de vogels steeds actiever. Het mooiste moment van de ochtend is als we 2 grutto’s vinden die het enorm met elkaar aan de stok hebben. Ze vechten met hun snavels als degens vooruit gestoken, fladderen op en neer en doen aanvallen, waarbij soms de één met z’n snavel de ander hard bij de lurven grijpt. Af en toe is er pauze en vliegt één van de grutto’s naar een paaltje, om vervolgens een nieuwe aanval in te zetten. Reuring alom in Arkemheen.

Arkemheen: bolwerk van grutto’s