Toen ik de workshop Herfstfotografie Semois bij Bart Heirweg boekte, bedacht ik direct dit te combineren met een eigen herfstkleuren jacht in het gebied van Viroinval. De afgelopen jaren heb ik in de herfst in het noordelijk deel van de Ardennen bij de Höegne gefotografeerd (klik hier voor mijn blog hierover). Ook erg mooi en leuk, maar ik wilde nu weer eens wat anders. In 2015 was ik al eens in het voorjaar in Viroinval geweest, om vlinders en orchideeën te fotograferen (klik hier voor mijn blog hierover). Ik was nu wel erg benieuwd hoe dit gebied er in herfstkleuren zou uitzien. Dus in mijn Kaatje naar het zuiden van België gereden. Omdat ik in Nismes logeerde, lag het voor mij voor de hand om mijn fotografiesessie bij Fondry des Chiens te beginnen.

fondry des Chiens bestaat uit kalkrotsen. Het is een zinkgat dat waarschijnlijk ontstaan is door instorting van een onderliggende grot. Daarbij hebben kalkrotsen de neiging om in de loop van de tijd te eroderen. Er werd hier ook ijzererts ontgonnen, dus de uitdieping is ook door mensenhanden gedaan. En zo is er een heel fotogeniek gat ontstaan.

Wat mij in dit gebied direct opviel waren de matige herfstkleuren. Eigenlijk waren bijna alle bomen nog nagenoeg groen. De eerste avond fotograferen viel een beetje in het water door regen. De volgende ochtend was het zwaar bewolkt, wat geschikt licht gaf om nogmaals bij Fondry des Chiens te fotograferen. Uiteindelijk brak de zon definitief door en werd deze té fel om goed foto’s te kunnen maken.

Boompje aan de rand van Fondry des Chiens.

Mijn logeeradres was het pittoreske pension La Calestienne in Nismes. Een heel leuk adres met veel historie waar je ook nog eens enorm lekker kunt eten. De eigenaar is zowel Frans- als Nederlandstalig.

Een beetje rondrijden door de omgeving kan leuke plaatjes opleveren.

De avond besteed ik aan het fotograferen vanaf Roche á Lomme. Omdat het de hele dag zonnig is geweest met mooie stapelwolken, verwachtte ik een kleurige zonsondergang. Echter, rond een uur of 4 begon de lucht te betrekken en toen was het hopen op nog een enigszins aantrekkelijke zonsondergang.

Gelukkig breekt de zon af en toe door en kan ik precies een mooi sterretje als zon vastleggen in combinatie met een prachtig uitzicht. Ook hier helaas geen overtuigende herfstkleuren. Hoe zou het hier over één of twee weken zijn? Zouden de herfstkleuren meer op kleur komen? Of zouden de bomen dan gewoon kaal zijn? Als je tripjes ruim vooraf plant moet je maar zien wat voor omstandigheden je voorgeschoteld krijgt. Voor hetzelfde geld regent het 3 dagen….

Een héél kort moment valt het zachte avondlicht prachtig op de top van Roche á Lomme.

De eigenaar van La Calestienne tipte mij over een solitaire boom midden tussen de landerijen. Hoewel de weersvoorspellingen er sombertjes uitzagen, ben ik toch maar vóór zonsopkomst vertrokken om deze boom te zoeken en te proberen te fotograferen bij zonsopkomst. Min of meer off road ben ik naar de boom toe gestuiterd.

Tja, en toen was het bedenken hoe deze, in mijn ogen, beroerde lichtsituatie aan te pakken. Het gebruik van een grijsverloopfilter met een boom als onderwerp met grotendeels lucht op de achtergrond is niet handig, want dan maak ik ook gelijk de hele boom donker. Na een aantal foto’s gemaakt te hebben en een keer om de boom te zijn gecirkeld, besloot ik om een lichttrapje te maken van 7 foto’s, die ik dan achteraf samen zou kunnen voegen in Photoshop tot HDR.

Mijn laatste zonsondergang in Viroinval. Ik had een uitzichtpunt vanaf Tienne aux Pauquis op Roche á Lomme en Nismes gekozen om vanaf te fotograferen. Nadat het de hele dag zonnig geweest was, begon het wederom in de late namiddag te betrekken.

Het licht werd mooi zacht. Maar wat mij betreft had het nét iets feller mogen zijn, zodat de herfstkleuren wat meer opgelicht waren.

Mooie boompjes op de helling.

De laatste ochtend in Viroinval. Het blijft ‘s-ochtends lang donker. Ik sta op een bepaalde plek, maar ik heb helemaal geen vertrouwen dat het goed gaat komen met het licht. Dus besluit ik weer in de auto te stappen en begin ik rond te toeren door het landschap tussen Nismes en Phillippeville. Uiteindelijk zie ik dan toch een scene in het landschap die ik graag wil fotograferen. Gelukkig breekt eindelijk de zon door. En in combinatie met de bewolking is het licht op dat moment prachtig.

Nog een laatste stop tussen Dourbes en Nismes.

Het is tijd voor ontbijt. Vanmiddag rij ik door naar Vresse du Semois (op een uurtje rijden afstand van Viroinval) om daar de workshop herfstfotografie van Bart Heirweg te volgen.