Al langere tijd liep ik met de gedachten om een keer naar het buurtschap Drie te rijden om in het Speulderbos de Dansende Bomen te fotograferen. Helaas kwam het er niet van en verstreken de maanden september, oktober en bijna november. Dat is het lot van een full time werkende met een studie…. Maar afgelopen weekend heb ik mezelf vrij gespeeld, door op zaterdagochtend aan mijn studie te werken. Ik had gezien dat de meeste workshops in het Speulderbos beginnen bij horeca “Boshuis Drie”, ook zeer bekend bij wandelaars (waarvan ik er zelf één ben), fietsers en trimmers. Vooral van het appelgebak van de plaat, waarvan de stukken de grootte hebben van een baksteen…. zonder overdrijven! Om de weg in het bos een beetje te vinden heb ik een oude Toer Actief wandelroute opgeduikeld. Vervolgens heb ik besloten om het gebied achter de horeca te verkennen. Ik moet toch ergens beginnen. Door “The Photographer’s Ephemeris” had ik een beetje een idee vanuit welke hoek de zon op zou komen. Eigenlijk rekende ik op nachtvorst, namelijk zaterdagavond werd al volop gestrooid en er was ook enig moment in de voorgaande week nachtvorst voorspeld. Helaas geen vorst, wel mist. Ik wist niet of dit een voordeel was. Het eerste beste bosperceel dat ik op liep bestond al uit van die kronkelige bomen.

Eigenlijk had ik helemaal geen idee hoe ik dit soort bos op de gevoelige plaat kon zetten, dus ben ik begonnen met een groothoeklens. Dat leidde helemaal niet tot tevreden resultaten; de bomen staan namelijk nogal ver uit elkaar en een groothoek verergert dit effect waardoor ik foto’s kreeg met irritant grote ruimtes tussen de bomen. Toen heb ik mijn 18-200 mm lens op mijn camera gezet, zodat ik meer kon zoomen. Door het zoomen wordt het bos een beetje in elkaar gedrukt, waardoor een prettiger compositie ontstaat en het kronkelige van de bomen nóg beter uitkomt.

Nog iets over de achtergrond van het  bos: Het Speulderbos behoort tot de oudste bossen van Nederland en staat bekend om zijn “dansende bomen”.  Kromme en scheve bomen die in wonderlijke bochten gegroeid zijn en zo het bos een grillig karakter geven. Het is het resultaat van jarenlange kap van rechte bomen die meer geschikt waren voor de houtproductie. De minder fraaie exemplaren bleven staan. Vandaar ook dat er grote ruimtes tussen de bomen zijn. Qua fotograferen konden de paddenstoelen en zwammetjes natuurlijk niet onbetuigd blijven.

Tot slot nog wat lieflijke herfstplaatjes. De middelste van de drie foto’s is dan toch weer met mijn groothoeklens gemaakt. Ik kan het niet laten…. Uiteindelijk heeft de mist wel meegeholpen om een wat obscure sfeer te krijgen. Daarbij zijn de herfstkleuren prachtig verzadigd. De volgende keer een beetje meer zonlicht. Dan krijg ik weer een totale andere foto-impressie.

Kijk voor meer foto’s van het Speulderbos ook eens bij “Recente foto’s”.