Dit is het derde blog in een drieluik van blogs over onze reis naar New England in de VS. Klik hier voor het eerste blog: “Acadia National Park: fotograferen zoals gedroomd”. En hier voor het tweede blog: “New England kusten”. De belangrijkste reden waarom Jan, Jan Jaap, Bas en ik naar New England zijn afgereisd, was om de Indian Summer actief te beleven. De basis is ook dat we tijdens onze reizen graag wandelen, fietsen en andere actieve dingen doen. De Indian Summer is feitelijk de nazomer, de periode van september tot half november. Ook in Nederland hebben wij een naam voor deze periode: Oudewijvenzomer. De Indian Summer in New England is wereldberoemd door zijn prachtige rode, bruine, oranje en gele kleurencombinatie en de subtiele lichtval. De Indian Summer kent de periode van de aanloop naar verkleuring, het hoogtepunt en óver het hoogtepunt. Achteraf bekeken, moet ik concluderen dat wij onze hele rondreis overal telkens vóór het ultieme hoogtepunt van de Indian Summer zijn geweest. Het is dit jaar lang warm geweest en de verkleuring lag ongeveer 2 á 3 weken achter op het gemiddelde van andere jaren. Het is niet anders…….. Okay, en nu “to the point”. De foto’s! Vanuit Acadia NP (MA) zijn wij The White Mountains (NH) in gereden naar onze eerste overnachtingsplaats North Conway. Van daaruit zouden we één hele dag besteden om Mount Washington te verkennen: Jan en Jan Jaap wilden de berg beklimmen en Bas en ik zouden er met de auto tegenop rijden. Mount Washington is “slechts” 1917 mtr hoog, maar staat bekend om het zware en onvoorspelbare weer. 76 jaar lang, van 12 april 1934 tot 2010, hield Mount Washington het wereldrecord voor de hoogst gemeten windsnelheid op Aarde (372 km/u). Op de dag van ons bezoek was het gelukkig de hele dag stralend weer!

Vanaf de top van Mt. Washington ben ik zelf met foto-uitrusting + statief ongeveer 300 meter naar beneden gelopen en daarna weer terug geklommen. Vanwege de steilte kan ik je zeggen: “Dat is niet voor mietjes”. Petje af voor Jan en Jan Jaap, want hun tocht naar boven was meer dan 900 hoogtemeters. Onze volgende stop was Lincoln. Om van North Conway naar Lincoln te komen volg je de beroemde Kancamagus Highway. Feitelijk kom je dan langs drie Staatsparken: Mt. Washington State Park, Crawford Notch State Park en Franconia State Park. Omdat Lincoln en North Conway hemelsbreed maar 75 km uit elkaar liggen, zijn we nog een heel stuk Crawford Notch State Park in gereden en hebben we daar ieders naar eigen behoefte gewandeld en gefotografeerd.

Onze eerste stop ligt nog aan de Kancamagus Highway: Rocky Gorge Scenic Area. We bleven hier even en ik had kort de gelegenheid met statief en filters aan de gang te gaan (én ik had de autosleutel in mijn broekzak!). De tweede foto is ergens langs de 302 gemaakt, voorbij Bartlett. Hieronder staan foto’s van vier watervallen waarvan de eerste 3 gemaakt zijn langs The Bemis Brook Trail richting Arethusa Falls. De laatste foto is van het hoogtepunt op de trail: Arethusa Falls. Alle foto’s zijn vanaf statief gemaakt met sluitertijden tussen de 1 en 2 seconden. De foto van de Arethusa Falls is een HDR beeld bestaande uit 8 foto’s.

De eerste van de volgende 2 foto’s is onderweg bij een uitzichtpunt langs de 302 gemaakt. Het betreft een panoramafoto bestaande uit 2 foto’s. De tweede foto is langs de Kancamgus Highway richting Lincoln gemaakt.

In Lincoln zijn we geboekt in Indian Head Resort, een enorm hotel waar touringcars vol met bejaarden af en aan rijden. Onderweg hebben we ze ook gezien: groepen senioren met naamkaartjes in grote letters en speciale kleurtjes op hun jas gespeld. Ik had een déjà vu met mijn kleuterschooltijd. ‘s-Avonds tijdens het diner worden de senioren in Indian Head Resort live vermaakt door Johnny Cash, John Denver en zelfs Rod Steward. En ze zijn nog de dansvloer op te krijgen óók. Mááááárrrr, Indian Head Resort ligt 500 meter van de ingang van het Franconia State Park af, en dat maakt voor ons veel goed. In Lincoln hebben we een volle dag te besteden, dus de planning was snel gemaakt: Jan en Jan Jaap gaan een wandeltrektocht maken, Bas gaat toeren met de auto en ikzelf heb wat eenvoudige trails in gedachten om tijdens het wandelen ook te kunnen fotograferen. We starten met met z’n vieren bij de Flume Gorge, een imposante granieten kloof waar water doorheen stroomt. Daarna vallen we snel uit elkaar. De één zit op de wc, twee zetten het tempo erin en ikzelf blokkeer de houten boardwalk met mijn statief en sta op mijn gemak te fotograferen. Die senioren uit de touringcars zijn toch niet zo snel…

De foto’s van deze ochtend lenen zich goed voor zwart/wit fotografie. De wortelstructuren van sommige bomen zijn prachtig. Soms hebben ze zich om enorme rotsblokken gewikkeld om houvast te krijgen en de weg naar de bosbodem te vinden. Vanaf The Flume volg ik een stukje Pemi Trail langs een rivier. Hier maak ik er een fotografenfeestje van door met langere sluitertijden te werken en HDR foto’s vóór te bereiden. De tijd vliegt!

Omdat ik ook nog de Mt Pemigewasset op wil, met halverwege een uitzichtpunt op 880 mtr, draai ik rond half 2 om en wandel ik richting de Mt Pemigewasset Trail. Met een groot gedeelte van mijn foto-uitrusting + statief een berg op sjouwen is niet écht iets waar ik vooraf naar uitkijk. Maar 400 meter stijgen is te overzien. Ik weet van mezelf dat ik een tempo heb van ongeveer 300 meter stijgen per uur, dus uiteindelijk kom ik er wel. Het doel hier is halverwege de trail uit te komen op een uitkijkplateau, die in veel publicaties bejubeld wordt. Bovengekomen is het uitzicht inderdaad prachtig. Hier is toch wel goed te zien wat de Indian Summer nu precies inhoudt.

Vanaf het plateau daal ik via de Indian Head Trail af naar beneden. Dat is nog spannend ook, want het eerste gedeelte van de trail is zó steil, dat ik me vasthoudend aan takken stukje voor stukje naar beneden afdaal. En ik kijk wel uit, want ik ben alleen en ik schiet er helemaal niets mee op als ik hier een uitglijder maak. Daarom doe ik over de afdaling nog langer dan over de klim omhoog. Gelukkig kom ik beneden precies op het terrein van ons hotel uit, maar het is ondertussen wel bijna 17.00 u. Jan en Jan Jaap hebben een gedeelte van hun wandelroute hun benen onder hun kont uit moeten rennen, omdat ze bang waren dat ze de laatste kabelbaan zouden missen. Ook dit is goed afgelopen. En Bas zat te chillen bij een meertje, en kon dit niet met ons delen omdat zijn smartphone niet functioneerde. Een mooi kwartet zijn wij! Onderstaand nog 2 typische foto’s die niet uit deze verzameling mogen ontbreken: Covered Bridges zijn voor dit gebied typerend. Deze staat bij The Flume. De foto is HDR en samengesteld uit 7 foto’s. En tot slot: de rotspartij waarnaar ons hotel is vernoemd: Indian Head. Terecht, toch?

Van the White Mountains rijden we naar The Green Mountains, en rijden we tegelijkertijd de staat Vermont in. Hoewel ik behoorlijk op natuurschoon en landschap ben gefixeerd, heb ik ook hele leuke en mooie andere dingen gezien. Niet alleen het natuurschoon is een uiting van de Indian Summer, maar ook de decoraties hieromtrent die de mensen zelf maken. We zijn door typische Vermont-dorpjes gekomen: Woodstock, Dorset, Plymouth, Old Bennington, om er maar een paar te noemen. Qua bouwstijl hangt het hier een beetje tussen Engeland, Nederland en Scandinavië in.

En de Amerikaan heeft zo zijn tradities en uitingen rond de Indian Summer richting Halloween. En ik kan zeggen dat ze hier heel consequent in zijn en zéér uitbundig.

Tot slot: we hebben onderweg toch nog heel wat Indian Summer in het landschap gezien. Hieronder nog wat sfeerplaatjes.

Als je nóg meer foto’s wilt zien van New England kusten, kijk dan ook eens op de themapagina van deze website. Wil je meer sfeerbeelden zien van New England, kijk dan ook eens via Landen naar USA New England. Vind je het leuk om meer foto’s van Boston te zien klik dan hier.