Landschapsfotografie heeft beslist mijn interesse. Nadat ik foto’s gezien had die gemaakt waren van de molens in Kinderdijk, was ik verkocht. Dat wil ik ook proberen. In eerste instantie heb ik plattegronden gezocht van Kinderdijk en omgeving. Én foto’s van andere fotografen. Vooral de foto’s die ik op de website van Jan Koppelaar vond, spraken tot mijn verbeelding en gaven mij veel inspiratie. Om de locatie en de omgeving te verkennen, heb ik samen met een wandelvriend een wandeltocht vanuit Kinderdijk gelopen, die zo’n beetje eindigde op de Molenkade. Toen had ik voldoende gezien en me georiënteerd om daar gericht te gaan fotograferen. De uren rond zonsondergang en zonsopkomst zijn in mijn beleving de mooiste momenten om te fotograferen. Ik ben gestart met avondfotografie. De eerste serie is niet gemaakt op de Molenkade, maar ergens daar in de buurt. De molen die op de foto staat heet “Kleine” of “Lage” molen. Ik heb deze avond vooral gewerkt met een grijsverloopfilter. En ik had ontzettende mazzel met de prachtig kleurende zonsondergang. Ik kan foto’s blijven maken ver tot ná zonsondergang. “Avondrood brengt water in de sloot”. De volgende dag heeft het flink geregend.

Na een zonsondergang komt vanzelfsprekend een zonsopkomst. Ook hier heb ik enorme mazzel met de bewolking en kleuring van de lucht. Nu ben ik écht op de Molenkade. Eigenlijk had ik verwacht dat hier hordes fotograferen zouden rondlopen. In gedachte zag ik hier al tegenop, want als ik ergens een hekel aan heb is bewegingsbeperking omdat er allerlei fotograferen precies hetzelfde willen als ik, of ik hetzelfde wil als de andere fotografen. Ik heb meermalen meegemaakt dat ik geconcentreerd stond te fotograferen en dat ik ineens iets kouds en hard langs mijn nek voelde glijden: een zoomlens van een fotograaf die achter mij stond. Ik voel me meestal op voorhand al zeer bezwaard als ik het idee heb dat ik andere mensen stoor in hetgeen waar ze mee bezig zijn. Maar er zijn mensen die er niet om malen en zó ver gaan als jij het toelaat. Deze ochtend geen kip te bekennen op de Molenkade, laat staan hordes fotografen. Wat een rust. Als ik een mooi plekje heb gevonden, komt er toch een andere fotograaf. Ook hij wil vanaf het piepkleine steigertje waarop ik sta fotograferen. Ik met mijn statief uitgeschoven. Hij eronder. Ik heb last van een grote bos riet die ik maar niet uit beeld krijg zonder weer afbreuk te doen aan de compositie die ik in gedachte heb. Maar ik zie op zijn monitor dat hij van onderaf het riet er niet op heeft staan. En hij leert mij een truc. Hoe ik redelijk veilig mijn camera, met mijn statief ingeschoven en met één poot op de steiger, een stuk boven het water kan laten hangen. Geen last meer van het riet. Levert het delen van een plek een mooiere compositie op.

Na zonsopkomst loop ik nog wat rond en maak ik foto’s. Ik geniet enorm van het weer, het licht en de fantastische entourage. Om 9 uur ben ik op mijn werk in Utrecht.

Een tweede zonsopkomst loopt op niets uit. Het is één van die hete nachten en de zon komt op aan een wolkeloze hemel. Ik had het vooraf anders ingeschat…. of misschien gehoopt. De foto’s zijn saai en geven geen aanleiding om ze op te nemen in dit blog. Het zit ook wel eens niet mee. Ik wil graag nóg een zonsondergang meemaken, maar dan aan de Molenkade zelf. Ik ben de hele dag al bezig met het volgen van buienradar en wolkenradar. Er is regen onderweg. Wolken zijn mooi, maar in plenzende regen fotograferen heb ik geen zin. Tijdens het boodschappen doen aan het einde van de middag, zie ik dat de lucht toch wel erg mooi is. Ik besluit mijn kans te wagen en rij na het avondeten richting Kinderdijk. Onderweg krijg ik een grote teleurstelling te verwerken: ik spoel bijna met mijn auto van de weg, zó hard begint het te regenen. Tegen beter weten rij ik door naar Kinderdijk, in de hoop dat de voorspelling van buienradar klopt en dat het deze avond daar niet meer regent. Het wordt een fantastische avond, met prachtige wolken. Ik werk met mijn big stopper en grijsverloopfilter en ben tot bijna een uur ná zonsondergang aan het fotograferen. Er staat best wat wind en het water is behoorlijk gerimpeld. De big stopper is er oorzaak van dat het water glad wordt en de wolken een bewegend effect krijgen.  Gelukkig denk ik vandaag wel aan mijn oculairkapje!

Inmiddels is de zon allang onder.

Ik heb me enorm vermaakt in Kinderdijk met de prachtige molens. Het is af en toe goed opletten hoe ik mijn compositie bepaal, want eigenlijk is er best wat “horizonvervuiling” her en der. Elektriciteitsmasten, loodsen en zelfs hele cruiseschepen wegpoetsen, is geen beginnen aan. Wat ook speelt is dat in deze tijd de oevers van het water weelderig begroeid zijn met riet. Soms heeft de begroeiing een hele mooie toegevoegde waarde in de compositie. Soms staat het ronduit in de weg of kan ik er niet overheen fotograferen. Nu begrijp ik ook dat fotografen aangeraden wordt vooral in het voorjaar of in het najaar te komen fotograferen. Je hebt dan meer kans op “dramatische” luchten, maar vooral de begroeiing zal minder in de weg staan, waardoor er weer andere composities gemaakt kunnen worden. Ik kijk nu al enorm uit om de molens straks in winterse omstandigheden te kunnen gaan fotograferen. Maar voorlopig is het nu nog bijna 30 graden. Kijk voor meer foto’s van de Kinderdijk ook nog even bij “Recente foto’s”.