Noir Flohay is een onder natuurfotografen tamelijk bekende locatie in de Hoge Venen in de zuid-oostelijke Belgische Ardennen. De Hoge Venen zijn bij grote droogte vatbaar voor brand. Een brand in 2011 heeft een deel van de dennen in het gebied Noir Flohay verbrand, waardoor er her en der kale dode bomen als skeletten uit de grond steken. Vooral bij sneeuw en mist ontstaat er een bijzonder sfeertje dat zich houdt tussen obscuur en sereen. Landschapsfotografen kunnen hier enorm door geïnspireerd raken, ikzelf niet anders. Jeanette Mulder en ik hebben de laatste tijd de sneeuwval een beetje in de gaten gehouden en zijn vervolgens half december richting de Hoge Venen en Noir Flohay gereden. We hebben ons daar eens lekker fotografisch uitgeleefd.

“Looming from the mist”

‘s-Ochtends om 4.45 uur vertrek ik van huis, om om 6 uur bij Jeanette te zijn. Tegen half 9 zijn we bijna op het hoogste punt van de Hoge Venen. Maar het duurt tot het laatste moment dat er serieus sneeuw ligt. We maakten ons wel even zorgen. Noir Flohay is het makkelijkst bereikbaar vanaf de parkeerplaats van herberg Baraque Michel. Tijdens het wandeltochtje van een klein uurtje loop je gedeeltelijk over vlonderpaden. Het laatste stuk moet je van de vlonder af. In ons geval hebben we stukken tot onze knieën door de sneeuw gelopen. Al voordat we Noir Flohay zelf bereiken, zien we allerlei interessante composities uit de mist opdoemen. De camera’s blijven uiteraard niet in de fototas.

“To the left”

Met sneeuw én mist heb je weinig details. Om dan toch een interessante compositie te maken, is het zoeken naar patronen.

“Follow the line”

Soms krijg je meer structuur in een foto door achteraf de foto anders uit te snijden, dan dat je ‘m gemaakt hebt.

“Structure in chaos”

Eindelijk bereiken we dan de locatie Noir Flohay. Een paar fotografen zijn ons al vóór. Gelukkig hoef je elkaar niet in de weg te lopen. Sporen in de sneeuw zijn echter snel gemaakt….

“Dear friends from a certain point of view”

De locatie werkt mij enorm op mijn fantasie. Ik zie continue nieuwe combinaties van bomen, stokken en sprietjes. De mist is op het ene moment dichter dan op het andere moment. Soms is de mist net iets te dicht en valt bijna alle contrast weg.

“Slowely but surely vanishing”

Het lijkt erop dat het deze nacht nog gesneeuwd heeft. De sneeuw zit prachtig tegen de stammen en takken gewaaid. Zelfs de individuele vlokken zijn nog duidelijk te zien.

“Follow the leader”

Deze dag heb ik al mijn foto’s zo’n 2 á 3 stops extra belicht. Om witte sneeuw te krijgen. Maar ook om een nóg meer pentekening-achtige sfeer te krijgen.

“The power of equally numbers”

Juist door het extra belichten verdwijnt ook alle structuur uit de sneeuw. Dit geeft een rustieke uitstraling. Maar kan ook tegenwerken, doordat het meeste contrast uit de foto verdwijnt. Het is daarom belangrijk om bijvoorbeeld óf hele sprekende onderwerpen in je compositie op te nemen óf een krachtig lijnenspel naar voren te laten komen.

“What’s hanging over us?”

Gelukkig ben ik goed warm gekleed, maar zo langzamerhand begin ik door het vele stilstaan wel koude voeten te krijgen. De snowboots van Jeanette bieden meer bescherming tegen de kou.

“May I have this dance?”

Langzamerhand raken we zo’n beetje uit gefotografeerd. Nog een paar composities zoeken. Dan is het mooi geweest. Na nog wat genuttigd te hebben bij Baraque Michel, waar het inmiddels een drukte van jewelste is, rijden we weer richting huis.

“Two by two”

Als je het leuk vindt meer beelden te zien van de Hoge Venen, klik dan hier.