Mijn fototoestel heb ik gericht op een door ons neergelegde boomtak. We hebben er een paar nootjes opgelegd en hopen dat de watervlugge Siberische grondeekhoorns ze daar komen halen. Zo proberen we ze vast te leggen. Persoonlijk vind ik het niet zo leuk om ze al etend te fotograferen. Liever laat ik het lijken of ze zich spontaan op deze plek bevinden, mijmerend om zich heen zitten te kijken of juist ergens intens op gefocust zijn.
De Siberische grondeekhoorns in een bos in Tilburg. Wie heeft ze inmiddels niet gefotografeerd? Ik zal je het verhaal besparen hoe men denkt dat Siberische grondeekhoorns in Tilburg terecht zijn gekomen. Zij die erover schrijven kopiëren het van elkaar en of het verhaal op waarheid en juistheid berust is mij niet bekend. Mocht je nieuwsgierig hiernaar zijn, google ‘Siberische grondeekhoorns in Tilburg’ en je komt zó een stuk of wat gelijksoortige verhalen tegen.
Naast de plek waar wij zelf een setup hebben gemaakt ligt een omgevallen boom met het wortelstelsel boven de grond. De donkere aarde zit nog volop aan de wortels. Achter het wortelstelsel staat de zon, het spel van licht en donker geeft voor mij een beetje een duistere sfeer. Bovendien is het wortelstelsel lekker grillig van vorm, wat weer bijdraagt aan de obscure stemming. Vanuit mijn ooghoek zie ik telkens grondeekhoorns door het stelsel van wortels schieten. De hele setting begint nu toch wel behoorlijk op mijn fantasie te werken. Grondeekhoorns in dat geheimzinnige wortelstelsel is toch veel leuker te fotograferen die dan ‘staatsieportretten’ op de uiteinden van boomtakken.
Ik stop met fotograferen en loop naar het wortelstelsel en kijk wat leuke plekjes zijn om de Siberische grondeekhoorn te fotograferen. Het liefst natuurlijk daar waar licht en donker contrasteren en juist de eekhoorn een beetje licht vangt. En dan moet hier ook nog maar een nootje kunnen blijven liggen. Na veel gepiel heb ik een paar lekkernijen neergelegd, richt ik mijn camera en wacht… en wacht. De Siberische grondeekhoorn heeft zijn eigen tijdschema.
En dan begint één van de Siberische grondeekhoorns door het wortelstelsel te klimmen. En ja hoor, op het mooiste plekje in het stelsel gaat hij ook nog eens rustig voor zich uit zitten kijken. Hierna volgen meer eekhoorns en dan wordt het opletten wie zich waar bevindt. Als je niet alert bent zijn de nootjes in no time verzameld zonder dat je verder eekhoorns hebt kunnen vastleggen.
We herhalen deze zetten een aantal keer: nootjes neerleggen, wachten en schieten maar. Zo krijg je veel kansen om foto’s te maken en ook met andere instellingen te werken. Om het donkere sfeertje een beetje te benadrukken belicht ik een aantal foto’s wat onder.
Thuis achter de computer geef ik de beelden de sfeer mee die ik er graag in wil hebben. De bewerkingen hebben met name te maken met het benadrukken van de lichte en de donkere plekken.
Wat zijn het toch schattige diertjes, en met deze foto’s thuis komen, dan heb je een mooie dag gehad. Heerlijk sfeertje weten te vinden. En ik ben er één van die ze nog niet op de foto heb. Ze staan op mijn lijstje..;-) Groetjes Von
Hoi Jody,
Prachtige serie weer 🙂
Toen wij er vorig jaar waren (als impuls-uitje, aan het eind van een weekendje weg) was het somber en regenachtig, precies de sfeer die jij ook hebt weten te treffen met je foto’s!
Alleen heb jij ook nog wat mooi licht erin weten te krijgen 🙂
Groetjes, Wouter
Ha Jody,
het spel met licht en donker heeft je mooie platen opgeleverd.
Hartelijke groet, Corrie
Leuk zeg die eekhoorntjes. Wij hebben een paar gewone eekhoorntjes soms in onze achtertuin. Een donker rode en een licht rode. Als je niet snel genoeg kijkt zijn ze zo weer weg. Ook geprobeerd te fotograferen, natuurlijk met een modern telefoontoestel, maar is niet zo goed gelukt ? lokken met nootjes helpt misschien en veel geduld. Maar liever kijk ik naar jou foto’s die altijd fantastisch zijn. Groet Monique
Prachtige opnames en de bewerking geeft inderdaad extra sfeer. Dank je voor het delen.