Omdat ik door de coronamaatregelen voorlopig toch rond huis zou blijven, heb ik in april eens op een rijtje gezet welke natuurfotografie mogelijkheden de komende maanden in mijn eigen omgeving te vinden zijn. Uiteindelijk kwam uit die brainstorm zo’n grote lijst dat ik deze waarschijnlijk nooit in z’n geheel zou kunnen afwerken. De opsomming varieerde van locaties die ik weer eens wilde bekijken tot onderwerpen die ik tot projectjes bombardeerde. Voor mij werkt zo’n aanpak heel goed om doelen te stellen en mezelf van mijn zitbank af te krijgen. Een fotoserie maken van de klaproos was één van de projectjes die ik bedacht.
Nu heb ik in de omgeving van Utrecht nooit klaprozenvelden velden gezien. Ooit was ik bereid hiervoor uren te rijden naar locaties in Noord-Brabant. Maar dan wist ik op dat moment ook zeker dat ze er waren. De laatste jaren heb ik me de moeite bespaard en me tevreden gesteld met klaprozen in bermen langs de weg hier in de buurt. De uitdaging was dan dusdanige composities te maken dat het nét leek of de foto’s in een riant veld genomen waren. En zo reed ik begin mei een boodschappenritje van De Meern naar Utrecht om plotseling een heel mooi groepje klaprozen te spotten tussen een fietspad en de autoweg in. Hier kom ik vanavond terug, dacht ik meteen.
Bijkomend voordeel van het fotograferen in een bebouwde omgeving is dat ik weer hele andere invloedsfactoren tegenkom. Zo zijn de lichtbubbels in deze foto de brandende koplampen van een voorbijrijdende auto.
Zo gezegd zo gedaan. Lag ik daar begin mei ineens op mijn knieën in een berm van een druk bereden straat tussen de bebouwing in Leidsche Rijn. Ik had wel wat ludieke opmerkingen verwacht van voorbijgangers of toeterende automobilisten. Maar ik kreeg vooral bewonderende blikken.
Alle begin is moeilijk en ik moest voor mijn gevoel dan ook duidelijk op gang komen. Want klaprozen en wat er allemaal omheen groeit ogen op een foto al heel gauw chaotisch. Dus het was zoeken, zoeken, zoeken door de zoeker. De mooiste foto die ik deze avond maakte was één van de laatste beelden die ik vastlegde.
Een apart sfeertje dat grijsblauw in de achtergrond. In werkelijkheid is dit de reflectie van huizen en het asfalt op de weg.
De volgende locatie met klaprozen die ik spotte was langs een druk kruispunt bij De Meern richting snelweg A12. Deze locatie is voorzien van een hoog begroeid talud en bomen. Dit gaf weer volledig nieuwe mogelijkheden met doorkijkjes en schuine hellingen. De tweede keer dat ik op deze plek kwam was ik in mijn hoofd ook weer zover om andere technieken te gebruiken, zoals dubbele belichting. Het gebruik van mijn Helioslensje heeft mij hier niet veel goede inzichten of resultaten gebracht. Ik heb veel met mijn 105 mm macrolens gewerkt.
Door het lichtspel boven mijn hoofd krijg ik steeds meer andere ingevingen.
Eindelijk lukt het mij wat andere ideeën te krijgen dan het sec fotograferen van een klaproos. Mijn fantasie kreeg steeds opnieuw een impuls en daarom was ik deze middag behoorlijk lang bezig met mijn projectje klaproos.
Door het grafische effect van deze foto was het voor mij niet moeilijk te bedenken dit beeld om te zetten in zwart/wit.
Zelfs de techniek dubbele belichting haalde ik uit de kast om af te stoffen. Ik vond het bij deze compositie heel goed werken.
Een doorkijkje naar Rijksweg A12. De blauwige gloed in het midden aan de onderzijde van de foto is van de verkeersborden.
Vorig jaar reisde ik regelmatig met de trein van Woerden naar Den Haag. Vlakbij station Woerden is ook een talud waar het toen vol stond met klaprozen. Dit wetende ben ik ook dit jaar hier gaan kijken. De eerste keer dat ik er kwam stonden er weer klaprozen, maar nu nog allemaal in knop. Dit is een grotere soort dan de kleintjes die spontaan langs de straat groeien. Waarschijnlijk zijn de grote bewust gezaaid. In ieder geval bloeien ze zeker een maand later dan de kleintjes.
Een klaproos ook nog eens tussen bloeiend koolzaad. Lekker door de vegetatie heen gefotografeerd.
De tweede keer dat ik hier kwam bloeiden de klaprozen weelderig. Toch had ik moeite fotografisch mijn draai te vinden. Het een na het andere plaatje zag er woest chaotisch uit. Toen ben ik me maar gaan richten op details die ik vond en overbelichten.
Zoekend naar meer rust in het beeld ben ik flink gaan overbelichten. Hierdoor vallen bepaalde details als grassprieten goed weg. En de roos wordt mooi transparant.
Uiteindelijk krijg ik dan toch een tip over een veld vol klaprozen. Nota bene amper 20 km van mijn huis. De kers op de taart van mijn klaprozenproject. En zo bezoek ik rond half juni op een avond het veld. Overweldigend! De klaprozen staan tussen kamille en graan, het is één groot kleuren en geuren festival. Toch imponeert zo’n enorm veld ook en vind ik het moeilijk orde in de chaos van enorme hoeveelheden klaprozen en ander groeisel te brengen. Om te kijken of ik mooie tafereeltjes zie patrouilleer ik met mijn camera langs het veld. Ik maak waanzinnig veel foto’s. Die later op de computer allemaal afvallen omdat ze té druk of chaotisch zijn. Toch lukt het me ook een paar mooie attractieve beelden te maken.
Door andere bezoekers zijn een paar kleine paadjes door het veld gevormd. De laaghangende zon schijnt nu mooi door deze regels, waardoor er een soort gelaagdheid ontstaat.
Zo gaat langzaam de zon steeds verder onder. Ik vind het moeilijk een heel veld in één keer te fotograferen. Vaak wordt het een platte foto met een strook lucht, een lijntje horizon en een strook veld. Gelukkig gebeurt er in onderstaande foto meer. Er zit wat hoogteverschil in het veld, de zon is een mooi component en het licht schijnt door de blaadjes van de bloemen.
Een moment vlak voordat de zon onder gaat. Het strijklicht raakt nog precies de blaadjes van de klaprozen en doet ze oplichten.
Dít smaakt natuurlijk naar meer. En soms heb ik geluk. Een ochtend met mist en mooie wolken.
Een moment een half uur vóór zonsopkomst in mistige omstandigheden.
Meer Hollands kun je het bijna niet hebben: platteland, Hollandse lucht en klaprozen.
De klaproos. Een onderwerp wat me toch bijna 1,5 maand heeft beziggehouden. Wat leek een bermen- en talutenverhaal te worden eindigde in een sprookje: één van de grootste klaprozenvelden die ik tot nu toe gezien heb. En ik hoefde hiervoor niet eens naar Zuid-Frankrijk!
Als je meer over mijn fotograferen van klaprozen wilt zien, bekijk dan ook eens deze blogs:
Wat een kanjer van een doorzetter ben je…heel mooi allemaal weten te vinden. En elke plek weer zijn eigen fotografische kunsten. Blijf het een moeilijk bloempje vinden, maar je hebt er een prachtige serie van weten te maken…
Groetjes Von
Wat een mooi project Jody! En wat een volhoudendheid, om op zo veel plekken en tijdstippen ervoor op pad te gaan. Ik zou me nogal opgelaten voelen, zo in een berm naast de weg of snelweg, wel bijzonder dat je juist leuk commentaar hebt gekregen.
Leuk en inspirerend dat je zoveel manieren hebt bedacht en laat zien om de klaproos te fotograferen!
(eigenlijk de enige die is mis is met een groothoek van onder)
De derde foto vind ik erg geslaagd, qua kleurstelling en compositie. En ook de zwart-witte foto spreekt me erg aan. En natuurlijk dat prachtige volle veld bij zonsopkomst en -ondergang.
Ik ben nu al weer benieuwd naar je volgende project 🙂
Groetjes, Wouter