Een tijdje terug ben ik als redacteur/auteur van Natuurfotografie.nl door Pixfactory gevraagd een bijdrage te leveren aan de speciale kerstbijlage ‘Blik over de schouder’ die bij het magazine ‘Natuurfotografie’ gevoegd zou worden. Ze wilden graag dat ik een ‘Making of” over één van mijn foto’s zou schrijven. Dat leek mij heel leuk om te doen, en ik had ook direct een idee. Ik ben vaak bezig met de vragen als ‘waarom die ik dit?’, ‘waarom vind ik dit mooi?’, ‘waarom vind ik dit belangrijk’ en nog veel meer. Ik heb er één van mijn lievelingsfoto’s uit Yellowstone bij gepakt en ben gaan schrijven. Onderstaand vind je mijn bijdrage aan het boekje. Het is een heel persoonlijk verhaal en anders dan in het boekje heb ik extra persoonlijke foto’s toegevoegd om mijn verhaal te ondersteunen. Veel leesplezier!
Als kind hoorde ik eindeloos veel verhalen over Noord-Amerika. Mijn moeder had er in de jaren ’60 twee jaar gewoond en mijn tante (moeders zuster) en oom hebben daar een leven opgebouwd. Dit allemaal in San José in Californië. In het jaar dat mijn moeder bij mijn tante en oom was hebben ze samen een deel van Amerika van Californië naar Ontario Canada doorkruist met de auto. Tijdens de reis zijn ze in ieder geval in de natuurparken Yosemite en Yellowstone geweest. De Super 8 mm filmpjes met beren, coyotes en bizons in het landschap en spuitende geisers zoals Old Faithfull heb ik heel wat keren gezien. En zo werd een zaadje passie voor Yellowstone bij mij gepland.
Mijn moeder in haar jonge jaren in de VS.
Om een keer samen wat te ondernemen, trek naar nieuwe belevenissen en uit nostalgie reisden mijn moeder en ik in het voorjaar van 2005 door het westelijke deel van Noord-Amerika. Uiteraard in combinatie met een familiebezoek in Californië. Door de verhalen en filmpjes wilde ik heel graag Yellowstone een paar dagen met eigen ogen zien.
De eerste dag dat we met de auto het park introkken duurde het niet lang voordat een kudde bizons ons over de weg tegemoet kwam. Je zet dan je auto stil en laat de kudde rustig aan je voorbij trekken. Ik had mijn raampje openstaan en kon ze ruiken en horen en gek genoeg voelde ik me direct verbonden met deze dieren. Het liefst was ik de auto uitgestapt om ze aan te raken. Uiteindelijk maakte héél Yellowstone met z’n bergen, uitgestrekte valleien en thermische activiteiten een dusdanige verpletterende indruk op mij dat ik zeker wist dat ik hier terug zou komen. Het passiezaadje in mij was ontsproten.
Mijn moeder en ik maken in 2005 samen een reis door het noordwestelijk deel van de VS.
Mijn plan was om in de wintertijd naar Yellowstone terug te gaan. Ik begon uit te kijken naar een georganiseerde fotoreis die aansloot bij mijn ideeën en wensen. Meerdere keren passeerden mij fotoreizen naar Yellowstone, maar pas 2 jaar terug organiseerde een fotoreisorganisatie het programma dat ik graag wilde doen. Eindelijk kon ik terug naar mijn geliefde park en bizons en daar helemaal losgaan met fotograferen. Onderdeel van mijn plan was om vooraf een week alleen in Yellowstone door te brengen.
Mijn fotografieplan was ál mijn gevoelens en zintuigen open te stellen en alles van Yellowstone dat mij diep raakte vast te leggen. De bizons in hun volledige hoedanigheid, de weidsheid van de valleien, de vulkanische activiteiten en natuurlijk de sneeuw en het weer. Dit houdt voor mij in zo veel mogelijk op pad en fotografisch variëren met licht en donker, dichtbij en veraf, tegenlicht, langere sluitertijden, ochtend- en avondfotografie en verder maar zien wat ik tegenkom.
En zo was ik in januari 2019 terug in Yellowstone. De eerste week bracht ik alleen door en logeerde aan de noordzijde van het park. De thermische waterterrassen van Mammoth Hot Spring zijn vanuit hier bereikbaar en je kunt circa 80 km dwars door natuurgebied richting Cook City rijden. Het was fijn de tijd aan mezelf te hebben en zo vaak ik wilde terug te kunnen gaan naar locaties. Zo zelfstandig op pad beviel mij prima, maar na een week was ik wel weer toe aan wat anders. Dat kwam goed uit want toen arriveerde de fotografiegroep.
Het fotoreisprogramma duurde 12 dagen en bestond uit een aantal dagen Noord-Yellowstone, dan een paar dagen West-Yellowstone waar we een meerdere keren met een snowcoach het park in zouden trekken, en 3 dagen en twee nachten verblijf bij Old Faithfull. Dit laatste is een programma-onderdeel dat in alle andere Yellowstone reizen ontbrak maar waarvan ik vind dat deze onmisbaar is bij een winterreis naar dit park.
Genietend van mijn verblijf in Yellowstone waar ik deed wat ik het liefste doe.
Het zal waarschijnlijk niet verrassen dat ik met duizenden foto’s ben thuisgekomen. Maar er is voor mij één foto die eruit springt en het mooiste en indrukwekkendste beeld van mijn reis is geworden.
Op de laatste fotodag deden we een 2de bezoek aan hete bronnen waaronder Grand Prismatic Spring, een enorme heetwaterbron met prachtige kleuren. Vanaf de parkeerplaats loop je over een pad naar boven waarbij je eerst over een bruggetje over de Firehole River gaat. De hete bronnen produceerden door het temperatuurverschil met de buitenlucht enorm veel stoomwolken die door de sterke wind dwars over de rivier geblazen werden. Daardoor kwam en ging het zicht op de rivier en het landschap. Ik was als laatste bij onze snowcoach vandaan en bekeek het komen en gaan van het uitzicht. Plotseling zag ik een eenzame bizon aan de oeverrand in de stoomwolken staan grazen, wat mij een heel dramatisch gevoel gaf. Tot mijn verbazing waren al mijn groepsgenoten aan deze scene voorbij gelopen, iedereen was al boven bij de heetwaterbronnen. Gelukkig had ik mijn 80-400 mm lens op mijn camera (eigenlijk niet helemaal logisch als je een enorme heetwaterbron gaat fotograferen) en kon ik vanaf het bruggetje beelden met verschillende brandpuntsafstanden maken. Mooi vond ik dat de bizon al grazend van links naar rechts ging waardoor hij steeds een andere houding aannam. De stoomwolken veranderden voortdurend van positie en intensiteit waardoor telkens een andere sfeer ontstond. Uiteindelijk heb ik een stuk of 30 foto’s gemaakt. Toen wist ik al dat dé foto van mijn reis hierbij zat.
Mijn aanloop naar dé foto.
Thuisgekomen ben ik de foto’s gaan selecteren en bewerken. Toen ik dé foto beter bekeek zag ik diverse sneeuwstokken en een paaltje staan. Dat zijn objecten die ik wegwerk, want ze doen voor mij afbreuk aan de sfeer. Uiteindelijk vond ik de uitvoering met een brandpuntsafstand van 200 mm in panaroma-uitsnede de beste weerspiegeling van mijn dramatische gevoel. De eenzame bizon staat hier heel mooi in de ruimte, de stoomwolken zijn enorm indrukwekkend en heel vaag in de achtergrond is nog een stukje landschap met andere bizons te zien. Dit beeld omvat alles wat ik bij Yellowstone voel.
Mocht je meer beelden willen zien van bizons en Yellowstone, bekijk dan ook eens deze post: ‘Portraiting the Yellowstone bison‘.
Hoi Jody,
Ik wist niet dat je deze familie-banden hebt met Amerika en Yellowstone, wat een mooi en persoonlijk inkijkje in jouw making-of.
En als ik deze foto’s weer zie, krijg ik ook meteen weer zin om er eens in de winter heen te gaan.
De foto van de bizon is echt prachtig!
Fijne (rustige 🙂 ) jaarwisseling en hopelijk in 2021 weer kansen om buiten Nederland te gaan fotograferen!
Groetjes, Wouter
Prachtig verhaal met een treffend eindbeeld!
Je laat mij dromen Jody, wat een pracht aan beelden
Wat een mooi verhaal, heerlijk ook om nog een x met je moeder terug te zijn geweest. Kan mij voorstellen dat je dit ook in de sneeuw periode nog een x wilde mee maken, en met super foto’s thuis te komen. Helaas heb ik het tijdschrift nog niet binnen..Fijne dagen..
Groetjes Von