Ik ben inmiddels drie weken terug uit de Provence, en heb me sindsdien door circa 1500 foto’s heen geworsteld. Ik heb namelijk een fotoworkshop in de Provence gevolgd. Vorig jaar heb ik deel genomen aan een fotoworkshop van Bart Heirweg aan de Opaalkust in noord Frankrijk en dat beviel zó goed dat ik op zoek ging naar een volgende fotoreis met hem. Mijn keuze viel op zijn fotoreis naar de Provence, omdat dit gebied mijn fantasie enorm prikkelde en ik droombeelden had van middeleeuwse stadjes, knoestige oudjes, bloeiende lavendel- en zonnebloemvelden en prachtige landschappen. En de Provence ligt niet al te ver weg, zou ik met mijn auto er naar toe kunnen rijden en mijn verblijf verlengen om zelfstandig nog een aantal dagen op pad te gaan. Dus een boeking bij reisorganisatie Starling volgde. De reis van Bart Heirweg naar de Provence zit uitstekend in elkaar: we logeerden in een villa, die zeker het niveau van Villa Velderhof evenaarde, we werden tot in de grond toe verwend door de meegereisde kok en koksmaat, Bart’s moeder Regine en haar partner Marnix, de fotolocaties waren uitgekiend en Bart stond ons cursisten gevraagd en ongevraagd bij met raad en daad. Het enige dat we nog hoefden te doen was op het knopje drukken…… nou ja, bijna dan…..

Straatjes: slenteren door de straatjes van stadjes en dorpjes in de Provence is een heerlijke bezigheid. Fotografisch is het interessanter om dit ‘s-ochtends vroeg te doen of laat in de middag c.q. vroege avond vanwege het harde zonlicht dat overdag enorme contrasten kan geven. Lopen door de straatjes prikkelt je zintuigen enorm: je ziet de lijnen van de straatjes en de huizen, de prachtige kleuren van de gevels, uithangborden, houten afwerkingen, luiken, deurknoppen, bloemen en bloempotten en andere leuke details.

Geveltjes: in de straatjes zie je al snel details. Soms wordt je hier noodgedwongen naartoe gedreven omdat het licht te hard is om overzichtsfoto’s te maken. Maar soms kom je aan bepaalde geveltjes niet voorbij zonder deze vast te leggen. Máár compositiefouten liggen op de loer: houd je camera zo recht mogelijk, als het kan op gelijke hoogte of neem afstand als je ramen en deuren fotografeert. Anders zwabberen de lijnen alle kanten op. Op één of andere manier werken de Provençalen mij op een prettige manier op mijn gemoed: door hun lieflijke kleurgebruik, de bloempotten die in de straten en voor de huizen staan, het in stand houden van verweerd hout en verweerde kleuren, en nog meer. Nou ja, kijk zelf maar.

Licht: het licht in de Provence is één van de mooiste onderdelen om in je foto’s te betrekken, maar ook één van de moeilijkste. Bij geen bewolking is het zonlicht knoerthard en mocht je materiaal zoals lens of filter (licht) beschadigd of vervuild zijn, het valt genadeloos door de mand met bijna onbruikbare foto’s. Bij lichte bewolking kleurt het ochtend- en avondlicht de omgeving met prachtige pastelkleuren. Aan de eerste foto hieronder zit nog een verhaaltje vast: we stonden ‘s-ochtends vroeg in de buurt van Valensole om lavendelvelden bij zonsopkomst te fotograferen. Iedereen was door Bart in stelling gebracht om te gaan fotograferen op het moment dat de zon boven de bergen uit zou komen. De zon komt op en ik maak foto’s. Één groot vlekkenfestival op de foto! Beschadigingen op het filter en misschien ook wel vuil deden mijn foto’s direct mislukken. Bart had het snel door en hielp mij door snel een belichtingstrapje van foto’s te maken zonder filter. “Probeer er in nabewerking maar wat van te maken door ze samen te voegen”. “Vlekkeloos” is de foto niet, maar ik wil ‘m hier graag tonen. Dit eindresultaat bestaat uit 4 foto’s en is als HDR afgewerkt met NIK software.

Landschap: het landschap in de Provence kent vele kleurschakeringen, vormen en structuren. Als landschapsfotograaf zou je hier de rest van je leven aan de gang kunnen. Landschapsfotografie is niet alleen een wijdgezicht met horizon. Óók foto’s van landschappen zonder horizon kunnen heel sprekend zijn. De foto wordt meer besloten en het “verhaal” wordt compacter, met minder factoren die kunnen afleiden van de essentie die je wilt laten zien.

Toerisme: ik heb me toch weer laten verrassen door het gedrag van toeristen, in dit geval in de Provence: Aziaten door hun grote aantallen, specifieke kleding die vooral afgestemd is om zich in de lavendelvelden en zonnebloemvelden te laten fotograferen, het eeuwige “V” teken, je zou denken na 30 jaar doen ze wel een keer wat anders, en het gegiebel… pfff. Bussen vol met Italianen, zodra deze open gaan denderen ze met grote passen door de velden, via de regels of gewoon overdwars… En iedereen die met zichzelf op de foto wil en desnoods zijn camera op een bezemsteel of antenne monteert. Ik had véél meer foto’s hiervan moeten maken!!!

Met de lavendel- en saliegeuren nog in mijn neus, kan ik de volgende balans opmaken. Na de workshop ben ik nog 5 dagen op mezelf in de Provence gebleven. In totaal heb ik circa 1500 foto’s gemaakt. Ik logeerde de laatste 5 dagen in een B&B, waar de eigenaar uitstekend Engels schreef, maar geen woord Engels sprak. Iemand anders correspondeerde in het Engels voor hem. O ja, ik spreek zelf bijna geen Frans. Heb ik circa 600 km rondgereden op zoek naar “Schonne kotjes in Lavendelvelden”. Heb ik mijn auto in een gat gereden en ben ik via de ANWB “gered”. Is de laatste 5 dagen mijn gemiddelde aan fotoproductie per dag ingestort omdat ik niet meer gefaciliteerd en gepamperd werd en zelf mijn locaties moest zoeken. En heb ik een heleboel cabriorijders uitgelachen omdat het met 37 graden werkelijk niet te doen is om met open kap te rijden. Blijkbaar deden ze het niet omdat het kan…. maar omdat het moét.

Als je het leuk vindt meer foto’s te zien die ik gemaakt heb in de Provence, klik dan HIER.