Gedurende mijn wandelvakantie in de Sächsische Schweiz heb ik veel nagedacht over mijn motivatie en drive ten aanzien van fotograferen. Tijdens mijn eerste verre reizen, nu een jaar of 30 geleden, fotografeerde ik er al behoorlijk op los. Mijn motivatie was vooral dié dingen die mij intrigeerde op mijn reis zo interessant mogelijk vast te leggen. Voor mijzelf. Maar ook voor thuis. Om te kunnen laten zien wat ik had gezien aan iedereen die interesse had. En die interesse was er. Sinds een jaar of 15 ben ik steeds meer actieve vakanties gaan doen. Hierbij moet je denken aan wandelen, wandeltrektochten en sneeuwwandelen. In 2010 ben ik overgestapt op een spiegelreflexcamera. Maar sinds 2014 heeft mijn fotografie een andere wending gekregen: ik fotografeer steeds minder uit de hand en werk steeds meer vanaf statief, werk met filters, langere sluitertijden, op specifieke tijdstippen, tijdens specifieke weersomstandigheden en op specifiek van te voren uitgekozen plaatsen. Fotograferen in combinatie met wandelen is iets wat ik steeds minder ben gaan doen. Ik heb té veel tijd nodig om mijn foto te maken en ik neem geen genoegen met het eerste de beste resultaat. Als ik dan een tocht wandel van bijvoorbeeld 25 kilometer of 6 á 8 uur dan is en blijft het eindpunt wel héél lang uit zicht.

Rotsformatie Bastei met brug, aan de oever van de Elbe. Een panoramafoto bestaande uit 5 staande foto’s. Het maken hiervan duurt even. Sorry Jan en Jan Jaap!…..

In juni ben ik met 2 wandelvrienden voor een week naar Nationalpark Sächsische Schweiz vertrokken om daar te gaan wandelen. We logeerden in een appartement in de buurt van Bad Schandau en hadden van daaruit eindeloos veel wandelmogelijkheden. Nu wil het ook zijn dat Nationalpark Sächsische Schweiz enorm fotogeniek is. Mooie landschap ochtend- en avondfoto’s zijn te bewonderen op internet. Vooral gemaakt in de herfst en winterperiode. Vooraf wist ik al dat solistische fotosessies er niet echt in zouden zitten, want ik had geen eigen vervoer. Vandaar dat ik een groot gedeelte van mijn foto-apparatuur thuis had gelaten en een compact camera bij me had om toch nog wat te kunnen fotograferen tijdens de wandelingen.

Jan en Jan Jaap in een besloten gebied bij de Bastei.

Het gebergte in de Sächsische Schweiz bestaat uit zandsteen en is in de krijttijd ontstaan. Het hoogste punt is 556 meter en dat is eigenlijk ongewoon laag voor een middelgebergte. Het zandsteen is door erosie sterk verbrokkeld.

Vooraf hadden we ons al enigszins voorbereid door boekjes met wandelroutes en wandelkaarten van de Sächsische Schweiz aan te schaffen. Zodoende wisten we al welke rondwandelingen te lopen waren, maar ook de routes waarbij we met trein, boot of bus weer terug konden komen op ons startpunt.

De Schwedenlöcher als onderdeel van de wandelroute rond de Bastei. Eigenlijk was het enorm druk met wandelaars en dagjesmensen in de Schwedenlöcher en het was geregeld file lopen. De löcher liggen namelijk vrij dicht bij de parkeerplaats van de Bastei. Toch waren er ook hier momenten dat we ons er even alleen waanden.

De Amselfall is ook vooral leuk omdat er horeca bij is en toiletten.

Fotograferen met mijn compact camera betekent voor mij fotograferen vanuit de basis. Feitelijk laat ik met deze camera het grootste deel van mijn fotografische ambities vallen en beperk ik me tot het maken van foto’s van situaties die ik op dat moment tegenkom. Nu is het wel zo dat ik aanzienlijk méér situaties tegenkom om een foto van te maken dan mijn wandelmaatjes. En ik heb ook véél meer tijd nodig dan zij om hetgeen vast te leggen wat ik zie. “Jij bekijkt op je camera alles wat je fotografeert. Dat doe ik nooit”, zei Jan Jaap op een zeker moment tegen mij.

Foto gemaakt vanaf De Honigsteine. In de verte zie je de brug van de Bastei en beneden de Amselsee. Jan en Jan Jaap hebben dit uitzicht gemist. Zij zijn aanzienlijk minder gefixeerd op uit- en doorkijkjes. De heren moesten ná de afdaling wel even op mij wachten…..

Ik fotografeer met tussenposen vanaf dat ik ongeveer 16 was. Toen ik in 2004 de digitale fotografie en de mogelijkheden hiervan ontdekte, kocht ik een brugcamera. In dezelfde periode ontstond ook mijn interesse voor wandelreizen. Mijn voorkeur is altijd naar landschapsfotografie uit gegaan. En tijdens wandelreizen kom je nogal eens op plekken waar je normaal gesproken niet komt. Ik fotografeerde er altijd vrolijk op los en maakte ná mijn reis per definitie een fotoboek. Later schafte ik een spiegelreflexcamera aan. Maar met een dergelijke camera sjouwen tijdens langere wandeltochten bevalt me toch niet zo goed. De behoefte om te fotograferen is er echter bij mij niet minder om. Daarom heb ik een geavanceerde compact camera die ook in RAW fotografeert. En tegenwoordig wissel ik wandelreizen en fotoreizen met elkaar af.

De Wildenklamm. Het Nationalpark is niet alleen bekend vanwege z’n rotspartijen en verre uitzichten, maar ook vanwege zijn besloten en bemoste kloven en riviertjes.

 Het Nationalpark loopt dóór tot in Tsjechië. De landgrens ligt maar een paar kilometer van Bad Schandau af. “Das Prebischtor” ligt op de route Hrensko en Mezni Louka in Tjechië. Dit is de grootste natuurlijke zandsteenbrug van Europa. Naar wat ik gehoord heb mag je niet meer bovenop de brug zelf komen wegens instortingsgevaar. Als je goed kijkt zie je in het gat in de rotspartij 2 mensen staan en eettafels.

 Direct naast ons appartement ligt het pad naar de top van Lilienstein. In een uurtje klimmen zijn we boven. Speciaal voor Jan verkochten ze bananenbier in de horeca hier, maar Jan wilde zich er niet aan wagen om 10 u ‘s-ochtends.

Tja, als je veel fotografeert, krijg je ook veel foto’s van jezelf waar je al fotograferend op staat…. Foto gemaakt door Jan. Die overigens een prima fotografisch oog heeft.

Tijdens dit reisje naar de Sächsische Schweiz had ik een “verborgen agenda” voor mijn wandelmaten. Omdat ik al veel mooie landschapsfoto’s van het gebied had gezien wilde ik vooral ook al wandelend de omgeving verkennen op zoek naar mooie uitkijken en plekjes. Zodat ik weet waar ik moet zijn als ik terugkom om vooral te gaan fotograferen. Totdat ik begon te bazelen “Hé, zou je hier ook dichtbij kunnen parkeren?”. Dat was natuurlijk niet in de context van onze hikes.

Mooi licht tijdens de wandeling.

Jan, Jan Jaap en ik hebben altijd een zeer kolderieke discussie over hoe het weer zich moet manifesteren. Zweren de mannen bij zon en staalblauwe lucht, wil ik wolken en dramatiek. Regen hoeft voor mij uiteraard ook niet. Okay, misschien in de verte… Staalblauwe lucht… beuh, het ergste wat me kan overkomen buiten regen… In dit opzicht snappen die mannen er niets van wat een uitzicht op een landschap aantrekkelijk maakt. Toch prachtig, al die wolken?!

Uitzicht op Festung Königstein.

Uitzicht vanaf Festung Königstein.

Uitzicht vanaf Festung Königstein richting Elbe en Lilienstein.

De mooiste tocht die we deze week gewandeld hebben, is de route over de Schrammsteine van Bad Schandau naar Schmilka. Tamelijk pittig, avontuurlijk, maar met prachtige uitzichtpunten, die redelijk dicht bij elkaar liggen.

De aanloop naar het uitzichtpunt “Schrammsteine”.

Niet voor mietjes…..

Uitzichtpunt Schrammsteine. Panoramafoto bestaande uit 6 foto’s. De Schrammsteine is bij uitstek een uitzichtpunt om ‘s-ochtends bij zonsopkomst vanaf te fotograferen. Links ligt het dal met de Elbe en vaak hangt er mist in het dal. Als je vanaf hier de zonsopkomst wilt fotograferen moet je voor de tocht naar boven zeer vroeg opstaan!

Prachtige locatie met veel fotografische mogelijkheden. Maar overdag in de volle zon een plek met harde contrasten. Ik vraag me dan ter plaatse af hoe het er hier in de vroege ochtend of late avond zou uitzien?

Hoewel wij wandelaars geen specifieke langslapers zijn, staan wij normaal gesproken niet om 4 uur ‘s-ochtends op om te gaan wandelen. Dat is ook meestal niet noodzakelijk, omdat we dagwandelingen maken, en die zijn meestal tussen de 5 en 8 uur wel te doen. Landschapsfotografen staan wél zo vroeg op. In de hoop gekleurde luchten, een mooie priemend zonnetje en mist aan te treffen en te kunnen fotograferen. Dit laatste zat er voor mij deze wandelweek dus niet in. Maar het verlangen hiernaar bij mij is groot.

De laatste volle dag van onze vakantie hebben we nog een wandeltocht aan de westkant van de Elbe gemaakt. Dit uitzichtpunt is onderdeel van een wandeling vanuit Schweizermühle.

Een mooie wandelweek in de Sächsische Schweiz waarin we 5 wandeltochten gemaakt hebben. 1 Dag waarop we Dresden bekeken hebben. En Jan en Jan Jaap zijn nog een dag naar Praag geweest, wat ongeveer 2 uurtjes rijden vanaf Bad Schandau ligt. OV is in het National Park uitstekend geregeld. En er zijn wandelboekjes en -kaarten te over te verkrijgen om mooie tochten te lopen. Ikzelf heb me verder goed kunnen oriënteren in het gebied en ga beslist nog een keer terug om mooie landschapsfoto’s in de vroege ochtend en avond te maken.

Als je het leuk vindt meer te lezen over het fotograferen in de Sachsische Schweiz, lees dan ook eens deze blogs: Fotografische hoogtepunten in NP Sachsische Schweiz, Edmnundsklamm in Hrensko: ontelbare fotografiemogelijkheden en Bovenop Papststein, een uurtje abstract fotograferen.