Toen Ronald mij vroeg of ik een keer zin had om vogels vanuit een schuilhut te fotograferen, hoefde ik niet lang na te denken. Dat leek me wel eens leuk om te doen, zeker omdat ik nog nooit vanuit een schuilhut gefotografeerd heb. Nu ben ik eigenlijk helemaal niet zo in vogels geïnteresseerd, laat staan dat ik ze veel fotografeer. Ik denk dat het aantal vogelfoto’s die ik in mijn leven gemaakt heb, op twee handen te tellen is. Afijn, ik vind dat ik alles een keer moet proberen, zeker als het met mijn passie natuurfotografie te maken heeft. En dan wordt het vanzelf interessant. Natuurlijk was ik ook benieuwd hoe ik dat zou vinden, lange tijd in een schuilhut zitten. Moet  je lang wachten, of niet? Is het comfortabel? Of onaangenaam? Vermoeiend? Boeiend? Spannend? Okay, kortom ik had geen idee wat ik kon verwachten. Ronald heeft voor ons een schuilhut geregeld via Han Bouwmeester en vrijdag 15 mei zijn we daar maar eens een dagje in gaan zitten. De schuilhut staat in een bosje. De hut is half ingegraven en vóór de hut is een vijver gemaakt. Met boomstammen, schors en stronken kun je rond de vijver je eigen compositie maken. Een beetje voer in de vorm van zaadjes en pinda’s is toegestaan, zolang je het met mate gebruikt. De schuilhut is geschikt voor 3 personen, heeft 3 in hoogte verstelbare stoelen, 3 schitterende schommelkoppen gemonteerd op rails en prachtige camouflagegordijntjes voor de openingen. Eerst het fototoestel installeren. En vervolgens: wachten maar……, schieten maar…….. De eerste vangst. De Boomklever had een nestje in de nestkast vlak bij de hut.

Nu heb ik een fijne zoomlens op mijn camera: 28-300 mm. Maar zoals met alle lenzen die een groot bereik hebben, lever je in op scherpte. Hoewel de afstand naar de achterste rand van de vijver ongeveer een meter of 8 was, is een vogeltje dat daar zit best ver weg. Om een beetje rustige foto over te houden moest ik achteraf uitsneden maken. Niet alle foto’s zijn even nagelscherp. Maar sommige foto’s zijn gewoon leuk om te laten zien.

Ook de mate van zoomen en sluitertijd is een combinatie om goed in de gaten te houden. Zoomen met een lange sluitertijd is vragen om onscherpe of bewogen foto’s. Ik probeer altijd aan te houden: gebruik ik een brandpuntafstand van 300 mm dan neem ik een sluitertijd van minimaal 1/300 seconden. Mijn lens is niet bijzonder lichtsterk: f 5.6 bij 300 mm. Gezien het gedempte licht bij de vijver moest ik de ISO op 1250 instellen. Tevens heb ik voor programma P gekozen: vast diafragma van 5.6.

Hoe verloopt nu zo’n dag in een schuilhut? Sommige momenten hebben we wel een half uur voor ons uit zitten staren, wachtend op een vogeltje. Andere momenten kwamen ze achter elkaar of zelfs tegelijk, en wisten we niet welk vogeltje we het eerst in het vizier moesten nemen. Om vervolgens weer lange tijd te moeten wachten. Tussendoor werden we geëntertaind door veldmuizen die ons vogelvoer, en vóóral de pinda’s, kwamen bietsen. Ik heb er zelfs één “betrapt” met 2 pinda’s tegelijk in z’n bek. De vogeltjes wisten gelukkig hun natuurlijke voedsel te vinden.

Onze schuilhutdag hebben we tijdelijk onderbroken met een lunch in het plaatsje Goor. De dag was een enorme leuke ervaring die zeker voor herhaling vatbaar is. De zak drop van Ronald heeft geholpen mij door zekere fases van lethargie te helpen. Met de fotoresultaten ben ik best tevreden. Aan de nabewerking heb ik nog een hele klus gehad. Naast het uitzoeken en weggooien van de onbruikbare beelden, heb ik de beelden die overgebleven zijn moeten uitsnijden, “oppoetsen”, ontruisen, lokaal verscherpen, lokaal vervagen, etc, etc. Ik hoop dat jullie het resultaat een beetje kunnen waarderen. De ervaring was in ieder geval leuk.

Kijk voor meer vogelbeelden ook nog even bij “recente foto’s”.