De sneeuwklokjes waren er al vroeg bij dit jaar. De eerste foto’s van sneeuwklokjes zag ik medio januari al via Nederpix en Facebook voorbij komen. Voor mij een reden om begin februari een verkenningstocht uit te voeren in Amelisweerd. Hoe staan de sneeuwklokjes er daar voor? Ook daar waren al hele bloembedden in bloei. De fotografie-afspraak “sneeuwklokjes in Amelisweerd” met mijn fotovrienden op 20 februari hebben we in overleg maar snel naar voren getrokken. Naast deze afspraak ben ik de afgelopen tijd zelf nog een aantal keer met foto-apparatuur Amelisweerd ingetrokken. Om sneeuwklokjes te fotograferen, maar ook om te proberen wat meer van het landschap daar vast te leggen. De landschapsfoto’s zal ik in een volgend blog tonen.

Bij de eerste 2 foto’s heb ik gefotografeerd met een tussenring van 12 mm. Zodoende kreeg ik vooral minder scherptediepte. Bij alle drie de foto’s was het licht een belangrijk element: ik had een lichte plek aan het water opgezocht bij een ondergaande zon. Sneeuwklokjes wekken meerdere gevoelens bij mij op. Ik vind het een elegant bloemetje, al hoe ze hun leven beginnen vanuit hun steeltje. Dan komt het langwerpige bolletje dat daarna vaak als een lampje boven de grond hangt. Zijn hun blaadjes open dan krijgen ze voor mij iets aandoenlijks en kolderiek: de blaadjes hangen als een soort lange oren of mutsflappen langs hun “hoofdje”. Soms zwaaien de flappen extreem uit, soms hangen ze recht naar beneden. Soms richten de sneeuwklokjes zich tot elkaar en zie je ze met elkaar “converseren”. Volhardend zijn sneeuwklokjes voor mij omdat ze in januari/februari allerlei weertypen moeten trotseren als ze eenmaal hun hoofdje boven de grond hebben uitgestoken.

Koelte is het thema van de bovenstaande 3 foto’s. Hoewel ik de foto’s al enigszins overbelicht heb bij het maken, heb ik in nabewerking warmte weggenomen door “levendigheid” en “verzadiging” negatief te zetten. De tweede foto is iets typisch voor mij: op een of andere manier krijgen mij foto’s vaak een “grafisch” uiterlijk, terwijl ik denk dat ik op zoek ben naar mystiek, lieflijkheid en aandoenlijkheid. Hoe dit proces nu precies bij mij werkt ben ik nog niet achter. Met de derde foto ben ik lang bezig geweest: ik was geraakt door de uitstekende en flapperende bloemblaadjes en wilde het kolderieke sneeuwklokje in haar context met haar maten vastleggen. Dat werd natuurlijk een hele drukke foto. Deze foto was voor mij het einde van een langdurige zoektocht naar kolder in combinatie met rust.

Drie totaal verschillende foto’s op 3 verschillende dagen gemaakt.

Waar ben ik tijdens het fotograferen van de sneeuwklokjes nu precies naar op zoek geweest? Ik vond mijn sneeuwklokjesfoto’s van vorig jaar nogal aan de donkere kant en tamelijk expliciet en meestal niets aan de verbeelding overlatend. Dat wilde ik nu anders doen: meer mysterie en prikkels voor de fantasie van de kijker. Verder wilde ik proberen zachtheid en lieflijkheid in de foto’s te brengen, én een portie humor. Ik hoor graag van jou in welke mate ik hierin geslaagd ben.