Ik lig in een veld zodat ik de bloemenpracht van Kreta Griekenland kan fotograferen. Voor de vijfde keer probeer ik mijn fotoparapluutje in de grond te prikken zodat ik de orchidee die ik gevonden heb in de schaduw kan zetten. Het onderwerp in de schaduw en vóór- en achtergrond in de zon kan hele mooie effecten geven zoals het ontstaan van zachte pasteltinten. Maar wéér lukt het de wind eronder te kruipen en het papapluutje uit de grond te floepen en een stukje over het veld mee te nemen. Al zwaar geïrriteerd van de vorige vijf keer probeer ik met nóg meer kracht de stok van de paraplu in de grond...

Ik ben in uiterste concentratie, maar het begint enorm te kriebelen op mijn rug. Negeren en concentreren, hou ik mezelf voortdurend voor. Anders begin ik te trillen, gaat mijn lens zwabberen en ben ik mijn focus en onderwerp weer kwijt. Tropische vlinders fotograferen gaat niet in je kouwe kleren zitten. Sterker nog, als je lang genoeg in een tropische vlindertuin verblijft loopt uiteindelijk het zweet in straaltjes van je rug. Tropische vlinders fotograferen Op verschillende plekken in Nederland zijn er tropische vlindertuinen waar de meest mooie en exotische vlinders te zien en te fotograferen...

Verscholen achter een donker gordijn loer ik naar het decor wat zich voor mijn schuilhut bevindt: een vijver met randen die prachtig met mos begroeid zijn midden in een bos met dennen en loofbomen. Ik kijk uit naar willekeurig welke vogels die dichter bij mijn schuilplek willen komen. Waarom? Ik wil ze graag fotograferen. Het liefst zo mooi en uniek mogelijk. Daarom ben ik geïnteresseerd in sfeervolle vogelfotografie. Ouder en kind komen drinken. Bij een beschutte fotohut in een bos is het goed mogelijk de hele dag te fotograferen. Al schijnt de zon nog zo fel, een fractie van het licht valt...

Ben jij wel eens bewust bezig met het inbrengen van creativiteit in je fotografie? En?... Gaat dit bij jou makkelijk?... Of moet je hier veel moeite voor doen? Of heb je misschien geen idee hoe je jouw creativiteit moet aanspreken? Bijna elke fotograaf die al wat langer bezig is met fotografie loopt tegen een moment aan dat hij of zij graag eens op een andere manier wil gaan fotograferen. Hierbij maakt de één een flitsende doorstart. Maar de ander worstelt enorm bij het zich aanmeten van een andere methode/stijl/techniek, of wat dan ook. Vooral voor hen die worstelen heb ik goed nieuws: creativiteit...

Voor mij wordt het fotografiejaar vaak afgetrapt met de sneeuwklokjesweelde in Amelisweerd. En telkens probeer ik wéér mijn creativiteit aan te spreken. Origineler en creatiever, maar ik weet niet hoe Veel amateur natuurfotografen, waaronder ikzelf, willen naast het vastleggen van natuur gerelateerde onderwerpen, ook graag dat men ons beeld verrassend en interessant vindt. Daarom zijn de mensen uit onze directe omgeving nogal eens mild in hun oordeel en willen ze ons maar al te graag bevestigen met een reactie die wij graag horen. Echter, vaak is dit tegen ons eigen beter weten in. Toch? Daarom...

Een tijdje terug ben ik als redacteur/auteur van Natuurfotografie.nl door Pixfactory gevraagd een bijdrage te leveren aan de speciale kerstbijlage 'Blik over de schouder' die bij het magazine 'Natuurfotografie' gevoegd zou worden. Ze wilden graag dat ik een 'Making of'' over één van mijn foto's zou schrijven. Dat leek mij heel leuk om te doen, en ik had ook direct een idee. Ik ben vaak bezig met de vragen als 'waarom die ik dit?', 'waarom vind ik dit mooi?', 'waarom vind ik dit belangrijk' en nog veel meer. Ik heb er één van mijn lievelingsfoto's uit Yellowstone bij gepakt en ben gaan schrijven....

Laat ik beginnen door te stellen dat voor iedereen inspiratie een eigen betekenis heeft. Voor mij houd dit in dat ik zin heb enorm veel energie in iets te steken en dat dit geen moeite kost, ik word er gelukkig van, heb er veel passie voor, het geeft me kracht en het leidt tot mijn verdere persoonlijke ontwikkeling. Door verhalen en foto's van mijn moeder die in tijdje in Amerika heeft gewoond ontwikkelde ik al op hele jonge leeftijd grote interesse voor dit land en wilde ik zien wat zij had gezien: de natuur van Yosemite en Yellowstone. Een beetje donker, duister en geheimzinnig Dit geschreven...

Bandheidelibellen hebben mij reeds vorig jaar in hun greep gehad. Ik zag en fotografeerde ze toen voor het eerst. Bandheidelibellen zijn herkenbaar aan de donkere band over de vleugels. De habitat bestaat uit zwakstromende of stilstaande wateren die volledig in de zon liggen en meestal een goed ontwikkelde maar open vegetatie hebben. Dit kunnen beken zijn of sloten, kwelmoerassen en plasjes. Persoonlijk vind ik de Bandheidelibellen één van de mooiste libellen die ik ken. Voor het fotograferen van insecten moet je over het algemeen héél vroeg zijn. Te starten met zoeken vóór zonsopkomst...