Ineens denk ik: ik moet dat gewoon doen. Midden in de rivier gaan zitten met mijn camera. Op dié steen daar. Een half uur geleden zat ik moedeloos onderuit gezakt aan de kant van de rivier voor me uit te staren. Gisteren vlogen hier tientallen weidebeekjuffers, maar nu zie ik geen enkele. Ook in de bosschages langs de rivier vind ik niets. Maar zodra de zon op het water begint te schijnen wordt mij duidelijk dat ik vanochtend veel te vroeg hier was. Want plotseling zie ik juffers en allerlei andere insecten boven het wateroppervlak vliegen. Mijn weekje vlinders fotograferen in de Brenne krijgt...

Ik ben in uiterste concentratie, maar het begint enorm te kriebelen op mijn rug. Negeren en concentreren, hou ik mezelf voortdurend voor. Anders begin ik te trillen, gaat mijn lens zwabberen en ben ik mijn focus en onderwerp weer kwijt. Tropische vlinders fotograferen gaat niet in je kouwe kleren zitten. Sterker nog, als je lang genoeg in een tropische vlindertuin verblijft loopt uiteindelijk het zweet in straaltjes van je rug. Tropische vlinders fotograferen Op verschillende plekken in Nederland zijn er tropische vlindertuinen waar de meest mooie en exotische vlinders te zien en te fotograferen...

'We vinden het gaaf als jij in ons Museum Hoge Woerd in De Meern je foto's exposeert. Maar we zien wel graag dat je in je expositie de link naar de natuur in en rond Utrecht legt. Want daar staan wij voor'. Dit was ongeveer de hoofdboodschap die ik begin dit jaar kreeg van adviseur en programmamaker Astrid van Utrecht Natuurlijk tijdens ons oriënterende gesprek over het organiseren van een foto-expositie. Nu vind ik Utrecht door de drukte en geconcentreerde infrastructuur niet het makkelijkste gebied natuurfotografie te beoefenen. Maar ik nam de handschoen op en zei toe hiervoor te zorgen. Het plan...

De altijd uitbundige fruitbomenbloei is voor mij één van de fotografische hoogtepunten van de maand april. Op dat moment zijn de meeste bomen nog kaal, zelfs de fruitbomen hebben nog geen blaadjes. Daarom vallen de lichte roze en witte bloesems extra goed op. Zijn de meeste natuurfotografen al een tijdje uit hun winterslaap en hebben zich inmiddels gebogen over sneeuwklok, narcis en bosanemoon of hun lens gericht op flikflooiende vogels, nu is ook de rest van Nederland niet meer te houden en trekt men massaal en in kolonnes te voet, op fiets of e-bike de buitengebieden in. De winter achter...

Maar een ramp om te fotograferen. Bijna elk jaar trek ik er wel een dag op uit om boomkikkertjes te fotograferen. Soms wel meerdere keren. En elk jaar weer loop ik hierbij tegen dezelfde lastige situaties aan die mij in de weg staan de foto te maken die in mijn hoofd zit. Misschien heb jij tips voor mij hoe ik één of meer van de onderstaande obstakels te lijf kan gaan?! Boomkikkertjes zijn piepklein, soms zo groot als je pinknagel. Daarom vind ik het bij deze soort altijd leuk op zoek te gaan naar beelden die een gevoel van aandoenlijkheid oproepen. 'Achutteguttegut, kijk dat kleine kikkertje...

Het was nog spannend! Vrijdag 19 juni werden we bij B&B La Calestienne (uitstekend logeren en eten!) in Nismes Viroinval verwacht. Er was door het corona virus al sinds maart geen verkeer tussen Nederland en België toegestaan. Uiteindelijk hoorden we 2 weken vóór die datum dat de grens tussen België en Nederland waarschijnlijk op maandag 15 juni open zou gaan. En zo geschiedde. Gelukkig! Want ik had inmiddels wel zin in een uitje naar de vlinder locaties in Viroinval na vanaf half maart een heel groot deel van mijn tijd thuis gezeten te hebben. 100% thuiswerken, beetje boodschappen doen...

Zoals ik ook in mijn vorige blogs vertelde, fotografeer ik de laatste tijd veel rond huis en ben ik vaak met voor mij bekende onderwerpen aan de gang. Het is dan ook een mooie gelegenheid de draad op te pakken waar ik met de betreffende onderwerpen gebleven ben en mezelf te verrassen met voor mij nieuwe inzichten. Daarom daag ik mezelf uit onderwerpen op voor mij zoveel mogelijk verschillende manieren vast te leggen. De afgelopen maanden heb ik veelvuldig juffers, libellen en vlinders voor mijn lens gehad. In deze blog zo maar een drietal voorbeelden. Spelen met juffers Half mei had ik bij Amelisweerd...

Na 1,5 dag in Liencres te zijn geweest, ga ik naar het volgende deel van de Noord Spaanse kust. De kust rond het plaatsje Luarca. Hier wil ik in ieder geval de stranden Gueirua, Silencio en Portizuelo bezoeken en fotograferen. Vanaf Liencres is het ongeveer 2,5 uur rijden naar Luarca. Echter, door de reisgids Trotter heb ik me laten verleiden een stuk van de vallei de Saja in te rijden. Een Zwitsers aandoende vallei met een steile weg en waar dorpjes zich angstvallig aan de bergwanden vast lijken te klampen. Mooi om er te zijn, maar fotografisch was hier uiteindelijk voor mij niet veel mee te beginnen....

Voor het vierde jaar achtereen rij ik speciaal voor de kievitsbloemen naar Zwolle. Kievitsbloemen zijn van oorsprong inheems. Het is een bolgewas, dat zich middels zaden vermeerderd. De zaden verspreiden zich drijvend op het water. De plant is voor verspreiding van de zaden dan ook afhankelijk van overstromingen en een hoge waterstand in de winter. De belangrijkste groeiplaats van wilde kievitsbloemen is langs de oevers van de Overijsselse Vecht en het Zwarte Water bij Zwolle. Van oudsher kwam de kievitsbloem voor in gebieden met klei-op-veen en dan vooral de gebieden die 's winters onder water...

Voor mij is Amelisweerd met z'n voorjaarsbloeiers dé aankondiger van het voorjaar. Het hele voorjaar steekt de ene na de andere bloemsoort z'n kopje op. Veelal betreft het stinsenplanten die in bloei komen. Stinsenplanten zijn ingevoerde sierplantensoorten, veelal geplant op landgoederen e.d. Ze kunnen verwilderen.Vanaf februari kun je bijna elke week een bezoek brengen aan Amelisweerd om een andere situatie aan te treffen. Ik kom heel graag in Amelisweerd om te fotograferen, vooral de voorjaarsbloeiers. Vandaar dat ik vorig jaar al het plan opgevat had om te proberen een deel van de voorjaarsbloeiers...