Vóór me zijn een stuk of vier grote takken waarop voortdurend bijeneters landen, even chillen of socializen en vervolgens weer wegvliegen. Socializen definieer ik in deze context breed, het kan namelijk knuffelen, seksen, aanvallen of zelfs vechten zijn. Maar de dynamiek voor mij neus is enorm en laten mij bijeneters op hun mooist fotograferen. Niet in de laatste plaats omdat ik midden in een troep bijeneters zit die bestaat uit op z'n minst honderd vogels. Hoewel ik hier al voor de 5de keer ben word ik nog steeds overvallen worden door de acties die de bijeneters uitvoeren. Een knuffelsessie...

Verscholen achter een donker gordijn loer ik naar het decor wat zich voor mijn schuilhut bevindt: een vijver met randen die prachtig met mos begroeid zijn midden in een bos met dennen en loofbomen. Ik kijk uit naar willekeurig welke vogels die dichter bij mijn schuilplek willen komen. Waarom? Ik wil ze graag fotograferen. Het liefst zo mooi en uniek mogelijk. Daarom ben ik geïnteresseerd in sfeervolle vogelfotografie. Ouder en kind komen drinken. Bij een beschutte fotohut in een bos is het goed mogelijk de hele dag te fotograferen. Al schijnt de zon nog zo fel, een fractie van het licht valt...

Op lokvoedsel azend achtervolgt een zwerm meeuwen voortdurend onze boot. We hebben ze ook nodig. Want hun aanwezigheid, het rumoer dat ze veroorzaken en het voortdurend duiken naar voedsel trekt zeearenden aan. En hier is het ons eigenlijk om te doen. De zeearenden komen zeker, en ik zie ze fantastische duikvluchten maken voor hun voedsel. Maar het fotograferen van meeuwen vind ik veel leuker en veelzijdiger. Je weet nooit wat er boven je hoofd hangt. Zeearenden als aanleiding Tijdens de fotoreis naar Duitsland en Polen van Nature Talks zijn we in de Oderdelta in de buurt van het Poolse plaatsje...

Geconcentreerd zit ik naar een groepje exotisch gekleurde bijeneters te kijken die elkaar beurtelings van een tak afjagen om er zelf prinsheerlijk overzicht te kunnen houden. Ik word bijna tureluurs van het drukke gedrag van deze niet zulke hele kleine vogels (circa 28 cm). Voor mijn ogen wordt voortdurend gevochten, gesjanst, eten uitgewisseld, gesekst, gepoetst, gedut en aan- en afgevlogen. Door deze chaos en de snelheid van afwisseling van gebeurtenissen weet ik gewoon niet meer waar ik mijn camera op moet richten, met het gevolg dat ik vaak hele scenes maar half in beeld heb. Daarom voel...

"Kun je tegen vroeg opstaan?", vraagt Eric mij. "Nee! Maar ik kan het als het moet", antwoord ik. "Ga je dan een keer mee naar Arkemheen vogels fotograferen? Ik sta om 5 uur voor de deur". Nou, voor zoiets heb ik graag een slechte nacht over. Gericht fotograferen van iets wat ik uit mezelf niet zo gauw zou doen én op stap met één van de betere en vooral aardige fotografen die ik ken. Leuk! Arkemheen: het weidevogelparadijs Grutto in de mist Arkemheen is een geliefde fotografie locatie voor natuur- en vogelfotografen omdat hier boeren en natuurbeschermers de handen ineen hebben geslagen en de graslanden...

Wat is het leven van een hobbyfotograaf toch mooi! Altijd mag ik zelf kiezen waar ik ga fotograferen en hoeveel tijd ik hieraan besteed. Ik hoef niet te letten op budget, verdiensten of tijd en ik heb geen verplichtingen. Zolang het qua tijd maar inpasbaar is bij mijn reguliere baan en de uitgaven binnen mijn huishoudboekje passen. Niet alle stukken vallen tegelijk op z'n plek Begin februari was het water in de rivieren aan het stijgen. Al heel vaak ben ik over de Lekbrug bij Vianen richting het zuiden gereden, en precies voordat de brug begint kun je een glimp opvangen van de rivier de Lek....

Heb jij dat ook wel eens? Dat je moeilijk je ontbijt door je keel kunt krijgen? Dat je moet vechten, worstelen en wringen om het naar binnen te werken? Misschien had je de voorgaande avond een wild feestje. Of ben je doorgezakt. Misschien was je nog totaal niet toe aan ontbijt. Ik was getuige van een ijsvogel die veel moeite had een stekelbaarsje te verorberen. Er werd gemept, gegooid, gedraaid, gekeerd, geslingerd en gedraaikont en nóg was het nog niet mals genoeg om achter in de keel te laten glijden. Uiteindelijk lukte het de ijsvogel zijn ontbijt op te eten, maar toen had ik me al 10 minuten...

Ik weet dat het niet mijn grootste talent is vanuit een bewegend vervoersmiddel plaatjes te schieten. Ik moet dan situaties snel inschatten en mijn camera is niet supersnel. Maar sinds Judith Borremans en haar man Herbert foto-expedities in de Biesbosch vanuit een sloep met fluistermotor organiseren, heb ik me al een paar keer zitten verlekkeren aan de workshop beschrijving en de reacties van deelnemers. Het leek me toch wel een hele leuke belevenis, zo'n op fotografie gericht vaartochtje. Dus heb ik samen met 3 maatjes van de fotoclub de sloep gereserveerd en gingen we zaterdag 5 oktober lekker...

De Jan-van-genten van Helgoland hebben vorig jaar een diepe indruk op mij achter gelaten. Ik ben helemaal verrukt geraakt van deze vogels. Want er zijn zó ontzettend veel mogelijkheden om de Jan-van-genten in beeld te brengen. Toen ik vorig jaar terug reisde van Helgoland, zat ik al op ideeën te broeden hoe ik ze nog meer en anders in beeld zou kunnen brengen dan ik al had gedaan. Een volgende reisje naar Helgoland werd kort ná terugkomst gepland en zo had ik bijna een jaar de tijd om na te denken hoe ik het deze keer zou gaan aanpakken. En dus vertrokken we half juni met z'n vieren naar Helgoland:...

Tot mijn eigen verbazing heb ik de afgelopen paar maanden méér foto's van vogels geschoten dan ik ooit gedaan heb. Hebben vogels mijn nadrukkelijke aandacht getrokken en ben ik aan het transformeren tot vogelaar of vogelfotograaf? Wat is een vogelaar eigenlijk? Volgens Wikipedia is een vogelaar "Iemand die min of meer gestructureerd naar vogels kijkt". En een vogelfotograaf is iemand die vooral en alleen vogels fotografeert. Misschien ben ik wel iemand die gestructureerd naar vogels kijkt, maar dat heeft dan vooral te maken met de manier waarop ik ze vast wil leggen. Eerlijk gezegd, heb ik bijvoorbeeld...