Ik lig in een veld zodat ik de bloemenpracht van Kreta Griekenland kan fotograferen. Voor de vijfde keer probeer ik mijn fotoparapluutje in de grond te prikken zodat ik de orchidee die ik gevonden heb in de schaduw kan zetten. Het onderwerp in de schaduw en vóór- en achtergrond in de zon kan hele mooie effecten geven zoals het ontstaan van zachte pasteltinten. Maar wéér lukt het de wind eronder te kruipen en het papapluutje uit de grond te floepen en een stukje over het veld mee te nemen. Al zwaar geïrriteerd van de vorige vijf keer probeer ik met nóg meer kracht de stok van de paraplu in de grond...

Vóór me zijn een stuk of vier grote takken waarop voortdurend bijeneters landen, even chillen of socializen en vervolgens weer wegvliegen. Socializen definieer ik in deze context breed, het kan namelijk knuffelen, seksen, aanvallen of zelfs vechten zijn. Maar de dynamiek voor mij neus is enorm en laten mij bijeneters op hun mooist fotograferen. Niet in de laatste plaats omdat ik midden in een troep bijeneters zit die bestaat uit op z'n minst honderd vogels. Hoewel ik hier al voor de 5de keer ben word ik nog steeds overvallen worden door de acties die de bijeneters uitvoeren. Een knuffelsessie...

Mijn fototoestel heb ik gericht op een door ons neergelegde boomtak. We hebben er een paar nootjes opgelegd en hopen dat de watervlugge Siberische grondeekhoorns ze daar komen halen. Zo proberen we ze vast te leggen. Persoonlijk vind ik het niet zo leuk om ze al etend te fotograferen. Liever laat ik het lijken of ze zich spontaan op deze plek bevinden, mijmerend om zich heen zitten te kijken of juist ergens intens op gefocust zijn.  Van Siberië naar Tilburg De Siberische grondeekhoorns in een bos in Tilburg. Wie heeft ze inmiddels niet gefotografeerd? Ik zal je het verhaal besparen hoe men denkt...

Veel van hetzelfde Als je in Nederland wat vaker vanuit een fotohut hebt gefotografeerd is het niet ondenkbaar dat je inmiddels wat uitgekeken bent op de mogelijkheden die hier geboden worden. Zo is het lastig te spelen met licht en moet je de omstandigheden maar nemen zoals ze op dat moment zijn. Bovendien is de kans erg groot dat je met exact dezelfde foto's thuiskomt als een ieder die in dezelfde hut gezeten heeft doordat er niet veel variatie is toe te passen. Moerasschild, sluitertijd 1/1600, diafragma f2, ISO 250. Speel met licht in de Cinema fotohut van Bence Mate De enigszins beperkte...

'We vinden het gaaf als jij in ons Museum Hoge Woerd in De Meern je foto's exposeert. Maar we zien wel graag dat je in je expositie de link naar de natuur in en rond Utrecht legt. Want daar staan wij voor'. Dit was ongeveer de hoofdboodschap die ik begin dit jaar kreeg van adviseur en programmamaker Astrid van Utrecht Natuurlijk tijdens ons oriënterende gesprek over het organiseren van een foto-expositie. Nu vind ik Utrecht door de drukte en geconcentreerde infrastructuur niet het makkelijkste gebied natuurfotografie te beoefenen. Maar ik nam de handschoen op en zei toe hiervoor te zorgen. Het plan...

Geconcentreerd zit ik naar een groepje exotisch gekleurde bijeneters te kijken die elkaar beurtelings van een tak afjagen om er zelf prinsheerlijk overzicht te kunnen houden. Ik word bijna tureluurs van het drukke gedrag van deze niet zulke hele kleine vogels (circa 28 cm). Voor mijn ogen wordt voortdurend gevochten, gesjanst, eten uitgewisseld, gesekst, gepoetst, gedut en aan- en afgevlogen. Door deze chaos en de snelheid van afwisseling van gebeurtenissen weet ik gewoon niet meer waar ik mijn camera op moet richten, met het gevolg dat ik vaak hele scenes maar half in beeld heb. Daarom voel...

Voor mij wordt het fotografiejaar vaak afgetrapt met de sneeuwklokjesweelde in Amelisweerd. En telkens probeer ik wéér mijn creativiteit aan te spreken. Origineler en creatiever, maar ik weet niet hoe Veel amateur natuurfotografen, waaronder ikzelf, willen naast het vastleggen van natuur gerelateerde onderwerpen, ook graag dat men ons beeld verrassend en interessant vindt. Daarom zijn de mensen uit onze directe omgeving nogal eens mild in hun oordeel en willen ze ons maar al te graag bevestigen met een reactie die wij graag horen. Echter, vaak is dit tegen ons eigen beter weten in. Toch? Daarom...

Het was nog spannend! Vrijdag 19 juni werden we bij B&B La Calestienne (uitstekend logeren en eten!) in Nismes Viroinval verwacht. Er was door het corona virus al sinds maart geen verkeer tussen Nederland en België toegestaan. Uiteindelijk hoorden we 2 weken vóór die datum dat de grens tussen België en Nederland waarschijnlijk op maandag 15 juni open zou gaan. En zo geschiedde. Gelukkig! Want ik had inmiddels wel zin in een uitje naar de vlinder locaties in Viroinval na vanaf half maart een heel groot deel van mijn tijd thuis gezeten te hebben. 100% thuiswerken, beetje boodschappen doen...

April doet wat ie wil. Dus kun je fotograferen in april wat je maar wil. Natuurlijk is het niet helemaal zo simpel. Maar als natuurfotograaf vind ik april één van de meest gevarieerde maanden van het jaar om te fotograferen. Met de maanden december, januari en februari kan niet zo goed uit de voeten en geven mij weinig inspiratie. Mits er sneeuw en ijs is, dan is het een ander verhaal! Maar april geeft veel: zon, regen, mist, storm, onweer, imposante wolkenluchten, hoge en lage temperaturen, bloesems en allerlei andere bloemen, pas geboren dieren, noem het maar op. In april van dit jaar ben ik er bijna...

Dankzij Jan, mijn goede vriend die in Emmeloord woont, weet ik dat in de maand april de Noordoostpolder opgefleurd wordt door vrolijk gekleurde tulpenvelden. Zijn werkgever Countus Accountants en Adviseurs is één van de sponsoren van het Tulpenfestival. Al meerdere jaren achter elkaar probeer ik de tulpenvelden hier te gaan fotograferen. Met Jan heb ik de afgelopen jaren al diverse malen de Tulpenroute gereden om me te oriënteren op de tulpenvelden. Maar elk jaar had ik precies op het hoogtepunt van de bloei iets anders te doen. In april 2016 heb ik samen met Jan wel een voorschot genomen...