Geconcentreerd tuur ik naar het wegdek van de Dempster Highway dat onder mij wegtrekt. Nou ja, wegdek… het is slechts gravel en deze kan verraderlijke mankementen vertonen: gaten, ribbels, geulen, losliggende grote stenen. Er zijn vele manieren om je tandvullingen op je dashboard te doen belanden… Okay, overdrijven is ook een vak. Maar voor de duidelijkheid, het is door de autoverhuurbedrijven alleen toegestaan in Tombstone Territorial Park Yukon met een 4-wheel drive zoals een Chevrolet Silverado te rijden. En ik bestuur nu zo’n bak.
Foto: Hans den Otter
Ben je in Tombstone Territorial Park Yukon, dan ben je nog slechts een kleine 300 kilometer verwijderd van de Noordpoolcirkel. Dwars door dit park loopt de Dempster Highway richting het hoge noorden, het plaatsje Inuvik in de Northwest Territories. Autoverhuurbedrijven vinden het prima dat je de circa 100 kilometer naar en door Tombstone Territorial Park met hun 4-wheeldrive auto rijdt. Maar de rit naar Inuvik is bij gewone verhuur uitgesloten. Er is namelijk helemaal geen service onderweg. Als je de Dempster Highway helemaal af wilt rijden word je met klem geadviseerd 1 of 2 reservebanden mee te nemen, een extra tank benzine, eten en uitrusting om te kunnen overnachten. Voor mij is in het park Tombstone al meer dan voldoende te zien en beleven.
De Dempster Highway is slechts een niet zo best onderhouden gravelweg.
In Tombstone krijg je door haar noordelijke ligging de gelegenheid een blik te werpen op ruige bergtoppen gecombineerd met oogstrelend arctisch toendra landschap. De begroeiing bestaat vooral uit grassen, mossen, korstmossen en dwergstruiken. De vegetatie wordt her en der aangevuld met groepen dennenbomen. Doordat het park behoorlijk richting poolcirkel ligt en het snel kouder wordt, zie je vanaf half augustus de herfstkleuren opkomen. De toendra kleurt dan prachtig oranje, geel en rood.
Precies tussen het Tombstone Interpretive Centre en het Tombstone Range Viewpoint is een mooi doorkijkje richting de berg Monolith. De herfstkleuren, zon en regenwolken maken het plaatje af.
Al vanaf 1972 wordt het gebied in en rond Tombstone beschermd waardoor het afgeladen is met wildlife zoals grizzlyberen, kariboes, elanden, vossen en allerlei soorten vogels.
Zo maar langs de weg een scharrelende grizzlybeer.
Als ik me voorbereid op het bezoek aan Tombstone Territorial Park, grijpt mij de ruigheid, uitzicht op de bergen en bijzondere kleuren al direct aan. Ergens doet het landschap mij heel erg denken aan Denali National Park in Alaska in de VS. In Denali ben ik eens één dag geweest, werd ik met een heleboel toeristen in een voormalige schoolbus geladen en moest ik me conformeren aan een toeristentrap waarbij ik me helemaal niet thuis voelde. Nu heb ik de kans mijn eigen plan te trekken en zo vaak als ik wil stil te staan in het landschap en me erin te begeven.
Prachtige kleuren en wolkenluchten met mooi zonlicht aan het einde van de middag.
Tombstone Territorial Park ligt ongeveer een uur rijden vanaf Dawson City. Omdat ik 8 dagen in Dawson verblijf plan ik in elk geval 2 dagen in het park. Een derde dag naar Tombstone wordt helaas door mijn neus geboord omdat ik mijn verblijf in Dawson moet afbreken voor een spoed tandartsbezoek in Whitehorse.
Vast een kerststukje in het boreale bos in Tombstone
De eerste dag naar Tombstone begint met regen en mist. Maar als de morgen vordert wordt het droog. De bewolking en mistflarden blijven hangen, wat het landschap alleen maar interessanter maakt. Ik vind dat bij bewolkt weer de kleuren alleen maar mooier en verzadigder worden en wolken brengen structuur in de lucht. Ik heb dan ook een bloedhekel aan een wolkeloze blauwe lucht. Saai! Na iedere bocht in de weg laat zich weer een nieuw vergezicht zien. Het is enorm verleidelijk telkens te stoppen en te fotograferen. Dat doen we dus ook. Vlak vóór het bezoekerscentrum ligt langs de weg een poel met gedeeltelijk dooie en levende dennenbomen erin en prachtige pollen gras met herfstkleuren. Hier fotograferen we geruime tijd, waarna we even gaan pauzeren bij het bezoekerscentrum.
Het landschap achter het bezoekerscentrum wordt langzaam weidser en de herfstkleuren zijn nóg prominenter aanwezig omdat we steeds verder naar het noorden rijden. De omstandigheden zijn geweldig. Er zijn wolken en zon en af en toe wordt het landschap opgesierd door een regenbui die meestal in de verte hangt en soms dichtbij is.
Het landschap wordt weidster en weidster. Tussen de toendra begroeiing zien we regelmatig natte poeltjes. Telkens zien we enorme plakkaten met okerkleurig gras wat het landschap een heerlijk kleurrijk herfstig uiterlijk geeft.
Uiteindelijk komen we op het punt dat we met de huurauto niet verder mogen en rijden we dezelfde weg weer terug. Inmiddels is de zon gedraaid en zien we het landschap vanaf de andere kant wat weer net zo veel te kijken en te fotograferen geeft als de heenweg.
Chapmanslake is op de grens van Tombstone Territorial Park en heeft prachtige uitzichten naar achterliggende berggebieden. De bergen lijken door de kleuren uit rhyoliet te bestaan, iets wat ik op IJsland ook veel gezien heb.
Over Chapmanslake heen gefotografeerd. De dennenboompjes in de verte doen aandoenlijk aan. Maar geven ook referentie hoe weids het landschap is.
Blackstone River stroomt kilometers lang parallel aan de Dempster Highway.
De tweede dag in Tombstone, doe ik in mijn eentje. Vandaag combineer ik mijn fotograferen met een stevige wandeling en klimpartij. Ik doe de Grizzly Ridge hike van 5 km die op deze korte afstand een stijging heeft van 700 meter. Gewapend met camera en een bus pepperspray, indien ik een grizzlybeer tegenkom, ga ik op pad. Het eerste deel van de wandeling gaat door boreaal bos. Ik kijk mijn ogen uit naar de bomen en struikgewas met fluorescerende herfstkleuren, mossen en bessen.
Een sparrenhoen is zó verrast door mijn vroege bezoek dat ie vergeet weg te vliegen.
Als ik op hoogte kom is het uitzicht écht bagger door mist. Vervolgens beland ik op een dusdanig stijl stuk dat ik twijfels krijg of ik hier nog zonder kleerscheuren ook weer naar beneden kan komen. Uiteindelijk besluit ik vlak voor het eindpunt om te draaien, fotograferen in wolken is ook niks. Dan ga ik liever nog een ander deel van het park bekijken.
Dit is geen beeld die ik genomen heb vanaf de Grizzly Trail, maar het geeft wel aan hoe wisselvallig het weer is. Buien en zonneschijn volgen elkaar op in luttele seconden.
Als ik uit zit te puffen in het bezoekerscentrum hoor ik toeristen de rangers vragen naar de mooiste wandeling van het park. Hierop besluit ik ook een kijkje te gaan nemen bij het beginpunt van deze wandeling. Er komt net een echtpaar met hondje van de trail af en ik vraag hen nieuwsgierig hoe lang de wandeling is. Zo’n 1,5 u omhoog en circa 1 uur naar beneden. “Kijk daar, dat is het topje waar je naartoe loopt, ongeveer 300 stijgmeters”, zegt de man.
Telkens als ik om mee heen kijk wordt het landschap mooier en mooier. De kleuren zijn immens diep en misschien kun je je voorstellen dat ik na elke fotosessie weer besluit om nóg geen stukje hoger te wandelen voor weer andere uitzichten.
Omdat het al 16.30 u is twijfel ik erg om nog aan de wandeling te beginnen. Maar de zon gaat pas om 21.00 u onder dus qua daglicht is het geen probleem nu nog aan de wandeling te beginnen. Hoewel ik al een aardige wandeling met veel stijgmeters achter de rug heb laat ik me aanmoedigen door het echtpaar tóch een stuk omhoog te wandelen. Ik kan per slot van rekening elk moment omdraaien en teruglopen.
Lichtspots vallen door de wolken heen en geven het landschap extra kleur, diepte en contrast, wat het kijken naar een beeld extra aangenaam maakt.
Uiteindelijk loop ik toch naar het eindpunt van de trail want de uitzichten onderweg zijn fabuleus.
Weidse uitzichten vanaf de trail. Hoe hoger ik kom hoe mooier het wordt.
Hou je van bergen en wandel- en trektochten? Dan zit je in Tombstone goed. Hou je van fotograferen, bergen en kleuren? Dan kan ik je van harte aanbevelen in de nazomer of vroege herfst Tombstone te verkennen. Het park is met allerlei andere bijzondere bezienswaardigheden en landschappen in Yukon goed te combineren. En neem ook beslist de tijd. Twee à drie dagen kun je met gemak vol krijgen. Je hebt elke dag andere weersomstandigheden en ander licht. Exact dezelfde plek kan er op de ene dag totaal anders uitzien dan op de andere dag. Wil je meer lezen over mijn Yukon en Alaska reis, kijk dan ook eens naar mijn blog over “Paddlewheel Graveyard bij Dawson City”.
Een laatste regenbuitje
Wauw wat een fantastische reis.
Van Ford Ka naar Chevy Silverado, wat een overstap, Jody!
Heel mooie landschappen, ik snap dat je onder de indruk was. Maar ik zie ook een beetje het nadeel van autoreizen in combinatie met fotograferen: veel weidse beelden en relatief weinig details. Maar misschien was dat jouw keuze voor dit blog en volgt er nog meer? Ik kijk er alvast naar uit.