Met mijn camera in aanslag worstel ik me door het struikgewas op zoek naar restanten van historische raderboten die ooit in grote hoeveelheden over de Yukon Rivier hebben gevaren. Plotseling zie ik onnatuurlijk rechte structuren door het gebladerde en als ik dichtbij kom vermoed ik dat het de vervallen restanten zijn die zoek. Ik volg de rand van de resten en kijk mijn ogen uit. In de chaos van in elkaar gestort hout en verroest ijzer ontwaar ik ineens een scheepsboeg. Ja, dit moet het zijn waar ik naar op zoek ben. Ik ben als “Wreck Hunter” op Paddlewheel Graveyard bij Dawson City in Yukon Canada en doe aan urbex fotografie.
Al worstelend door het struikgewas volg ik de contouren van een scheepsromp. Als ik doorloop tot het einde van de romp zie ik tot mijn verrassing een volledig intact zijnde boeg van de paddlewheel boot. Op de boeg lees ik in versleten letters de naam “Tyrell”.
Dawson City is een stad in het Canadese territorium Yukon aan de westkant van Canada. De plaats is behoorlijk noordelijk gelegen, want het ligt slechts 248 km af van de noordpoolcirkel. Ooit was Dawson City het centrum van de Klondike Goldrush, nadat hier in 1896 goud werd ontdekt. Dit leidde tot een stormloop door duizenden mensen vanuit de hele wereld en veranderde deze afgelegen plaats in de grootste stad (40.000 inwoners) van deze regio. Het gebied Klondike waar Dawson City, de Klondike rivier en Yukon rivier binnen vallen is onderdeel van het territorium Yukon. Toen de goudmijnen uitgeput raakten trokken de meeste bewoners weer weg en heeft de stad vandaag de dag minder dan 2000 inwoners. Ik heb Dawson City uitgekozen als uitvalsbasis voor 8 dagen zodat ik de omgeving en de ruige en indrukwekkende natuur op mijn gemak kan verkennen door bezoeken aan Tombstone National Park, het rijden over The Top Of The World Highway en het gebied direct rondom Dawson.
Bij de Tyrell ligt nog een tweede wrak. Althans, ik denk dat bovenstaande de voorzijde is van een andere boot. Het “marsmannetje” dat je ziet liggen is een bolder waaraan scheepstouwen vastgemaakt kunnen worden. Het is écht een heel geklauter door het struikgewas om het wrak of de wrakken te verkennen. Los dat veel hout van de boten aan het vergaan is, zie ik ook dat de natuur zich flink aan het “opdringen” is. Het zal niet lang meer duren voordat de wrakken door uitdijende bosschages niet meer bereikbaar zijn voor nieuwsgierigen.
Toen er nog volop goud gevonden werd in de Klondike en er nog geen infrastructuur over de weg en door de lucht was, maar wel grote vraag naar goederen, onderhield een transportnetwerk van raderboten de verbinding tussen Dawson City, Whitehorse en Fairbanks. De behoefte aan deze boten verdween echter in de jaren ’50 toen de wegverbinding klaar was. De raderboten werden niet gesloopt, maar in z’n geheel langs de oevers van de Yukon rivier afgemeerd. De ruige rivier zorgde ervoor dat de boten steeds verder op de oever gedrukt werden en verpletterde ze bovendien. Vandaag de dag zijn de scheepswrakken boeiende onderwerpen voor urbex fotografie.
Dit zou zo maar eens het ketelhuis van de paddlewheel boot geweest kunnen zijn. Het ligt mooi centraal in de puinhopen.
Doorkijkje bij de achterzijde van de paddlewheel boot.
Omdat ik me afvraag of het fotograferen van scheepswrakken ook onder urbex fotografie valt, zoek ik dit uit. Urbex fotografie is het vastleggen van verlatenheid en vergankelijkheid van infrastructuren. Het fotograferen van scheepswrakken, zowel boven als onder water, is een niche binnen urbex fotografie en heet in het Engels “Wreck Photography” of “Shipwreck Photography”. De fotografen die zich hiermee bezig houden, noemen we “Wreck Hunters”.
Tijdens mijn eerste bezoek aan Paddlewheel Graveyard fotografeer ik alleen met groothoek. Daarom ga ik nog een keer met alleen mijn macrolens terug om details vast te leggen. De tweede keer word ik echter wel overvallen door een flinke regenbui. Wat dan wel weer extra sfeer toevoegt aan de beelden.
Een nagel met een prachtig soort mos erop. Hoelang zou het duren voordat de nagel helemaal is bedekt met het mos?
Nu ik heb verteld waarom ik in Dawson City ben, waar dit ligt, waarom ik op Paddlewheel Graveyard ben en wat hiervan de oorsprong is, vertel ik verder over mijn fotografie avonturen op deze locatie zelf. De Graveyard ligt ten opzichte van Dawson aan de overzijde van de Yukon rivier, precies in het verlengde van een grote camping. Vanaf Dawson neem je het pontje naar de overzijde en je loopt een stukje noordwaarts, eerst over de camping en dan langs de oever van de Yukon rivier.
Dit wrak (of wrakken) ligt dichter bij de oever van de Yukon rivier dan de Tyrell.
De oever van de Yukon rivier bij de paddlewheel boten ligt vol met oud ijzer en wrakhout.
De scheepswrakken liggen op twee verschillende locaties op ongeveer 200 meter van elkaar. Op de ene locatie ligt het wrak direct op de oever en is volledig zichtbaar. Maar het wrak op de tweede locatie is compleet het land op geduwd en ligt tussen dicht struikgewas. Ik kijk mijn ogen uit als ik de scheepswrakken zie liggen. Soms zie ik aan de omtrek van het in elkaar gestorte hout wat de originele vorm van het schip is geweest. Ik zie complete scheepsboegen, enorme raderwielen, verroest ijzer en soms herken ik hele ketelhuizen. Elke stap die ik maak geeft weer een ander perspectief en geeft weer iets bloot van de identiteit van de vergane glorie die vóór mij ineengestort ligt. Het grijpt mij aan hoeveel nog herkenbaar is tussen het puin. Daarom besluit ik een eerste ronde fotografie met een 12 mm lens maken. Hiermee probeer ik de puinhopen zo wijds en obscuur mogelijk in beeld te brengen. Een 2de ronde maak ik met mijn 24-70 mm lens en de derde ronde met mijn 80-400 mm lens. Deze laatste gebruik ik om zoveel mogelijk details in beeld te brengen.
Hier is de achterzijde met de paddlewheels nog goed herkenbaar. De wielen zijn enorm, ik denk wel 4 meter doorsnede.
Aan dit wiel zit nog een stukje aandrijfmechanisme en is de vorm van de achterzijde van de bootromp mooi te zien.
Omdat je zo dicht op de chaotische puinhoop van hout en oud ijzer staat kun je niet in één opslag zien om hoeveel wrakken het gaat. Maar zover ik heb kunnen lezen zouden hier zeker 5 wrakken moeten liggen. Dit maakt dat de fotosessie een gevoel geeft van een soort archeologisch onderzoek. Dit maakt het ook heel spannend. Uiteindelijk vind ik 4 verschillende scheepsboegen en begin ik de omlijning van de verschillende schepen te herkennen.
Veel chaos en veel wrakhout. Maar ik denk hier toch 2 verschillende boten te zien liggen.
Eenmaal mijn foto’s van de eerste fotografiesessie bekeken begint het direct al weer te kriebelen. Ik heb nog zó veel mooie kleine details gezien dat ik heel graag terug wil. Dat doe ik dan ook en dit keer met de macrolens. Nogmaals rond de wrakken met een heel ander “oog” biedt weer een totaal ander perspectief en ontdek weer allerlei nieuwe interessante objecten. Ik moet uiteindelijk een keer een punt achter het fotograferen van Paddlewheel Graveyard zetten, maar ik heb hier met enorm veel interesse rondgelopen en met plezier gefotografeerd. Wie weet is urbex fotografie wel wat voor mij?
Een detail van het aandrijfmechanisme van de paddlewheel boot.