Natuurfotograaf Bob Luijks bood in samenwerking met Landschap VZW in het weekend van 6 en 7 juni fotoworkshops aan in Viroinval in de Belgische Ardennen. Je kon de fotoworkshops los boeken. Een plan was door mij snel gemaakt: workshops boeken, een vakantiewoning huren, een aantal dagen langer in Viroinval blijven en Ronald meevragen. Ik had al langere tijd interesse om in Viroinval te gaan fotograferen: ik had gezien dat er fotoworkshops door verschillende organisaties gegeven werden en ik had het verslag van medeblogger Wouter van de Weerd van zijn bezoek aan Viroinval, vorig jaar, gelezen en zijn foto’s bewonderd. Daarbij stond er een zeer interessant artikel van Bart Heirweg over fotograferen in Viroinval in de “Shoot” van mei 2015. Viroinval staat synoniem voor de vallei met kalkgraslanden, open hellingen, wilde orchideeën, zeldzame insecten en reptielen. Optimistisch had ik besloten om via Limburg en de boomkikkers naar Viroinval te rijden. Dat was vrijdag 5 juni toen het 33 graden was. Ik heb het niet lang uit gehouden bij de boomkikkers…. de boomkikkers waren ook niet echt gecharmeerd van zó veel zon en warmte, bleek. Geen fatsoenlijke foto hieraan overgehouden. Rond 1/2 6 kwamen Ronald en ik min of meer tegelijk aan in het vakantiepark Village de Vacances d’Oignies in Oilgnies-en-Thiérache. Ikzelf na een uur omzwervingen en Frankrijk, omdat ik een fout adres in mijn navigatieapparaat had ingevoerd. Het huisje was verder okay, beetje basic, en zal vooral in mijn herinnering blijven door de sterk muffe “vakantiehuisjesgeur” en het gebrek aan stopcontacten. Die heb je tegenwoordig nogal wat nodig….. ‘s-Avonds lekker gaan uit eten op een terras in Oilgnies-en-Thiérache. De buitensporig warme dag werd afgesloten met een fikse onweersbui. De volgende ochtend werden we om 4.45 u verwacht bij Fondry des Chiens. Helaas een grijze lucht bij zonsopkomst. Vlinders bleken maar matig aanwezig. Waarschijnlijk had de onweersbui van vrijdagavond er voor gezorgd dat er nóg minder vlinders over waren. Dus zijn we uitgebreid het landschap van Fondry des Chiens gaan fotograferen. Fondry des Chiens is een doline, een z.g. zinkgat, dat ontstaat wanneer kalksteen verweert en vervolgens onderliggende grotten instorten.

De eerste foto is van zaterdag 6 juni. De tweede heb ik maandag 8 juni genomen. Toen begon de dag wél met een zonnetje. Deze ochtend ben ik flink aan het experimenteren geweest met grijsverloopfilter en big stopper. Helaas gaf de big stopper niet het effect wat ik hoopte: een mooie “bewegende” lucht”. In plaats hiervan liep de lucht juist dicht. De derde foto heb ik in de diepste kloof van Fondry des Chiens gemaakt, waar Bob ons mee naar toe heeft genomen. Hier komt maar een uurtje rechtstreeks daglicht per dag binnen en heeft er zich een hele andere vegetatie- en klimaatzone ontwikkeld: mossen, varens, veel vocht en koelere temperatuur. Toen we eindelijk bij het zinkgat uit gefotografeerd waren zijn we naar de open helling gelopen, hier vlakbij. Hier stonden orchideeën, zij het veel mindere aantallen dan andere jaren. Oorzaak is waarschijnlijk de droogte van dit voorjaar. Eigenlijk vind ik orchideeën héél moeilijk om te fotograferen. Zet ik ze in vol ornaat op de foto dan vind ik het snel een saaie foto. Na diverse teleurstellende pogingen ben ik me maar gaan richten op details van de orchideeën.

De kromme orchidee hoort niet krom te zijn. Dit zou veroorzaakt kunnen zijn door droogte. De witte orchidee in close-up heb ik met tussenring gefotografeerd. Er stonden twee orchideeën naast elkaar en ik heb de ene orchidee dóór de andere orchidee heen gefotografeerd. De derde foto is een close up met tussenringen van een Bokkenorchis, ‘s-avonds op de oosthelling van Roche á Lomme genomen. Zo zijn we bij Fondry des Chiens tot een uur of 11 bezig geweest. Daarna lunchen, tukkie doen, op verkenning geweest en boodschappen gedaan. Om half 8 ‘s-avonds mochten we mee met een fotowandeltochtje naar de top van Roche á Lomme. Halverwege het pad omhoog ligt een grasveldje waar Bob de avond vóór het onweer veel Groot Geaderde Witjes had gezien. Nu hebben we er met elkaar een stuk of 3 á 4 gevonden, rustend op de bloemen. Zondagavond ben ik hier zelf nog terug geweest en vond ik 6 van deze Witjes. Drie foto’s naar mijn hart: 1 = grafisch, 2 = in de ruimte, 3 = close up die mij aan het lachen maakt.

Zondagochtend wederom om 4.45 u verzamelen, nu bij een open helling aan de Rue des Orchidee in Nismes. Vroeg opstaan wordt al lastiger. Zaterdagavond lagen we niet eens zo vroeg op bed. De ochtend is helder en zeer fris. Er staat weinig wind. Vlinders zijn niet makkelijk te vinden. Het grootste gedeelte van de groep is het eerste half uur alleen maar aan het zoeken. Martine heeft een libel gevonden met dauwdruppels en is deze aan het fotograferen. Ik mag de libel van haar “overnemen”. Zodoende kan ik ook aan de slag. Ik probeer foto’s te maken voor een fotostack: meerdere foto’s maken met zo min mogelijk scherptediepte, scherpgesteld op verschillende punten, om zodoende scherpte op alle onderdelen van de libel te verkrijgen met tóch een mooie rustige achtergrond. De foto’s voeg je achteraf in Photoshop bij elkaar. De fotostack van de libel is mislukt: scherp-onscherp-scherp-onscherp-scherp….. de stack had achteraf uit méér foto’s moeten bestaan met minder afstand tussen de verschillende scherpstelpunten. De fotostack van het vlindertje is aardig gelukt, hoewel je scherpte foutjes bij de voelsprietjes ziet en bij de voorpootjes. Ook deze stack had uit meer foto’s mogen bestaan. Via e-bay heb ik een fotostackrailtje gekocht die ik hier niet gebruikt heb. Dat ga ik bij de volgende poging wel doen. Dan kan ik de scherpstelpunten beter instellen.

En nog wat bloemen die op deze helling voorkomen. De orchidee is nog wel een grappig verhaal. We stonden op het punt om te stoppen met fotograferen toen we bij deze orchidee aankwamen. Op afstand vond ik het best een lelijk ding: rank, stakerig hoog en ook niet zo’n mooie kleur. Maar plichtmatig een foto genomen omdat ik er eigenlijk niet zo’n zin meer in had. Totdat ik de foto achteraf op de computer  goed bekeek: een bloem waaraan beertjes met witte buikjes hangen, compleet met oogjes, oortjes, armpjes en beentjes… Ronald is in de loop van de zondag weer naar huis gegaan.

Dinsdagochtend ben ik naar het natuurpark “Tienne aux Pauquis” gereden. Hier heb ik maandagmiddag een wandeling gemaakt. Vanaf een veldje op de zuidhelling heb je uitzicht op Roche á Lomme. Maandag had ik al gezien dat hier Groot Geaderde Witjes vlogen. Dinsdagochtend hingen ze aan de bloemen te slapen.

Viroinval is een feestje voor (marco)fotografen, zoals ik het graag noem. In mei/juni daar naar toe gaan betekent orchideeën fotograferen, maar de kans dat er minder vlinders zijn, is aanwezig. Ik heb me laten vertellen dat wij qua tijdstip op een omslagpunt van de vlinderstand er waren: de vroege vlinders waren aan het verdwijnen (sterven) en de late vlinders moeten nog verschijnen (verpoppen van rups naar vlinder).  Ga je in juli/augustus heb je meer vlinders, maar de orchideeën van het voorjaar zijn dan uitgebloeid. Een weekendje fotograferen in Viroinval kan ik beslist aanraden. Het ligt 3,5 uur rijden vanaf Utrecht.

Kijk voor meer foto’s ook nog even bij “meest recente foto’s”.