Ik heb me de laatste maanden veel bezig gehouden met bloemenfotografie. Maar eerlijk is eerlijk: met heel wisselende successen. Zo ben ik in de bosanemonentijd 2 x naar Amelisweerd geweest, maar werd ik vooral overvallen door de schoonheid van de wilde bostulpen. Nu zijn bostulpen tamelijk lastig te fotograferen. Aan de fotografiesessies hield ik onvoldoende materiaal over om een blog over te schrijven. Zo ook ben ik 2 x naar Zwolle geweest om kievitsbloemen te fotograferen. Ik bleek maar heel moeilijk in staat rust in de beelden te krijgen en zit nu met 2 mappen vol met foto’s van kievitsbloemen die vooral druk zijn door chaotische grassprieten of omdat ik té veel op de foto wilde zetten. Dit jaar had ik wederom de Noordoostpolder op de korrel om tulpenvelden te fotograferen. Maar verder dan een helikoptervluchtje boven de bollenvelden, 15 km wandelen langs de tulpenroute en het rijden van de tulpenroute ben ik niet gekomen. De plaatjes van de “helikopterview” bewaar ik maar tot volgend jaar. Óp naar het project boshyacinten. Bij Bob Luijks had ik me opgegeven voor de boshyacinten safari op 24 april ergens op de Nederlands-Duitse grens. Weer eens wat anders dan het Hallerbos, dat tijdens de hyacintentijd behoorlijk overlopen wordt. Ik had een overnachting geregeld in een zeer gedateerd maar net hotel in Wassenberg. Bob zijn safari’s starten namelijk bij zonsopkomst. Hoewel ik zoals gewoonlijk nogal roestig op gang kwam, gaf mij de atmosfeer, het prachtige licht en de rust direct goede zin.

Bob gaf de tip om vooral met de zoomlens te werken en niet met de macrolens, om zodoende juist vanuit het groter geheel in te kunnen zoomen op details zonder de directe omgeving te verliezen. Het gedeelte van het bos waar de boshyacinten staan, ligt op een heuvel. Aan de voet van de heuvel ligt een koolzaadveld waarmee je heel leuk als achtergrond kunt spelen. Tijdens het fotograferen liep onderlangs de heuvel een ree langs mij heen, écht op een meter of 10 afstand. Ik was té verbouwereerd om een foto te schieten. We keken elkaar aan en de ree liep daarna ras door. Later op de ochtend ben ik met de macrolens aan de gang gegaan.

Dit bos is totaal anders dan het Hallerbos, het is minder gestructureerd en ik zou het Hallerbos in een vergelijking ook een beetje steriel kunnen noemen. Het licht was prachtig, wolken wisselden met direct zonlicht af dus we hadden steeds andere omstandigheden. Tegen het middaguur zijn we naar een andere locatie gereden. Deze plek heeft wat meer van het Hallerbos weg, de bomen staan keurig in rij gepland en er ligt weinig rommel en takken tussen de boshyacinten.

Los van de hyacinten zijn de locaties niet helemaal met het Hallerbos te vergelijken. het Hallerbos is aanzienlijk groter en afwisselender. Maar de locaties van Bob zijn minder gecompliceerd (zo mag je in het Hallerbos geen centimeter van het pad af, en terecht) en er zijn wat meer open plekken midden tussen de boshyacinten. Al met al bracht het voor mij een wat meer rustige sfeer met zich mee, waardoor ik enorm heb genoten van deze safari. En het is me uiteindelijk toch nog wel gelukt iets meer rust in mijn foto’s te brengen dan tijdens voorgaande bloemen fotografiesessies.