Wisenten zijn Europese bisons. Het was jaren terug echter niet de wisent die ik uit het geslacht Bison voor het eerst zag, maar de Amerikaanse bison. In Bison Range in Montana en in Yellowstone zijn we héél dicht bij ze geweest. Ik heb ze geroken en ik heb ze gehoord (https://www.youtube.com/watch?v=WC5jzOBt3JE). Ze liepen in kuddes langs onze auto heen. En dat heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. De wens om ze weer te fotograferen werd steeds groter. En dan zie ik foto’s voorbijkomen van bisons in de winter, met sneeuw op hun vacht of rijp. Fantastisch!! Ik heb al twee keer op het punt gestaan een fotoreis naar winters Yellowstone te boeken, maar het is er steeds niet van gekomen. Maar wat moet ik nu met mezelf als ik alleen maar dat ultieme plaatje in mijn hoofd hebt van een bison met sneeuw op z’n rug in Yellowstone?! Is dan alles wat minder is niet meer leuk om te fotograferen? Uiteindelijk heb ik me maar over deze gedachtegang heen gezet. Want wáár draait het bij mij nu eigenlijk om: het plezier in het fotograferen in het hier en nu of het ambiëren van het ultieme plaatje, waarvan ik er véél meer niet van zal maken dan wel?! Bij draait het dus om het eerste. Uiteindelijk ben en blijf ik amateur, verdien ik mijn geld ergens anders mee en fotografeer ik vooral voor mijn dagelijkse plezier. Dus terug naar het hier en nu en “Wisenten op de Veluwe”. Stichting wisent op de Veluwe is verantwoordelijk voor de komst van deze wisenten. Een kleine kudde is uitgezet op het terrein van Staatsbosbeheer op de midden Veluwe.

De Europese bison is namelijk al vanaf de 15de eeuw steeds zeldzamer geworden en balanceerde aan het begin van de 20ste eeuw op het randje van uitsterven. Dankzij fokprogramma’s die vanaf het begin van de 20ste eeuw zijn opgezet is de wisent voor uitsterven behoed. Maar het blijft een kwetsbare soort. Naar de wisenten op de Veluwe zijn gegidste excursies te maken, zowel op de fiets als wandelend.

Het leuke is dat de kudde zich overal op het terrein kan bevinden, dus soms moet de groep kijkers flink zoeken. Maar wat ook gebeurt is dat de wisenten tijdens de excursie uiteindelijk niet te vinden zijn en dat je ze niet krijgt te zien. Hiermee moet je wel rekening houden!

Ikzelf heb twee keer de fietsexcursie gedaan. Tijdens de fietstocht naar het terrein van de wisenten toe wordt op diverse plekken gestopt, waaronder bij het imposante gebouw van Radio Kootwijk. Het terrein van de wisenten is niet vrij toegankelijk. Het terrein is prachtig en als er tijdens de excursie gelegenheid is om een rondje te wandelen, zal je diverse mooie doorkijkjes en landschappen aantreffen die zéér fotogeniek zijn. Alle foto’s in deze blog zijn gemaakt met een Nikon 80-400 mm lens en éénpootstatief.

Én, heb ik het als minder ervaren dat ik nu wisenten op de Veluwe stond te fotograferen in plaats van winterse bisons in Yellowstone? Nee, want in het hier en nu ben ik nu eenmaal niet in Yellowstone, en ga ik voorlopig ook niet. Het fototoestel terzijde leggen tot die tijd is jammer van alle mogelijkheden die ondertussen wel geboden worden. De wisenten op de Veluwe zijn soortgelijke dieren en net zo imposant als hun neefje de bison. De rijp in de vacht ontbrak, het was nu eenmaal niet het tijdstip hiervoor. En op de Veluwe moet minimaal 50 meter afstand houden en komen ze niet héél dicht langs je auto lopen waar je veilig inzit.