Zoals ik ook in mijn vorige blogs vertelde, fotografeer ik de laatste tijd veel rond huis en ben ik vaak met voor mij bekende onderwerpen aan de gang. Het is dan ook een mooie gelegenheid de draad op te pakken waar ik met de betreffende onderwerpen gebleven ben en mezelf te verrassen met voor mij nieuwe inzichten. Daarom daag ik mezelf uit onderwerpen op voor mij zoveel mogelijk verschillende manieren vast te leggen. De afgelopen maanden heb ik veelvuldig juffers, libellen en vlinders voor mijn lens gehad. In deze blog zo maar een drietal voorbeelden.

Spelen met juffers

Half mei had ik bij Amelisweerd een leuke fotografeersessie met 4 juffers die mij 2 uurtjes heel geduldig de kans gaven verdieping te zoeken in het vastleggen van ze. Het begon met het maken van een zeker standaard beeld. Plotseling werd ik gegrepen door de ogen van de juffers en uiteindelijk viel ik voor de lichtval hierin.

Als ik een weidebeekjuffer eenmaal hebt gevonden, ga ik direct aan de slag met fotograferen. Bang dat hij wegvliegt. Rust vind ik pas als ik eenmaal uitgeraasd ben en weet dat mijn onderwerp zich niet zoveel van mijn aanwezigheid aantrekt.

Wat ik erg vaak zie en wat mij totaal niet kan bekoren zijn perfect vastgelegde juffers, libellen en vlinders: haarscherp, prachtig vastgeklemd op een stokje, bloempje of takje, egale achtergrond en krap uitgesneden om alle details te etaleren en je geen moment hoeft te twijfelen over het onderwerp. De reden dat dergelijke beelden mij niet veel doen is omdat ze totaal niets aan mijn fantasie overlaten, geen verhaal vertellen en geen emotie opwekken. Ze geven alleen maar feitelijkheden, en daar moet ik dan op dat moment maar net behoefte aan hebben. Daarom wil ik het zelf altijd graag anders doen, ik wil in ieder geval mezelf verrassen.

Het zonnetje breekt door waardoor een mooi licht- en schaduwspel ontstaat. De weidebeekjuffer speelt een soort verstoppertje met me wat mij de gelegenheid geeft deze op een wat mysterieuze manier vast te leggen.

Plotseling zie ik de lichtval in het oog van de juffer en ik probeer daar steeds meer op in te zoomen. Mooi meegenomen zijn de details zoals de haren en antennes boven de ogen en de haren op de pootjes.

Natuurlijk ben ik héél nieuwsgierig wat met de juffer en het oog gebeurt als ik flink onderbelicht. Zelf vind ik dit de meest interessante foto uit de serie.

Spelen met libellen

Een ochtend fotograferen in de Wieden Weerribben eind mei doet bij mij fascinatie ontstaan over de weerkaatsing van het licht op de vleugels van de libellen.

Ik begin met de door mij gehate statische libel op een stokje, want ik moet ergens beginnen. Maar ik kom een beetje mijn aversie tegemoet door gebruik te maken van de techniek dubbele belichting: Scherp/onscherp.

Dan zie ik het zachte licht op de vleugels vallen en het oplichten van de kleuren hierin. Ook de structuur van de vleugels van de libel vind ik interessant.

En natuurlijk wil ik ook eens zien wat er gebeurt als ik scherp stel op de libel zelf.

Uiteindelijk wil ik me zoveel mogelijk concentreren op de licht weerkaatsing, kleuren en structuur van de vleugels en kom ik tot dit abstract en onderbelicht beeld.

En tot slot ben ik heel benieuwd hoe het beeld en de licht weerkaatsing uitkomt in zwart/wit. In ieder geval vind ik het resultaat héél mysterieus!

Spelen met vlinders

In juni ben ik een week in Viroinval in België geweest. Dit is een kalkrijk gebied waar veel vlinders zitten. Het eerste geluk is dat ik dit al een jaar terug heb vastgelegd. En het tweede geluk is dat de landgrens tussen Nederland en België, die gesloten was vanwege het corona virus, net weer open ging. Zou ik in eerste instantie 4 dagen gaan, heb ik dit gelijk maar verlengd tot een week. Ik had inmiddels wel zin in een uitje.

Ik wil graag dat de vlinder op de eerste foto die ik maak volledig scherp is. Het is namelijk het eerste dambordje dat ik tegenkom en fotografeer. Ik weet niet zeker of ik er hierna nog eentje tegenkom. Dat blijk verkeerd gedacht, want tegen het einde van de week ben ik honderden dambordjes tegengekomen en heb ik er bijna net zoveel gefotografeerd zodat ze mijn neusgaten uitkomen.

Ik ben iemand die veel tijd en ruimte nodig heeft bij het fotograferen van mijn onderwerpen. Bij tijd moet je denken aan uren en qua ruimte volledig rondom het onderwerp. Met andere woorden: blijf uit mijn buurt want je zit al snel in mijn persoonlijke ruimte. Pas als ik een tijdje bezig ben en een aantal foto’s gemaakt heb, begint mijn fantasie op gang te komen. Ik ben daarom totaal niet geschikt om een in een groep te fotograferen, waar andere deelnemers in een rij staan en niet kunnen wachten met het zich storten op die ENE waarmee ik bezig ben.

Vervolgens kom ik op het idee de vlinder in te flitsen. Hierdoor wordt de achtergrond volledig donker en komt de vlinder in al zijn details goed tot zijn recht.

Een volgende stap in mijn verkenning van het vastleggen van dit dambordje is een tegenlichtfoto met licht dat door de bomen valt. Hierdoor ontstaan lichtbubbels.

Uiteindelijk manoeuvreer ik net zolang totdat het vlindertje midden in de sterkste lichtbal valt.

Blikveld verleggen

Ik ben dik tevreden met met de fotografische verkenningen die ik gedaan heb en de beelden die hieruit voortgekomen zijn. Uiteindelijk heeft de corona crisis ervoor gezorgd dat ik juffers, libellen en vlinders weer intensiever ben gaan bekijken en op veel meer verschillende manieren dan ik al deed ben gaan fotograferen. Ik hoop dat ik hiermee weer een beetje extra diepgang in mijn fotografie breng die ik meeneem naar toekomstige projecten. Het waren fotografisch gezien in ieder geval hele leuke en intensieve maanden.

Vind je het leuk meer beelden van mij te zien van juffers, libellen en vlinders, lees dan ook eens deze blogs:

• Libellen, juffers en vlinders door de marcolens;
• Bandheidelibellen vanuit mijn fantasie;
• Het Leersumse Veld: libellen van diverse kanten bekeken.